Naar aanleiding van zijn recent verschenen boek Une guerre sans fin maakte Pierre Lellouche een analyse van de Franse immigratiepolitiek. Zijn visie kan probleemloos toegepast worden op de situatie in andere Europese landen. Lellouche is een Frans politicus, afgestudeerd in Harvard, die twee keer staatsecretaris was en een van de oprichters is van het Institut Français des Relations Internationales. Nu is hij lijsttrekker van Les Républicains in Parijs.
De vraag die Lellouche zich stelt is hoe een moslim er toe komt een joods meisje van zeven koelbloedig neer te schieten en daarna nog twee kinderen, terwijl de ouders aan de schoolpoort staan te wachten. De dader, Mohammed Merah, was in Frankrijk geboren en groeide er op.
Merah is niet de enige. De andere bloedige aanslagen zijn bekend. Naast de 10.000 Franse militairen die islamisten in het buitenland bestrijden, zijn er 10.000 om in het binnenland de burgers te beschermen. De oorlog is in volle gang. Men schat het aantal geradicaliseerde moslims in Frankrijk op 15.000, waarvan 3000 ultra-gevaarlijk zijn. Daar bovenop zijn er 2000 die heen en weer pendelen tussen het Midden-Oosten en Frankrijk.
Volgens Lellouche leeft de regering nog steeds in de ontkenning. Tot voor kort was het verboden een link te leggen tussen de islam en geweld. Er is echter in de islam een verborgen kern van geweld. Men laat nog steeds elk jaar 300.000 immigranten toe, waarvan de meesten moslim zijn. Het Midden-Oosten beschrijft hij als een enorme vulkaan die naar Europa de lava van het terrorisme exporteert.
Deze Franse politicus noemt de regeringsleiders laf, onwetend en onbewust. Hun verblinding wijt hij aan gemakzucht. Het niet onder controle houden van de immigratie van moslims is een schoolvoorbeeld van het collectief onbewuste. Sinds de 15de eeuw kwamen er geen moslims meer naar Europa. De angst die voordien heerste voor de moslimlegers die Spanje bezetten en ook Wenen bijna veroverd hadden, is al eeuwen diep verdrongen.
Toen in de 19de eeuw islamitische landen werden gekoloniseerd, exporteerde men het geweld van Europa naar die landen. Nu gebeurt het omgekeerde. Wat ook wordt vergeten is dat toen Algerije een Franse kolonie was, de Algerijnen de Franse nationaliteit hadden, maar het waren geen Franse burgers. Dat kwam omdat zij op die manier hun eigen wetgeving en tradities konden behouden.
De immigratie begon pas zo’n vijftig jaar geleden. Eerst dacht men dat het geen probleem was, omdat de gastarbeiders niet zouden blijven. Dit veranderde met de politiek van gezinshereniging. Nu zien we dat de moslims hun eigen wetgeving en tradities naar Frankrijk overbrengen. Overal in Europa duiken enclaves op waar vrijwel uitsluitend moslims wonen. Als dit zo doorgaat dan pleegt, volgens Lellouche, Frankrijk zelfmoord. Men kan niet in een land twee rechtssystemen hebben. Er kan geen wet zijn die boven de Franse wet staat. Dit levert permanente spanningen op.
Ook zonder Al Quada en ISIS zou de islamisering van Europa begonnen zijn. Ons individualisme en de secularisatie staan diametraal tegenover de islam. De islamisering wordt in de hand gewerkt door de enorme kapitalen die vanuit Saudi-Arabië worden besteed aan moskeeën die het wahabisme verspreiden. Dat geldt ook voor Afrika. In Nigeria bijvoorbeeld is de moskee het modernste gebouw van de dorpen en de imams, opgeleid in Riyad, verspreiden deze extremistische versie van de islam tot in de verste uithoeken van zwart Afrika. De wereld kijkt toe.
Het gevaar van infiltratie door terroristen wordt uiteraard door Schengen in de hand gewerkt. Men gaf hierdoor de sleutel aan de buren. Nu heeft zelfs de sultan in Ankara de sleutel en gemakshalve zwijgt men over de terreur die daar plaatsvindt.
Europa staat vrij zwak tegenover een sterke religie als de islam. Dat komt ook door de secularisatie, door de ontkerstening en doordat de Europese instellingen de religie ontkennen. De Franse president Chirac verbood in de geplande Europese grondwet te verwijzen naar de joods-christelijke wortels van de Europese beschaving. Velen juichen dit toe, maar wat is er in de plaats gekomen? De moraal lijkt zich te beperken tot het waarborgen van de rechten van het individu en het verlagen van de werkloosheidscijfers.
De moslims hebben een intacte religie met een eigen moraal. Zij vinden ons gecorrumpeerd. Een reden te meer voor hen om terug te keren naar de zuivere islam. Het wahabisme is daar een perfect antwoord op. Moslims voelen zich superieur tegenover onze ontwortelde samenleving zonder moraal. Dat is volgens Lellouche dè reden waarom sommige moslims mensen meedogenloos vermoorden. Zij dienen daarmee een doel.
Het is niet ondenkbaar dat steeds meer jonge Europeanen zich aangetrokken zullen voelen tot de islam. De islam biedt een geloof en een moraal; dat is beter dan een samenleving zonder zin. In onze samenleving ontbreekt de zingeving. Er is geen echte moraal meer. Er is geen natie meer, want dit wordt opgeslorpt in de anonimiteit en de bureaucratie van de Europese Unie. Er zijn ook geen grenzen meer. Men kan geen samenleving opbouwen louter op amusement, seksuele vrijheid en consumptie.
Ik wil hier graag nog een persoonlijk noot aan toevoegen. Ik begrijp de weerstand van velen tegen alles wat met religie te maken heeft. Er valt wat over te zeggen dat religieus geïnspireerde conflicten veel ellende en oorlogen hebben veroorzaakt en nog veroorzaken. Maar waar halen we dan onze moraal en de zingeving voor ons handelen vandaan? De Rede is absoluut onvoldoende. In mijn boek Een moslimvrij Europa voor wereldvrede zoek ik naar zingeving voor een authentieke Europese politiek in teksten die al duizenden jaren veel mensen voor verantwoordelijk gedrag hebben geïnspireerd. Zonder die wijsheid hebben we geen toekomst.
