Het leven van een Amsterdams raadslid in de oppositie gaat niet over rozen. Kort samengevat zit de PvdA altijd in het college en kiest men elke vier jaar nieuwe bedpartners om de stad mee te besturen. Vervolgens is de PvdA het er eigenlijk niet mee eens dat ze de heerschappij over de stad moet delen en willen de andere partijen ook wat aan hun achterban laten zien. A recipe for disaster.
Om dit te voorkomen schrijft men werkelijk alles op wat men de komende vier jaar gaat doen. Of komt men met een laf compromisje (zie de soap rondom het wel/net/toch wel/een beetje/of misschien toch niet opheffen van die schitterende stadsdelen).
En als een raadslid van sociaal-democratische huize dan een mening iets te vroeg ventileert, wordt deze doorgaans binnen enkele minuten weer in het PvdA-gareel getimmerd. Zo was daar PvdA-raadslid Martin Verbeet die beweerde dat het hoog tijd was om de stekker uit de Olympische ambitie van 2028 te trekken. Een wijs besluit, maar ettelijke uren nadat de Telegraaf hier melding van deed, werd al een bericht verspreid waarin Verbeet – wait for it – in het stof beet.
Eenzelfde lot trof mevrouw Burke, die in een comité wilde stappen met andere partijen tegen de aanstaande zorgbezuinigingen. Op de ochtend van de presentatie werd ze alsnog teruggefloten en gedwongen een onzinverhaal op te hangen over ‘de toon’ die niet bij haar zou passen. Men houdt elkaar kort in de Stopera.
Maar wat rest het welwillende raadslid in de oppositie dan? De kans dat een voorstel wordt aangenomen is nihil, dus moet men op andere wijze aandacht krijgen. Je zou dat kunnen doen door buiten de muren van het stadshuis mensen te mobiliseren. Maar je kunt er natuurlijk ook voor kiezen de publiciteit te zoeken met de meest uiteenlopende proefballonnetjes, de een nog bizarder dan de ander.
Enter D66! De parel van het liberaal gedachtegoed. Waar de landelijke partij de eigen kroonjuwelen meegegeven heeft aan de eerste de beste pandjesboer, voert D66 in Amsterdam actie voor zaken die de kern van het liberale gedachtegoed raken. Het meest recente voorbeeld is het baanbrekende voorstel om op Amsterdamse basisscholen Mandarijn te doceren. (Voor ik verder ga mag u nu een grap maken over een SP’er die zich verzet tegen Chinees taalonderwijs). Waar Amsterdam nog steeds zwarte en witte scholen heeft, waar VMBO’s en ROC’s door fusiegekte bijna failliet gaan en waar de kwaliteit van het onderwijs achteruit holt, vindt D66 het van levensbelang dat onze kinderen Mandarijn leren.
En waar homo’s in forse delen van de stad bang zijn om hand in hand te lopen, staat de liberale denktank reeds klaar met de oplossing: laat de trotse regenboogbanier fier wapperen op het dak van de Stopera. Dat zal de nichtenrochelaar en pottenbasher leren!
En waar de kleine ondernemer gebukt gaat onder stijgende huren, bang is voor overvallen en nauwelijks het hoofd boven water kan houden, kunt u als het aan D66 ligt 24 uur per dag naar de kapper. If you’re gonna go broke, you’d better look damn sharp while you do.
En 35.879 kinderen groeien in Amsterdam op in armoede. Maar daar zijn ze, onze liberale ridders, met het baanbrekende voorstel dat de gemeente een ruimte huurt, alwaar expats elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen uitwisselen en terecht kunnen voor hun vergunningen. Als ik een nieuw rijbewijs nodig heb, moet ik naar de gemeente en als ik bier wil drinken moet ik naar de kroeg. Waarom zou dat voor een expat anders zijn?
Neem ik het mijn liberale vrienden kwalijk? Nee. Niet echt. Je moet wat, als de uitkomst van een raadsvergadering 90 procent van de keren al van tevoren vaststaat. Maar ergens wringt het wel. De neiging om nieuws te maken – legitiem, tenslotte wil je kiezer ook nog weleens wat van je horen na de verkiezingen – moet niet in de weg gaan liggen van wat wij zouden moeten doen. Het college controleren en met voorstellen komen om hun beleid te verbeteren.
Dan zou het wel helpen als college en coalitiepartijen wat vaker zouden luisteren. Met de 5 miljard die we met zijn allen jaarlijks te besteden hebben is er genoeg om over te praten.
Peter Kwint is duoraadslid voor de SP in de Amsterdamse gemeenteraad.
