Alle bewegingen om de identiteit van volkeren uniform te maken, zijn gedoemd te mislukken. De mensheid zou één grote familie moeten worden, waarin het specifieke van elke natie wordt verdund of met andere culturen versmolten. We kunnen nazisme, communisme en socialisme op één rijtje plaatsen. Alle drie bewegingen streven naar universalisme en alle drie leiden naar catastrofes. Dat is de tragiek van de mens: om een ’verheven’ ideaal te verwezenlijken zijn het uitmoorden van groepen die er niet bij horen, barbarij, repressie of dwang tot uniform denken vaak de gebruikte middelen.
Mijn stelling is dat de huidige linkse elite aan de ene kant goede bedoelingen heeft en aan de andere kant de zelfmoord van de westerse beschaving inluidt. Wat deze elite absoluut niet wil horen en al een halve eeuw verdringt, is dat de ellende in bepaalde delen van de wereld catastrofale vormen heeft aangenomen als gevolg van linkse idealen.
Neem bijvoorbeeld Afrika. In naam van het anti-kolonialisme zijn Afrikaanse landen onafhankelijk geworden. De ellende is daar zestig jaar later niet meer te overzien.
Neem bijvoorbeeld het verwijt van racisme en slavernij. Dit bleek een recept te zijn om het Westen en het blanke ras te haten. Nieuw racisme in omgekeerde zin is er het gevolg van. Een ander tragisch gevolg is dat Europa het niet meer aandurft een rol in Afrika te spelen. Dit betekent dat de gewone Afrikanen niet alleen aan hun lot worden overgelaten, maar getiranniseerd worden door hun eigen ’leiders’.
Of neem de staat Israël: het links verzet tegen deze staat, in naam van de rechten van de Palestijnen, verhardt het Joods-Palestijns conflict tot een onoplosbaar probleem.
Is dit nu een pleidooi voor neo-kolonialisme en voor de superioriteit van de westerse beschaving en het blanke ras? Geenszins. Ik kan dit vrij eenvoudig aantonen. De negatieve en verwerpelijke kanten van het kolonialisme werden door links, in naam van universele idealen, veralgemeend tot elke inmenging van Europa. De goede kanten, zoals onderwijs, ziekenzorg, de opbouw van de infrastructuur en het creëren van werkgelegenheid vormden samen het kind dat met het badwater werd weggegooid.
Racisme en slavernij werden evenzeer veralgemeend tot een kenmerk van het blanke ras. Alsof er geen andere blanke mensen zijn en alsof andere volkeren en rassen niet precies hetzelfde onrecht hebben gepleegd en nog plegen. Een kleine minderheid die geweldig heeft geprofiteerd van de uitbuiting van anderen, wordt gezien als argument om blanke mensen te haten en is een van de belangrijkste oorzaken van de zelfhaat van links.
Israël wordt bezetting van het land van de Palestijnen verweten, alsook het voeren van een soort apartheidspolitiek. Wat niet wordt gezien is dat honderdduizenden joden uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten zijn gevlucht of verdreven om zich in het Beloofde Land te vestigen. Wat ook niet wordt gezien is dat de Israëlische politiek voortvloeit uit de absolute haat die in de Koran tegen de joden wordt gepredikt.
We kunnen eindeloos discussiëren over de waarheid van links of van rechts. Dit leidt nergens toe. Het gaat hier om de tegenstelling tussen verheven idealen en het gebrek aan daden. Valse profeten verbergen hun eigen onmacht en onverantwoordelijk gedrag achter mooie voorspellingen en toekomstvisies. Acht jaar Obama bijvoorbeeld heeft veel mooi geblaat opgeleverd en weinig wol. Het is misschien goed dat Trump de boel op stelten zet.
Het gebrek aan daadkracht zien we ook bij de onmacht van de EU tegenover de vluchtelingenstroom vanuit Afrika. Dit verklaart eveneens de neergang van de socialistische partijen: in naam van de gelijkheid en de rechtvaardigheid hebben deze partijen de arbeiders uit eigen land aan hun lot overgelaten en opgezadeld met immigranten die hun wijken hebben overgenomen en daar nu de baas spelen.
Het recept tegen de catastrofale gevolgen van de zelfhaat van links is een constructieve houding van conservatief rechts. Bij de bovenstaande drie voorbeelden wil ik illustreren hoe dat kan.
Ten eerste zijn tienduizenden Europeanen best bereid zich in te zetten voor het onderwijs, de ziekenzorg en de economische heropleving in Afrika. Wie creëert voor hen de voorwaarden en vooral de veiligheid om zich daar te engageren? Wie bouwt bijvoorbeeld in Kongo opnieuw op wat in 1950 al was gerealiseerd: toen waren er 17500 basisscholen op een bevolkingsaantal van 12 miljoen; nu zijn er 18500 basisscholen op een bevolkingsaantal van 60 miljoen en er zijn veel langdurige stakingen omdat de salarissen niet worden uitbetaald, want gestolen door een Kongolese elite die een luxeleventje leidt in Brussel en Parijs. Het verschil tussen de kwaliteit van het onderwijs van toen en nu is immens. Toen ik daar was waren er nog Belgische nonnen die al veertig jaar voor de klas stonden. Waar zijn die vrouwen nu? In elk geval niet die trutten die een paar jaartjes ontwikkelingswerk doen.
Ten tweede heeft de staat Israël de potentie om het gehele Midden-Oosten tot bloei te brengen. Kan de Europese Unie niet de kracht opbrengen om Israël die rol te laten spelen, eventueel tegen de onwil van corrupte en dictatoriale leiders in de omringende landen?
Ten derde moet er natuurlijk gelijkheid en rechtvaardigheid zijn ten aanzien van de arbeidersklasse. Kunnen we niet stoppen met de onzin van de multiculturele samenleving door er zorg voor te dragen dat zowel in Europa als in het Midden-Oosten de werkgelegenheid eerlijk wordt verdeeld? Kan de Europese Unie geen beleid voeren vanuit het principe dat iedereen verantwoordelijk blijft voor zijn eigen land, ook het land van herkomst? Maar ook vanuit het solidariteitsprincipe waarbij het doel van de economie wordt gezien als het bestrijden van armoede en miserie in de wereld.
Tegenover de zelfhaat en de schuldgevoelens over alles wat er fout is gegaan in het verleden, is het beter de kracht van de Europese beschaving voorop te stellen. Deze beschaving is in de eerste plaats een moreel project. Dit wil zeggen dat we onze kracht kunnen gebruiken om de moraal terug te brengen in de politiek, niet alleen nationaal, maar vooral in die landen waar de immoraliteit overheerst. Bij alle volkeren, bij elke etnische groep en bij elke religie is de overgrote meerderheid van de mensen van goede wil. Europa kan deze meerderheid helpen het kwaad in de kiem te smoren. Ons onderling gekissebis verhindert ons onze morele verantwoordelijkheid concreet vorm te geven. Omwille van ’Universele Mensenrechten’ geven we onbedoeld de kwaadwilligen het recht om anderen te onderdrukken en uit te buiten.
Bovenstaande voorstellen zijn zeker vatbaar voor kritiek. Daar moeten we open voor blijven staan. Het gaat erom dat verwijten over en weer geen oplossingen bieden voor de grote uitdagingen van deze tijd. Daarom moeten we blijven zoeken welke constructieve rol Europa kan spelen, vanuit de gedachte dat in de loop van de geschiedenis talloze Europeanen zich met hart en ziel hebben ingezet voor andere volkeren, ook voor slaven en ook in de koloniën. Nee, ik doe niet mee aan de zelfhaat van links.
