Wie bang was dat Nederland niet belangrijk genoeg was om af te luisteren door de NSA kan opgelucht ademhalen: Wij worden al sinds 1946 goed in de gaten gehouden, blijkt uit onthullingen door NRC Handelsblad. ‘There is no such thing as a free lunch‘ zullen we maar zeggen. Met de Marshallhulp kwam dus ook economische spionage mee. Overigens geldt hetzelfde voor Frankrijk, Duitsland, België en Noorwegen weten we nu.
De onthulling is ontluisterend voor minister Ronald Plasterk (PvdA) die recentelijk nog van zijn bondgenoten aan de andere kant van de oceaan de verzekering kreeg dat ons land niet was afgeluisterd. Nog geen maand later blijkt die belofte een kille leugen.
Het komt wat naïef over van Plasterk dat hij in deze leugen is getrapt. Alle voortekenen waren niet goed. Als zelfs Merkel en de Paus zijn afgeluisterd, megagegevensverzamelingen worden gevoerd, er is ingebroken in bedrijven, universiteiten en overheden en ook nog eens versleutelingstechnologie waar iedereen van afhankelijk is op last van de NSA of de CIA worden verzwakt tot het niveau dat afluisteren mogelijk is, dan moeten alle alarmbellen gaan rinkelen.
Dit wordt nog eens versterkt door de conclusie dat ook in de Amerikaanse politiek wordt vastgesteld dat daar de wet door deze diensten met voeten wordt getreden. Dat is niet nieuw. Eind vorige eeuw tekende Bill Clinton een wet die openheid moest afdwingen van de CIA met betrekking tot het rekruteren van nazi’s na de oorlog, waardoor zij ook hun straf ontliepen. Die openheid kwam er maar ten dele. Met andere woorden: de waarheid spreken is niet vanzelfsprekend voor deze inlichtingendiensten. Ze op hun blauwe ogen geloven is dan ook gewoon naïef.
Eerder constateerde oud-CIA-medewerker Ray McGovern al dat Plasterk naïef was door te geloven dat het tappen echt alleen maar was bedoeld om terreur te bestrijden. De feiten zijn er simpelweg niet naar dat dit verhaal kan worden geloofd.
Maar ik begrijp het ook wel van Plasterk, want wie wil nou geloven in een bondgenoot die je van alle kanten enorm naait? Het doet mij denken aan Chamberlain die in 1938 als een kind zo gelukkig was met het Verdrag van München. Er zou geen oorlog komen en met de ‘Anschluss‘ van Oostenrijk zou de annexatiehonger van Hitler zijn gestild. Critici in die tijd waarschuwden al voor teveel optimisme en kregen later gelijk. Chamberlain was toen, net als Plasterk nu, in de luren gelegd.
Het overkomt de beste dat je blijft geloven in het goede ook al vertellen de tekenen van de tijd iets anders. Aan Plasterk nu de eer om zijn naïviteit te doorbreken en op te komen voor de Nederlandse belangen van burgers en bedrijfsleven. De rekening van de Marshallhulp hebben we nu echt wel betaald.
