Zo sterk als MTV’s Jersey Shore is het niet, die nieuwe RTL 5 serie Oh oh Cherso waarvan donderdagavond de eerste aflevering werd uitgezonden, maar de gelijkenissen zijn treffend. In beide gevallen gaat het om een (van A tot Z gescripte) realitysoap waarin karikaturen van de hedendaagse hedonistische verdwaasde en verweesde samenleving de hoofdrol spelen.
Het is tekenend dat de Hagenezen in deze serie zichzelf het liefste aan elkaar voorstellen met hun bijnaam, hoe potsierlijk die ook klinkt: Sterretje, Joker, Barbie. Zelfs een confrontatie met hun eigen identiteit in de abstracte werkelijkheid van taal durven ze niet aan. Het is als de schizofreen in de stoel van de psychiater die uitsluitend in de derde persoon over zichzelf kan praten en de wereld alleen toelaat middels verwijzingen van derden.
Psychotische fantasie
Wat dat betreft biedt Oh oh Cherso de kijker een blik in de wachtruimte van de huidige geschifte eenzame wereld. Er zijn geen mensen, er zijn patiënten. Er zijn geen artsen, er is het materialistisch hedonisme. Er is geen kuur of medicijn, er is slechts leed. Dat leed moet worden verdrongen, daar hebben we allemaal mee te maken. Maar de Jokers, Sterretjes en Barbies uit Oh oh Cherso zijn inmiddels zo ver verwijderd van het realisme, aangetast door de ziekte als ze zijn, dat het verdringen van hun leed deel is geworden van het bestaan: ze zijn niet langer wie ze in wezen zijn, ze zijn de volmaakte verpersoonlijking van hun psychotische fantasie.
We herkennen in O O Cherso deels onszelf. Wie wil er niet vooral alleen de lust bevredigen en zonder gene, angst of vooroordeel het gekooide dier alle ruimte geven? Wie nooit verlangt naar een leven dat uitsluitend draait om luiheid, fastfood, instant seksuele bevrediging en korte termijn denken is vooral dief van zijn eigen emoties of hypocriete leugenaar. We hebben in de loop der eeuwen onze lust weten te temmen maar slechts een dun laagje beschaving versluiert de bloeddorstige aap in ons. In wezen schuilt in ons allemaal het brandende verlangen Barbie of Joker te zijn.
Barbie & Ken
Barbie heeft de juiste betekenis trouwens al in haar naam zitten: Barbie is de verbeelding van het perfecte maar immer onbereikbare schoonheidsideaal, maar wel volledig van plastic, letterlijk leeg van binnen. Joker had gewoon Ken moeten heten. Niet om zijn ongetwijfeld latente heimelijke homoseksuele verlangens te benadrukken maar om de rol die hij zo perfect vervult in deze bizarre voorstelling die niets meer lijkt te zijn dan een vergrote projectie van het menselijk bestaan an sich.
Maar misschien vat die ene zin van de mannelijke protagonist Sterretje wel perfect samen waar het uiteindelijk allemaal om draait in het leven: “Ik heb het liefst een vrouw die op een pornoactrice lijkt. Zo eentje die als ze naast je loopt iedereen naar je laat kijken en denken: ‘Zo, dat heeft die gast toch mooi geregeld.”
Door je eigen soort worden bevestigd in de gedroomde perfectie. Wie dat eenmaal heeft bereikt hoeft nooit meer iets te vrezen.
