Hoi Stella,
Ik juich het altijd erg toe als huisvrouwen stofzuiger, spons en zeem proberen te ontvluchten, dus ik was blij dat eindelijk je eerste boek af is. En gedrukt.
Van mensen die nog wel naar ‘Pauw’ kijken, begreep ik dat je gisteren een stukje voorlas uit je boek.
Ik keek het fragment zojuist even terug.
“Mannen zijn klootzakken. Dat zeggen ze zelf. ‘Ik ben een klootzak hoor,’ roepen ze trots. Ze steken hun hand in hun broek en gaan wijdbeens zitten. ‘Ik ben een enorme hufter,’ zuchten ze tevreden. Ik geloof dat het is omdat ze altijd willen neuken. Dat schijnt van een vreselijke klootzakte te zijn. Ze spugen wat, krabben in hun kruis en drinken hun biertje. Neuken willen ze, vaak met vrouwen.
Vrouwen zijn hoeren, met hun jaloezie, hun emoties hun eeuwige gezeik over hun kont en vooral over de kont van een ander wijf. Hun valse glimlachjes. ‘Hee ander wijf,’ zeggen ze. ‘Ben je aangevallen/afgekomen? Staatjegoe… watziejerg… wateenleuke… diekleurpastpreciesbij…’ Zodra het andere wijf dan haar ongetwijfeld wanstaltige reet heeft gekeerd gaan ze roddelen. Zag je dat? Walgelijk. Al die putten en deuken, het zwabberende vet. Je kunt beter dood zijn dan deze kont hebben. Dan gaan ze huilen. Om hun eigen kont. Die is ook niet goed. Misschien moeten ze zelf dood. Het enige wat vrouwen nog meer haten dan een ander wijf is zichzelf. Dat is het kutste wat vrouwen doen, zichzelf haten. En kinderen willen natuurlijk.”
In 186 woorden vier keer ‘wijf’, drie keer ‘klootzak’, twee keer ‘kut’ en ‘neuken’, één keer ‘hoer’.
Ik scheer mijn kop kaal als dát geen hit wordt!
En als het niet scoort, dan begin je gewoon een bandje.
Kus,
JanD
