Nog niet zo heel lang geleden zag ik een belerend en iets te kluchtig toneelstuk dat handelde over ‘democratie en burgerschap’. In het stuk werd een ‘gemiddeld Nederlands gezin’ voor een rechter gesleept wegens het ‘verzaken van de democratische plicht’. Die rechter werd gespeeld door Philip Freriks. Exact, dé Philip Freriks, voorheen onze Acht Uur Journaal-anchor. Freriks speelde die rol perfect en wie niet beter wist zou denken met een professioneel acteur te maken te hebben.
Dat prima acteren was nou precies waarom Freriks bij het journaal over zijn houdbaarheidsdatum heen was. Hij las het journaal niet natural voor maar hij acteerde dat hij een anchor was. Freriks’ opvolger Rob Trip is dan ook een verademing na al die jaren van Frerik’s geacteerde woordverhaspeldictatuur.
Het nieuws brengen
Trip is zó kalm tijdens het voorlezen van de autocue dat het lijkt alsof hij elk moment langdurig kan gaan zitten nadenken om vervolgens na een langerekt ‘hmmmmm’ zijn mening over het voorgelezen item uiteen te zetten. Trip leest nieuws niet voor, nee, Trip bréngt het nieuws. Met een stem die beslist niet zou misstaan in een nachtelijk radioprogramma op de regionale zender. Wekkerradio aan en in slaap worden gepraat door Rob Trip.
Ja, Rob Trip is de man die thuis elke zondag het vlees aansnijdt, vervolgens fluitend en zonder haast naar de Journaal-studio fietst om rond klokke 19:59 plaats te nemen achter de nieuwsdesk.
Ik zeg: naast de Peer Ulijn-fanclub is het de hoogste tijd voor een Rob Trip-fanclub. Nu al. Dat hij nog maar lang het Journaal mag eh…brengen.
