Naïef Nederland heeft weer iets nieuws om zich druk over te maken. De Ruslandboycot is allang vergeten, de mensen zijn nu boos op het label Puur&Eerlijk van de Albert Heijn. Volgens de organisatie Foodwatch misleidt de supermarkt de consument. Onwaar. Jullie zijn als consument gewoon niet snugger genoeg.
Foodwatch zegt dat Albert Heijn pretendeert puur én eerlijk te zijn. Dat is niet zo, het label maakt onderscheid tussen de twee. Het zwarte label staat voor eerlijk, het groene label voor puur. Dat vindt Foodwatch misleiding. Dat is het niet, de consument kijkt zélf niet goed. Daarbij is de definitie van het label niet heel duidelijk. Foodwatch denkt dat er geen enkele toegevoegde ingrediënten in de pure en eerlijke producten zitten. Dat is met de strenge regels in Nederland vrijwel onmogelijk. Alleen al het feit dat er in Nederland geen groene bloemkolen verkocht mogen worden zou genoeg moeten zeggen. En daarbij: juist om die toegevoegde ingrediënten staat er toch een lijstje op je product met wat erin zit?
Hond eten
De organisatie neemt de jalapeñoburger als voorbeeld. Die is volgens de organisatie niet gezond: “Het hoofdbestanddeel is scharrelvlees, maar er zijn 20 andere ingrediënten aan toegevoegd, waaronder suiker en de smaakversterker gistextract. En het bestaat uit slechts 80 procent vlees; de rest is opgespoten met water. Dat noem ik niet puur en eerlijk.” Klopt. Wie de verpakking van de jalapeñoburger bekijkt, ziet dat er inderdaad puur en eerlijk staat. Wie beter kijkt ziet het label ‘Beter leven’. Scharrelvlees is niet per definitie gezonder. Wel beter voor het dier. In dat opzicht is het dus eerlijk vlees, eerlijk voor het dier. Er staat nergens op de verpakking dat het gezonder is dan vlees van een dier dat in een megastal stond voor hij geslacht werd.
Ja, de Albert Heijn misleidt de consument. Het is voor veel mensen onduidelijk dat het puur of eerlijk is. Niet en. Veel mensen hebben geen flauw idee dat allebei tegelijk een duur grapje wordt en kijken niet verder dan de woorden ‘puur’ en ‘eerlijk’. Albert Heijn doet een stap in de juiste richting door voor een vrij redelijke prijs producten te verkopen die iets bijdragen aan een betere wereld. Ik vind het bijvoorbeeld heel belangrijk dat een boer de juiste prijs krijgt voor zijn koffiebonen en ik niet wil dat de wereld naar de tyfus gaat omdat we milieuonvriendelijk leven. Wakker Dier vindt het belangrijk dat een dier een fijn leven heeft. Dat hele dier en zijn goede leven kunnen mij dan weer geen flikker schelen. Rot op met je dierenleed, ik wil een lekker stukje vlees op mijn bord. Klaar. Zo wil ik ook heel graag nog eens een goed bereide hond proeven, vinden ook heel veel mensen zielig. Kan mij die hond wat schelen. Ik vind die boer belangrijker.
Geldklopperij
En klopt, de Albert Heijn verdient geld met de verkoop van de pure of eerlijke producten. Dat is zeg maar ook het idee van een bedrijf, dat je winst maakt. De Japanse Mix van Euroshopper (tegenwoordig het basic merk) smaakt hetzelfde als die van Albert’s huismerk. Het imago van Euroshopper is dat het voor paupers of studenten is, dus betalen mensen meer voor een andere verpakking. Alleen de Excellentproducten zijn inderdaad kwalitatiever. Daar betaal je ook voor. Ik gok véél te veel.
Ooit kunnen we koffiebonen kopen die kwalitatief zijn, de boer het juiste bedrag geven en milieuvriendelijk zijn verbouwd en vervoerd. En op een dag zullen alle koeien door de weide struinen en zullen de burgers waar ze voor rondlopen niet opgespoten worden. Op een dag is al ons eten puur én eerlijk, een utopisch wereldbeeld. Tot die tijd zullen we gewoon even goed op de verpakking kijken of het puur óf eerlijk is en ons niet boos maken. Dat is pas gezond. Allebei tegelijk kun je voorlopig op je buik schrijven.
Dus inplaats van Puur & Eerlijk zou AH het dus beter Puur of Eerlijk moeten noemen en tevens een vergrootglas bij het vak moeten hangen om de kleine lettertjes te kunnen lezen. Ziezo probleem opgelost.
