Beste Laura, het is niet dat ik je niet ken en de aanhef “Liefste Laura” achterwege laat. Als het aan mij ligt spreek ik iedere vrouw aan met liefste. Maar aan mij ligt het niet. Jij als minderjarige die tegen wil en dank onder de voogdij van het weerzinwekkende Nederlandse systeem van bemoeizuchtige voogden en enorm betrokken kinderbeschermers met pottenkapsels in ruiten rokken bent geplaatst, bent en blijft een minderjarige. Er is geen enkel wetboek waarin staat dat je, als je op je veertiende dingen kunt en durft (en kennelijk ook doet) waarvan een babyboomer nog geeneens durft te dromen, ineens toch als meerderjarig mag worden beschouwd. Het is om die reden, en om die reden alleen, dat ik het “liefste” achterwege laat. Tegenwoordig zien sommige individuen achter elke boom een pedo en kijken burgemeesters inclusief hun politiecommissarissen en officieren van justitie schaapachtig toe hoe dwazen en duistere demonen met stokken en fakkels door hun dorpen marcheren om reeds veroordeelde en gestrafte pedo’s uit hun huis te sleuren en publiekelijk te lynchen alsof ze de eenentwintigste eeuw even duister wensen te kleuren als hun eigen perfide gedachten. Je mag je wat dat betreft rustig afvragen hoe het toch kan dat de vermeende zeiltocht van één meisje wereldnieuws wordt terwijl pedojagers en andere liefhebbers van de door hun zelf benoemde “vrijheid” in moordend tempo de rechtsstaat uithollen en kaalgrazen en de bijl zetten aan de wortel van verlichting, democratie en mensenrechten.
Hoe dan ook, om ook de meest hologige, laagvoorhoofdige en doorgaans beslist anonieme internetlezer niet op verkeerde gedachten te brengen, houd ik het bij “beste”. Al verdien je oneindig veel meer dan dat.
Sint Maarten
Beste Laura, toen ik onlangs vernam dat je vermist was hoopte ik maar één ding vurig en dat was dat je alsnog je boot had gepakt en het ruime sop had gekozen. Midden in een winternacht je middelvinger opsteken naar al die oude en zogenaamd wijze mensen die jouw leven nu volledig regisseren en gewoon doen wat je altijd wilde. Lief glimlachend met je ene hand zwaaien naar dat gajes van pedagogen, psychologen, voogden, externe voogden, gezinsadviseurs, pubercoaches en forensisch kinderdeskundigen en met je andere hand de helmstok van je boot besturen terwijl je langzaam de twaalfmijlszone verlaat. Dat beeld stond op mijn netvlies en eerlijk gezegd is dat beeld er ook niet meer vanaf te branden, ondanks de wetenschap dat je nu op Sint Maarten in de zon zit (zat, je bent nu alweer ‘opgepakt’ want een zware crimineel zoals jij kun je niet snel genoeg oppakken natuurlijk) te genieten van de bevrijdende afwezigheid van bemoeizuchtige types die overdag voortdurend jeuk opwekken en ’s nachts als ratten en maden gaten in je ziel knagen. Hoe kwetsend dit ook moge klinken, ik heb langdurig gegrijnsd toen je verdwenen bleek. Dat beeld van een meisje alleen op zo’n schip, ongrijpbaar voor al die middelmatige ambtenarenmannetjes en hysterische hulpverlenersvrouwtjes, is zo heerlijk dat grijnzen het minste is wat ik kon doen. Maar eigenlijk was het om te huilen zo mooi.
Je hebt toch nooit getwijfeld he? Je hebt toch nooit gedacht dat wat jij wilde niet goed was? Laat je nooit wat wijsmaken door die zanikende types. Die broeders en zusters uit Molochs raad, die tot aan hun dood zullen blijven volhouden dat hun bescheten en uiterst gemiddelde volksmoraal de enige echte menselijke moraal is. Laat je nooit wijsmaken dat wat jij wilt niet kan. Het kan altijd. Altijd!
Gedoucht maandagochtendhoofd
Degenen die zeggen dat het niet kan zijn dezelfden die hun leven verspild hebben aan van alles willen maar niets durven. Het waren de braafsten op school, de populairsten in de klas. De kwezels in hun fleurige merkkleertjes met hun appeltje voor de juf en hun immer gedouchte maandagochtendhoofd met die onberispelijke scheiding in het midden van hun kleffe doch bescheiden kapsel. De meisjes met hun door pappa en mamma goedgekeurde vriendjes die later altijd parketlegger of bijna-profvoetballer in de provincie worden. De jongetjes die altijd een negen haalden voor het in hun hoofd stampen van volstrekt nutteloze verplichte Franse woordjes, maar op elke wezenlijke vraag buiten het verplichte curriculum slechts kunnen antwoorden met het glazig staren als een zojuist geslacht rund. Die jongens en die meisjes, je kent ze vast wel want ze zitten op iedere school en in iedere klas, doen keurig in zes jaar hun vwo of in vijf jaar hun havo en stromen zonder ook maar één keer een kik te geven of een trap uit te delen door naar de ondermaatse en kwaliteitsloze leerfabrieken van het Nederlandse hoger beroepsonderwijs of de universiteit, voorheen bekend als academische vorming maar heden te dage net zo diepzinnig en enerverend als die stuntelige meneer die nu alweer honderdvijftig jaar reclame maakt voor de Albert Heijn. Piekema heet die geloof ik.
