Ik was nog niet bekomen van mijn recente flitsoptreden in de TPO-podcast (waarin ik trouwens met nostradamische accuraatheid de overwinning van het Forum voor Democratie op de zetel nauwkeurig voorspelde), toen Bas Paternotte ineens op de proppen kwam met een idee van heb ik jou daar, te weten de mogelijkheid van een plaatsje voor de negen resterende sociaaldemocraten in een nog te vormen regeringscoalitie. Een absurde om niet te zeggen onbestaanbare veronderstelling, des te opmerkelijk uit de mond van legendarische Paternotte die zijn titel van TPO-eenmans-deepstate immers niet voor niets heeft verkregen.
Mijn verbazing over zijn uitspraken steeg naar ongekende hoogten toen hij werd bijgevallen door Maarten Brante, een groot drager van maatpakken en geen onverdienstelijk fotograaf, die iets dergelijks evenmin op voorhand uitsluit. Bas! Maarten! Werkelijk, mannen!
Ook al is een liberale coalitie door het midden mijns inziens de enig mogelijke- te weten VVD, CDA, D66 aangevuld met een tegemoetkomingsgezind kleingristelijk cluppie- toch geef je het informateur Schippers maar te doen, belast als ze is met de ongelukkige taak allerlei Rubiks Kubus-achtige combinaties te draaien teneinde een doorwrocht advies af te geven aan de formateur van dienst. Het feit dat onze demissionair minister een niet onprettig uitziend postmilfologisch poppedeintje is, dat bovendien niet bepaald de indruk wekt zich het kaas van het brood te laten afeten, stemt mij zo mogelijk nóg milder.
Maar poppedeintje of geen poppedeintje, gezegd moet worden dat men in deze fase van gecalculeerd aftasten niets anders dan de obligate rondes doet, wat de Amerikanen ‘going through the motions‘ noemen, opdat men zich nooit teweer hoeft te stellen tegen het verwijt achteraf een combinatie linksom nooit een serieuze kans te hebben gegeven. Natuurlijk zijn de oriënterende gesprekken met GroenLinks als mogelijke coalitiepartner tot mislukken gedoemd, al was het maar omdat de ideologische blindedarm van Jesse zomaar zou kunnen gaan opspelen; en geloof maar dat mevrouw Schippers wéét dat die gesprekken gedoemd zijn.
Een combinatie met de PvdA, zoals voor mogelijk gehouden door Paternotte, is natuurlijk eveneens uitgesloten, al was het maar vanwege het gevaar dat het neerwaartse momentum van de partij wel eens zou kunnen afstralen op een nieuw, energiek, uitsluitend door ruttiaans optimisme aangevuurd landsbestuur. Ik zie de sociaaldemocraten zélf er overigens wel degelijk voor aan om uit pure rancune toe te treden, als het ware geveinsd schoorvoetend, om- eenmaal toegetreden- de kersverse coalitie van binnenuit op te blazen, bijvoorbeeld met inzet van een fopdissident ala Adri Duivesteijn, of anderszins zelfbenoemde beroepsdwarsligger tussen de gelambriseerde muren.
U zult het mij als verklaard aanhanger van het Forum voor Democratie en bevlogen online influencer niet euvel duiden hier mijn eigen coalitievoorkeur uit te spreken. Ik zie het als mijn opdracht om mevrouw de informateur te helpen waar ik kan, want iets met landsbelang en vaderlandsliefde. Zo zie je maar dat wij van TPO de hand er niet voor omdraaien om onze landsbestuurders van het nodige advies te voorzien, ongevraagd weliswaar en misschien een tikkeltje aanmatigend, maar toch. Twee weten meer dan één.
Ik wil me er niet op voorstaan de overwinning van het Forum voor Democratie te hebben zeker gesteld vanwege mijn, wat je oneerbiedig geronselde stemmen zou kunnen noemen, die ik volgens bepaalde kwade tongen zou hebben bedongen uit de restanten van Lijst Leefbaar Veghel. Ik zou niet durven te beweren dat onze recent te grave gedragen Lijst (2016-2017) van doorslaggevend belang is geweest voor de installatie van politieke luchtverfrissers in die door motten aangevreten kerkuilenkamer der Staten-Generaal, maar het uitblijven van elke blijk van waardering van de kant van het Forum naar mijn persoon stemt mij niet bepaald hoopvol.
Denk bijvoorbeeld aan het aanreiken van een ministerspost in het beoogde zakenkabinet, of op tenminste een hoge ambtenarenfunctie in een of ander niet al te zwaar belast ministerie, zoals een door mij bepleit Ministerie van Ligfietszaken, waar ik als een soort Beria souterrains kan inrichten teneinde bekentenissen af te dwingen etc. onder het motto: niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Ik bedoel, ik kan me prima voorstellen dat de aanvankelijke overwinningseurforie bij de heren Baudet en Hiddema niet direct doet herinneren aan de vooraf overeengekomen uitruil, maar omdat alleen de zon voor niks opgaat, voor wat hoort wat etc., neem ik de gelegenheid te baat om de partij te herinneren aan de door haar gedane toezegging, namelijk om de breed gedragen weerzin der burger tegen deze humorloosheid op wielen te gelde te maken, of tenminste de onderhandeling binnen te smokkelen teneinde de kwestie op de nationale politieke agenda te zetten.
Ik zie de verbaal slagkrachtige Hiddema, gehuld in onzichtbare toga, onze zaak al bepleiten ten overstaan van een stomverbaasde Tweede Kamer, aangevuld met een druk interrumperende Thierry Baudet die met zijn kenmerkende charmante tomeloosheid collega-Kamerleden kan doordringen van de alleszins redelijke bezwaren geuit door alleszins redelijke mensen tegen deze van de rijbaan weg te drukken straatbeeldvervuilers.
Nog mooier zou zijn als het vraagstuk wel of geen ligfiets onderdeel gaat uitmaken van het onderhandelingsproces, en dan vooral ten aanzien van een nationaal uit te rollen plan van aanpak. Het maatschappelijke klimaat indachtig lijkt me de tijd beetrijp om een meerderheid voor een dergelijk algeheel verbod voor elkaar te boksen, beware enkele speciaal daartoe afgebakende polderafzettingen, of anderszins met slagbomen begrensde plekken waar het de eeuwig verongelijkte horizontaliër is toegestaan zich gemakkelijk te maken in zijn rijdende tampon.
Afijn, wie anders dan een slagkrachtige minister met opgerolde mouwen in een zakenkabinet is in staat om die plaag der plagen de toegang tot de openbare weg definitief te ontzeggen- een eindoplossing zo u wilt, die tegelijk ruimte biedt om het formatieproces langs de lijnen van inhoudelijk beleid te laten plaatsvinden, in tegenstelling tot de absurde stoelendans die thans het verkenningsproces dreigt te troebleren.
