De kranten staan er vol van. Overlast door Marokkaans straattuig. Ik wil minder, maar jij zwijgt. Je wil het probleem niet eens benoemen. In het Torentje woont al lang niet meer de premier van alle Nederlanders, maar de bewaker van het taboe. Wat iedereen ziet mag niet gezegd worden. Wat iedereen denkt mag niet uitgesproken worden. Een doornenkroon van leugens wordt op het hoofd van de Nederlanders gedrukt.
De feiten spreken voor zich. De voorbije drie decennia heeft zich voor onze ogen een volksverhuizing voltrokken. In zoveel wijken van zoveel steden zijn Nederlanders een minderheid in eigen land geworden. We hebben de controle over onze straten verloren, en nu verliezen we ook nog de controle over ons land
De elite, waarvan jij deel uitmaakt, Mark, heeft Nederland kapotgemaakt. In een fatsoenlijk land zijn de straten veilig. In een fatsoenlijk land hadden Pim Fortuyn en Theo van Gogh nog geleefd en was ik nog een vrij man geweest. In een fatsoenlijk land waren de grenzen gesloten gebleven voor massa-immigratie en islamisering. In een fatsoenlijk land zouden politici er niet aan denken om de macht van het nationale parlement over te dragen aan een ongekozen commissie in het buitenland die maar één doel heeft: de grenzen te slopen die onze identiteit en onze veiligheid garanderen.
Grenzen, Mark, ze zijn ons kostbaarste bezit. Een open samenleving kan alleen bestaan als er grenzen zijn. Dat is de les van de voorbije drie decennia. Open grenzen leiden tot onverdraagzaamheid en onveiligheid. Open grenzen leiden tot een hel voor de mensen in Rotterdam, in Helmond, in Almere, in Deurne, in de steden en de dorpen van Nederland.
Het is verkiezingstijd. Dus je verkoopt weer mooie praatjes, zoals tijdens je speech onlangs in Berlijn. “We zijn het aan de kiezers verplicht om voor hen het best haalbare resultaat binnen te slepen. Meer geld in de portemonnee, meer vrijheid om te leven zoals we willen en meer veiligheid binnen de Europese grenzen en daarbuiten, zijn geen valse beloften,” zo zei je in Berlijn.
Maar jouw beloften, Mark, zijn wel valse beloften. Want de Europese elite – jouw elite – bracht ons minder geld in de portemonnee, minder vrijheid, minder veiligheid en minder soevereiniteit.
Het is tijd om af te rekenen met deze elite. Het is tijd voor een politieke en maatschappelijke revolutie – geweldloos én democratisch – maar wel een revolutie. Want de weg waarop we nu zitten, is een heilloos pad naar méér Brussel en méér vreemdelingen.
Ik ken jouw strategie, Mark. Het is die van de ontmoediging. Je weet dat de kiezers je niet meer geloven, je weet dat het EU-project geen bezieling meer wekt, je weet dat er geen enthousiasme bestaat voor jouw plannen. Maar je weet ook dat als mensen de moed verliezen en niet gaan stemmen, alles bij het oude blijft. Hoe lager de opkomst op 22 mei, hoe beter voor jou, hoe meer jij en je Europese vriendjes ongestoord hun zin kunnen blijven doen.
Maar dat zal je niet lukken, Mark.
In heel Europa groeit het verzet. Er wordt massaal tegen de elitepartijen gestemd. In Frankrijk, in Groot-Brittannië, in Denemarken, in Duitsland, in Zweden, in Oostenrijk, in Zwitserland. En ook in Nederland. Jij en je Europese vriendjes kunnen het tij van de geschiedenis niet keren.
In heel Europa willen mensen weer baas zijn over hun eigen land. Want in heel Europa willen mensen weer veilig zijn. En soeverein. Op 22 mei spreekt het volk.
Groet,
Geert Wilders
