Mevrouw Kaag,
Gisterochtend vroeg iemand me om nou eens goed uit te leggen waarom ik zo’n intense hekel aan u heb.
Ik antwoordde dat ik wel een heel verhaal kon houden, maar dat ik me dan misschien teveel zou opwinden en mijn hele dag zou verpesten.
Dus dat ik het liever kort hield.
Ik legde uit dat u ooit een vertrouwensfunctie bij het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken had en dat u, om toegang te blijven houden tot vertrouwelijke informatie, in 1993 in het geheim trouwde met Anis al-Qaq. Anis al-Qaq was toen al betrokken bij de PLO van de door Israël en de Verenigde Staten als terrorist beschouwde leider Yasser Arafat en hij werd in 1994 zelfs minister van Planning in Arafats kabinet.
Dat u dat huwelijk geheim hield óm die vertrouwensfunctie te houden, maakte u, ik zeg het maar even zoals het is, een landverrader.
En ik zei er nog bij: “En hoe Kaag jaren later als minister van Ontwikkelingssamenwerking indirect de leden van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) sponsorde die in 2019 bij een terreuraanslag het 17-jarige Israëlische meisje Rina Shnerb vermoordden en loog over excuses aan de familie van dat meisje, moet je zelf maar even op internet opzoeken.”
Daarom dus.
Daarom heb ik zo’n intense hekel aan u.
Eens een landverrader, altijd een landverrader.
Gisteren zei u in het Tweede Kamerdebat over het coalitieakkoord dat we al bijna een jaar zonder missionair kabinet zitten, omdat er te veel kleine partijen zijn.
De waarheid is: omdat ú samenwerking met de meloenenslikkers van de Christenunie blokkeerde en ú zichzelf schromelijk overschatte toen u PvdA en GroenLinks in elkaars armen manipuleerde om een nóg linkser kabinet Rutte 4 te kunnen regelen (waardoor Jesse Klaver na de komende gemeenteraadsverkiezingen een ‘functie elders’ gaat zoeken).
Maar dat terzijde.
U stelde in een interruptie bij JA21-voorman Joost Eerdmans een kiesdrempel voor.
Nu u zelf 24 zetels heeft…
Ik ben voor.
Laten we, naar Duits model, een kiesdrempel van 5 procent instellen.
Maar dan wel met terugwerkende kracht.
Naar 2006. Of naar 2003. Of naar 1982. Of naar 1972. Of helemaal naar 1967.
Allemaal verkiezingen waarbij D66 minder dan vijf procent van de stemmen haalde.
Ondanks (op de Fortuyn-demoniseerder Thom de Graaf in 2003 na) behoorlijk aansprekende lijsttrekkers als Hans van Mierlo, Jan Terlouw en Alexander Pechtold.
Dan zou het land een hoop Toeslagenaffaire-, migratie- en andere ellende bespaard zijn gebleven en zaten we nu niet met Sigrid Kaag opgescheept als de feitelijke baas van Rutte 4.
Al had voor dat laatste niet ons hele kiesstelsel op de schop gehoeven.
Uw vader had eind januari 1961 ook gewoon een condoom kunnen gebruiken.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje. Omdat het past bij uw geboortedatum.
