Afgelopen vrijdag verscheen het debuutalbum van de Engelse band The Staves. De drie zusjes Emily, Jessica en Camilla speelden eind vorig jaar in het voorprogramma van Angus & Julia Stone, ook broer en zus. Ergens in het backstagedoolhof van de Heineken Music Hall zitten de drie muzikantes te wachten. Tijd om kennis te maken met de drie muzikale zussen.
Het verhaal hoe ze bij Angus en Julia zijn beland is weinig spannend. “Het saaie verhaal is dat Angus & Julia dezelfde boekingsagent hebben als wij. Maar we willen wel een interessant verhaal bedenken?” lacht Emily. “We zouden kunnen zeggen dat ze een support act voor hun tour nodig hadden. Iemand liet ze onze muziek horen en zij zeiden: ‘Yeah, we really like those guys!’” Jessica: “Dat is al een veel leukere manier om het te vertellen.”
“Het is wel fijn, ze zijn ook broer en zus, waardoor je over andere dingen kunt praten. Je snapt elkaar net even wat beter,” vertelt Emily. “We zouden eigenlijk een gig moeten doen met alleen broer- en zussenbands! Beegees, daar is niemand meer van over, he? Jackson 5, Hanson.” “Ja, we moeten Hanson regelen!” roept Jessica. “We hebben ze in Amerika ontmoet. Ik was ineens weer 9 jaar oud.”
De muzikale reis begint voor de band al op vroege leeftijd, zo ongeveer hun hele leven maken ze samen muziek. “Het kwam eigenlijk op een hele geleidelijke manier,” vertelt Emily. “Toen we opgroeiden, luisterden we altijd veel naar muziek en onze ouders zongen veel. Op een hele ontspannen manier, ze zongen met de muziek mee. Muziek was altijd een teken van een feestje, als de gitaren tevoorschijn kwamen was het feest en gezellig. Dus eigenlijk was het altijd iets natuurlijks, iets normaals. We zongen urenlang met de muziek mee op de achterbank van de auto. Het was onze manier van een leuke tijd hebben.”
“Uiteindelijk hebben we geleerd hoe we onze favoriete nummers moesten spelen en zingen. Vrienden van ons hebben ons gestimuleerd eens op te treden. Dat spelen voor mensen beviel ons zo goed, dat we echt optredens zijn gaan doen. Dat is inmiddels een jaar of tien geleden. We hebben muziek gezet op MySpace en zo ging het rollen.” “The MySpace-days!” mijmeren Jessica en Camilla.
Als broers en zussen maak je toch wat makkelijker ruzie. Voor The Staves is het juist een voordeel dat ze zusjes zijn. “We hebben wel eens ruzie, al is er altijd een goede balans tussen het ruzie maken en met elkaar kunnen opschieten. Maar we zijn de von Trapp-familie niet,” zegt Jessica. Camilla: “Dat we zoveel bij elkaar zijn en met elkaar werken, maakt dat we eerlijk zijn. Als je met iemand werkt die je al sinds je geboorte kent, is er een heel andere dynamiek dan wanneer je iemand later leert kennen. In onze liveband spelen ook muzikanten mee waarmee we niet zijn opgegroeid, we hebben andere ouders, we kennen elkaar minder lang. Dat maakt het heel anders. We hebben wel erg veel geluk dat we als zusjes zo goed met elkaar kunnen opschieten en zo hetzelfde denken.”
De muziek van The Staves valt in het genre folk en rock, maar heeft tegelijk iets pop-achtigs en dromerig. Toch worden ze met heel andere muziek opgevoed. Camilla: “Onze ouders luisterden veel Beatles en Motown. Als je een goede basis wil als het gaat om backing vocals en harmonieën, dan moet je naar Motown-muziek luisteren. Dat is fantastisch. De arrangementen voor de vocalen, de manier waarop het gestructureerd is, het is fantastisch. Je hoort het dus niet letterlijk in onze muziek, maar de basis hebben we daar geleerd.”
“We hebben wel eens meegezongen met andere bands, los van elkaar. Maar we hebben nooit in een echte band gezeten zonder elkaar. Het is wel heel tof dat we zo met elkaar in een band zitten. Als je met mensen werkt waar je niet aan gerelateerd bent, is het lastig om elkaar op ten duur niet de hersens in te willen slaan. Wij maken keiharde ruzies en de volgende dag is het gewoon weer goed. Het is een diepe vertrouwensband.”
Emily verduidelijkt: “Als je een band begint met mensen die je als vrienden kent, moet je leren om een familie te worden en als een familie met elkaar om te gaan. Wij hadden dat al, wij moesten juist leren hoe je een band moet zijn.”
Het schrijven van nummers doen de muzikantes over het algemeen samen. “Wanneer je schrijft, moet je je ego achterwege laten. Het gaat uiteindelijk om het nummer, niet om welk gedeelte je hebt geschreven,” vertelt Emily. “Hetzelfde geldt voor het opnemen van nummers. Soms is er een gedeelte dat anders moet, en dat kan jouw gedeelte zijn. Maar het gaat er uiteindelijk om dat het nummer goed wordt. Meestal heeft één van ons al bijna een heel nummer geschreven. Samen arrangeren we dan de zanglijnen. Stavefy the harmonies. Het proces is voor elk nummer weer anders.”
Camilla: “Als je een nummer schrijft, ben je soms ook bezig met niet overkomen als een idioot. Daar komt dat vertrouwen weer terug. Je wil niet falen. Ik denk dat wij eerlijker zijn tegen elkaar.” Jessica: “You lay your shit on the line, man, opening your heart! Dan is dat vertrouwen nodig.”
Naast hun eigen muziek, zongen ze in 2010 mee op Praise and Blame van Tom Jones. “Iemand van ons label belde ons met de mededeling dat Tom Jones een achtergrondkoortje nodig had voor een nummer op zijn nieuwe album. ‘Ethan Johns produceert het, willen jullie het doen?’, was de vraag. Dat leek ons wel was, Ethan had ons eerste album geproduceert, Kings of Leon, Paul McCartney, we waren fan van ‘m. Tom Jones is misschien niet een muzikant waar we snel mee zouden samenwerken, maar het leek ons wel tof. Uiteindelijk hebben we op één nummer de achtergrondzang gedaan. Omdat we fan waren van Ethan, hebben we hem onze cd gegeven. Hij wilde uiteindelijk ons album produceren.”
“Daarna hebben we nog een aantal optredens gedaan met Tom Jones en zijn band. Dat was surrealistisch,” vertelt Jessica. “Je staat te repeteren en ineens realiseer je je dat Tom Jones een paar meter bij je vandaan the hell out of some song aan het zingen is. Dat is zo raar!” Camilla: “Dankzij dit nummer konden we ons eigen album maken met Ethan. Tom Jones heeft zo op een vreemde manier de deur voor ons geopend. Ik denk niet dat hij weet dat hij ons zo heeft geholpen.”
The Staves speelt in april een aantal shows in Nederland. 9 april: Nijmegen, Doornroosje, 10 april: Amsterdam, Melkweg, 11 april: Rotterdam, Motel Mozaique, 24 april: Maastricht: Muziekgieterij, 25 april: Zwolle, Hedon. Beluister het album op Spotify.
