Premier Cameron heeft dus gesproken, niet tegen de EU, nee juist voor de EU. Ik ben bepaald geen Wildersfan en heb een hekel aan diens afgesleten uitspraken op reeds vele malen gedraaide grammofoonplaten. Nee, ik ben wel een fan van Cameron geworden, eindelijk eens iemand die iets over het democratisch tekort van dit Monstrum durft te zeggen.
Een man die burgers durft te betrekken bij een beslissing over zoiets als de Europese Unie. De elite omdat vreselijke woord maar eens te gebruiken blijft maar, als een kip zonder kop, over de Europese Unie praten alsof het iets geweldigs is waar ik als burger een stijve over behoor te krijgen. Nou mijn lul zal nooit stijf worden als het over de Europese Unie gaat want wat heb ik als burger nou eigenlijk over de Europese staatsinrichting te zeggen. De Europese Unie zorgt al zestig jaar voor vrede, ja dat deden de vorige constructies waaronder de Europese Unie functioneerde (toen het nog Europese Gemeenschap heette ook) De elite (daar heb je het woord weer) heeft nooit zijn best gedaan om de Europese Unie wat sexier te maken, nee want ze sponnen er zelf teveel garen bij vanwege de leuke baantjes die voor hen in het verschiet lagen, de vele dienstreisjes die ze moesten maken vanwege de scheet die ik eens in Grijpskerk kon maken wat schadelijk kon zijn voor een burger in Stockholm of Knokke.
De Europese Unie moet gaan herbronnen, bij zichzelf te rade gaan dus, op de bank bij een psychiater wellicht en bevoegdheden teruggeven daar waar ze horen namelijk dicht bij de burger. De heer Cameron heeft de tijdgeest begrepen, heeft begrepen dat de bezieling bij de burger terug moet komen. En daar zit hem het grootste probleem voor de Europese Unie, het gaat alleen maar bij dit instituut om de cijfertjes en uit die cijfertjes komen allerlei rare maatregelen voort waar ik als burger mijn neus voor ophaal aangezien ik in mijn eigen stank wil leven, de stank van terpentine, van verf, van lijm en allerlei andere materialen en daar heb ik de Europese Unie echt niet voor nodig.
De Europese Unie moet terug naar de basis, moet terug naar de burger waarbij landen hun unieke karakter behouden in plaats van de grijze massa waar ze nu in opgaan.
Johan van der Dong is beeldend kunstenaar waarbij hij de samenleving voor zijn projecten sociologisch volgt. Johan van der Dong werd bekend met projecten zoals de postbus van God