Oetlul Piekema
Ik durf er veel om te verwedden dat jij het afgelopen jaar al minstens zes keer moet hebben gedacht meneer Piekema in levende lijve voor je te hebben ook al heette die persoon, die zichzelf te luid en te intimiderend als “deskundige” voorstelde, helemaal geen Piekema maar gewoon Woutersen, Jansen of De Vries. Ja ik weet het: zowel de namen Piekema, Jansen, Woutersen en De Vries roepen hetzelfde weerzinwekkende gevoel van veilige middelmatigheid bij je op. Het is dan ook geen toeval dat de Albert Heijn meent haar complete clientèle te moeten personificeren met een kalende uitstralingsloze oetlul die Piekema heet. Er is voor marketeers geen makkelijker doelgroep dan de Nederlandse consument, neem dat maar van mij aan. Braaf bliepen we ons met onze bonuskaart door het gezellig klinisch blauwe decor van de firma Ahold. Neem er gerust nog een wuppie bij, ik heb ze toch dubbel.
Zelfmedelijdende hbo’ers
Dat contingent aan onberispelijke ambtenaren met kinderopsporingsbevoegdheid en die divisie zelfmedelijdende hbo’ers met een ernstige overdrachtsneurose, dat hele legertje fatsoenbrigadiers, die correcte juridisch infame bemoeizuchtigen en dat rijtje cichorei-mamma’s en -pappa’s, dat moet je toch zo langzamerhand een keer opbreken? Die types moet je toch af en toe naar de strot hebben willen vliegen? Het kan haast niet anders of ook jij hebt in je engste dromen wel eens de zoete wraak van foltering en seriemoord gevoeld. Heel even maar, diep van binnen, aan de randen van de ochtend wanneer niemand over je waakt. Elk mens is een gekooid dier dat zich net zo lang laat sarren tot het bewustzijn zich voorgoed terugtrekt in het schimmige duister van het geesteszieke universum.
Seriemoordenaars kweek je in gezinnen met antroposofische jubelmoeders die hun kind indigokind noemen, thuis bij bevindelijk gereformeerden of in de handen van de Nederlandse jeugdzorg. Tel uit je winst: de Nederlandse jeugdzorg is in handen van een theocraat, qua uiterlijk een ultra-Piekema, die het begrip vrijheid nog maar eens wil herdefiniëren en die de honderden kinderen die al jaren onschuldig in een jeugdgevangenis zitten in plaats van in een pleeggezin het antwoord op de vraag “waarom?” telkens weer schuldig moet blijven. Oorlogen zijn om minder uitgebroken.
Leef zelf
Beste Laura, het hele bovenstaande verhaal mag je vergeten. Je hoeft het niet eens te lezen. Het is voor jou ongetwijfeld geraaskal. Lees het vooral niet, er is nog zoveel wat er over je geschreven wordt wat je ook liever niet wilt lezen. Daar hoeft niet nog meer bij.
Lees echter wel het nu volgende:
Ik zeg je Laura: doe wat jij wilt. Leef je eigen leven. Geloof in wat je kunt en laat je nooit door iemand tegenhouden. Neem de risico’s en leef helemaal zelf. Want met al hun theorietjes, hun hulpverlening, hun getreiter, hun rechtszaken, het gejammer en geweeklaag, het narcistische vertoon van onvermogen, de projecties van hun existentiële angsten en volwassen onkunde hebben al die oudere en wijzere mensen die over jouw lot menen te mogen beslissen niet aannemelijk kunnen maken wat dat dan precies is, het leven.
En ik denk dat jij dat weet. Ik denk dat jij iedereen te slim af bent en volledig door hebt hoe je dat leven het beste kunt leven: eenvoudig door lef te hebben. En lef, dat is al tijden verboden. Wie dat niet wenst te accepteren zal als abjecte subversief diep worden weggestopt in de krochten van het doorgerotte systeem als het hoofd er niet al is afgehouwen door de zeis van de anonieme Hollandsche calvinist die zijn maaiveld voortdurend bewaakt om uitgroeiers te voorkomen.
Lieve Laura,
Ik hoop dat je snel zeilt. Helemaal alleen.
