Bij de lente hoort lieve muziek die je extra kan laten genieten van het zonnetje, de eerste bloemen in bloei en de eerste terrasjes. Wat dat betreft heeft Andreya Triana haar tweede album Giants prima getimed.
Andereya Triana groeide op in zuid-oost London en is al van kleins af aan gefascineerd als het gaat om muziek schrijven. Als zevenjarige sloot ze zichzelf dan ook graag op op haar kamer op poëzie te schrijven, later werd dat muziek. In 2006 wordt ze aangenomen op de Red Bull Music Academy in Australië. Daar ontwikkelt ze haar eigen stijl en werkt ze met goede producers.
In 2009 trekt ze de aandacht van DJ-duo Bonobo, waar ze muziek mee opneemt. Ze tourt onder andere met de band door Amerika en Canada en staat ze met het gezelschap op Glastonbury. Niet lang daarna sluit ze een deal met het label Ninja Tune. In 2010 verscheen haar debuut Lost Where I Belong, dat weinig doet in Nederland. In Engeland wordt het album daarentegen goed ontvangen.
Hoog tijd voor Nederland om misschien ook maar eens kennis te maken met Triana. Haar muziek doet denken aan de muziek van Solange, Duffy en een serieuze versie van Eliza Doolittle. Triana heeft een soulvolle, bijna zwoele stem. Haar muziek past bij de lente, dansbaar zonder cheesy of extreem vrolijk te worden.
Heel af en toe doet het album zelfs een beetje denken aan de R&B die we eind jaren 90, begin 2000 veel hoorden. That’s Alright With Me, Giants en Song For A Friend zijn daarentegen weer rustige nummers onder begeleiding van een piano. Maar er is ook ruimte voor synthesizers, vrolijke achtergrondkoortjes en akoestische gitaren. Triana weet op die manier een fijne afwisseling te vinden die in essentie altijd neerkomt op toegankelijke pop. Maar dan niet dertien in een dozijn.