Maar Puur of Eerlijk is marketingtechnisch niet handig.
Raar verhaal, de titel verteld dat AH niemand misleidt, om dan vervolgens uiteen te zetten dat de AH de klant misleidt omdat het onmogelijk is om pure en eerlijke producten te verkopen? Waarvan je je natuurlijk kunt afvragen of dat werkelijk zo is, waarschijnlijk wel voor AH….
Marketing en misleiding zijn synoniemen.
‘Rot op met je dierenleed, ik wil een lekker stukje vlees op mijn bord.’
Dierenleed maakt vlees helemaal niet lekkerder, maar dat schijnt Ingelise niet eens te weten.
Huh? Dierenleed maakt vlees wel lekkerder hoor. Eet dan ook eens wat meer plofkip, merk je het vanzelf.
Met deze argumentatie kun je alles afdoen als ‘het slachtoffer was gewoon niet snugger genoeg’, of het nu om listige AH-marketing gaat, zogenaamde deurwaardersvorderingen in brievenbussen van bejaarden, oplichting via Marktplaats en ga zo maar door.
De bio-industrie is in hoge mate verantwoordelijk voor de antropogene broeikasgassen uitstoot. Het illegaal gebruik van antibiotica in de sector draagt bij aan resistentie van bacteriële ziektes. Om de bio-industrie van voer te voorzien, dient een gebied ter grote van Nederland te worden gebruikt voor de aanplant van soja, waarvoor natuur dient te worden vernietigd en leefgemeenschappen de prijs betalen.
Maar Ingelise de Vries wil een stukje vlees op haar bord.
Als we nou eens beginnen om de risico’s van eetgedrag in rekening te brengen aan de genotzuchtige vleeseter? Zodat de vervuiler betaalt?
Het betekent wel het einde van de ‘kiloknaller’.
AH en andere Supers samen met toeleveranciers als Unilever zijn mega-oplichters. Het barst van het watervlees vol E-meuk, de glucose en-of ‘plantaardige vetten&olien’ * toevoegingen in vanalles en nog wat, of al die nergens (meer) op slaande ‘gezonde keuze’ stickers. Je wordt aan alle kanten belazerd. Kennelijk mag dat, is het juridisch ‘rond’. Zou ‘proletarisch’ winkelen ter waarde van het bedrogpercentage ook mogen?
Als het bedrijfsleven niet eerlijk zaken kan doen, moeten er helaas toch wéér meer regels komen. Natuurlijk betekent eerlijke (en dier/mejeuvriendelijke) producten vermoedelijk wel het einde van de kiloknaller (zie Jan van Ruiten), maar dan eet je gewoon wat vaker brood met pindakaas (waar AH Calve overigens mee heeft gefuckt).
*(lees: palmolie, waar de bossen in o.a. Indonesie voor verdwijnen)
@Michiel Mans / Jan van Ruiten
Hoezo “betekent eerlijke (en dier/mejeuvriendelijke) producten vermoedelijk wel het einde van de kiloknaller?” Ze liggen toch allebei in het schap?
Verder is het natuurlijk hilarisch naief van Ingelise de Vries om te verwachten dat consumenten bij machte zijn alle aspecten van een voedselproduct, in alle stappen die het product in de productie keten heeft doorlopen, kan aflezen aan een label met een marketing tekstje (deze bonen zijn speciaal geslecteerd bla bla..) en wat e-nummers. Eigen verantwoordelijkheid werkt pas als je over de informatie beschikt om die verantwoordelijkheid te nemen. Labels zijn daar een middel toe, en zonder waakhonden als Foodwatch zouden die labels gemakkelijk devalueren, ook al is hun kritiek wat eenzijdig.
Overigens vind ik het prachtig dat er main-stream duurzaamheids labels en merken ontstaan, in plaats van de niche-labels die je 10 jaar geleden zag.
Oh, en Bert heeft natuurlijk gelijk. Dieren zijn pas lekker als ze onvrijwillig doodvermoord zijn. Vind ik wel tenminste.
Alleen ging het hier niet om het ‘onvrijwillig doodvermoorden’, maar om een fijn leven hebben voordat het dier richting eeuwige jachtvelden wordt geholpen. Bert heeft geen gelijk en Richard kan niet lezen.
En met Michiel Mans ben ik het hardgrondig eens.
@Frisco
Als je bedoelt dat kiloknaller minder lekker is, of dat een dier niet ook nog eens een kut-leven hoeft te hebben, kan ik met je meegaan.
Maar dieren eten is dierenleed. Laten we elkaar niet voor de gek houden.
De meeste dieren eten dieren, één bak ellende begrijp ik nu