Lieve Mariska Orbán, las gisteren je open brief aan onze liberale zuster van de VVD en ik moet zeggen dat ik toch een beetje teleurgesteld ben. Niet boos, wel verdrietig. Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: ik heb bittere tranen geweend en nu ik dit schrijf voel ik de tranen alweer branden achter mijn ogen. Is dit echt de Mariska Orbán waarvan Onze Vader zoveel plannen in zijn handpalm heeft staan? Is dit nou de Mariska Orbán waarvoor ik me heb laten martelen, waarvoor ik kermend aan het kruis heb gehangen, terwijl de hete zon en koude nachten mijn lichaam levend opvraten, waarvoor ik ben gestorven en wederopgestaan?
Lief kind, heb je de haan dan niet drie keer horen kraaien toen je die brief schreef? Ik wel. Ik was namelijk die haan. Ik voelde je zonde in mijn hart branden en hoopte dat je tijdig tot inkeer zou komen. Een net christenmeisje als jij, die zou een haan die drie keer kraait (mind you: een kraaiende haan midden op de fucking dag), wel herkennen dacht ik. Maar nee. Geen kruis, geen wederopstanding, geen kraaiende haan is opgewassen tegen dat krankzinnige bord voor je bescheten CDA-harses. Wat had je godverdomme dan gewild? Dat ik me vermomd als brandende braamstruik naakt op je had geworpen terwijl ik heel hard “Nee Mariska! Doe! Het! Niet!” had geroepen?
Gekke Henkie
Zalig zijn de armen van geest hoor, voorwaar voorwaar enzo, maar ook deze jongen heeft zijn grenzen. Ik mag dan wel Jezus zijn maar ik ga niet alles voor je opknappen. Tuurlijk, over water lopen is geen enkel probleem. Brood en vissen nodig? Ja hoor, bel Jezus maar weer, die komt toch altijd wel als Gekke Henkie opdraven. Is mijn eigen keuze, hoor je mij niet over zeiken. Maar voor gelovigen die zo bekrompen zijn als jij, nee, daar past deze jongen dus voor. Dit soort gezeik zit mij dus echt tot híer en ik ben niet de enige. Onze Vader zei gisteravond nog: “Jezus, wat moet die hut een zure kut hebben zeg”. En dan hoor je onze vader niet vaak vloeken, dat snap je.
Maar goed, mijn lieve Mariska, wat precies in het woord ‘naastenliefde’ begrijp je niet? Het is toch niet zo heel moeilijk om de kern van het geloof in mij te snappen? Als er iets is dat de afgelopen 2000 jaar heeft doorstaan dan is het wel mijn Woord. Hell, nog dagelijks worden kinderen geïndoctrineerd, stumpers misleid en arme negertjes afgeperst om naar mijn Woord te luisteren. “Naastenliefde”, zo spel je dat woord. Als dat te moeilijk voor je is, probeer dan “vergeving”, “barmhartigheid”, “genade” of “vrede” en ziet: mijn Woord was Daad. Was dat nou zo moeilijk? Ja ik weet, Onze Vader heeft nou ook niet bepaald een mond vol met dat soort hippieshit. Als het aan hem lag werden er nog elke dag peuters geofferd en vrouwen gestenigd. Kom bij Hem niet aan met gelul over naasten en liefde want dan zal je het berouwen. Maar jij lieve Mariska, jij weet wie Ik ben. Ik woon tenslotte in je hartje dus jij kunt de woorden van Onze Vader op waarde schatten is het niet? Nogmaals: ben ik werkelijk doodgegaan en wederopgestaan om te moeten toezien hoe mensen als jij alles verneuken waar ik al tweeduizend jaar voor sta?
Negerkerk
Was je refo geweest, prima, zijn we cool, boks biatch. Refo’s doen sowieso niet aan liefde of warmte dus dan mag het. Was je een fanaat uit een negerkerk geweest, soit, doe je niks meer aan. Bepaalde waanzin krijgt niemand er nog uit, ook ons soort middeleeuwse metafysische figuren niet. Accepteer ik. No spang. Maar jij bent Rooms-katholiek. Je bent lid van een kerk die zich elke dag een beetje meer ontpopt als cryptocriminele organisatie. Jouw soort mensen hebben zich in mijn naam eeuwenlang beestachtig gedragen. De meest dominante, machtige vorm van onderdrukking is eeuwenlang de Rooms-katholieke onderdrukking geweest en nu bij de meeste mensen het seculiere verstand eindelijk begint te zegevieren, besmeuren jullie katholieken mijn naam met poep door op ongekend wrede schaal kindertjes te misbruiken en te verkrachten.
Ik zwijg voor het gemak maar even over die bejaarde Duitser in Vaticaanstad want als ik zijn naam nog eenmaal noem, heeft Onze Vader belooft om als straf Richard Dawkins genade en vergiffenis te schenken. Wil je dat? Dat wil je niet hè? Je snapt wat ik bedoel: wél roepen dat er voor alle mensen een plekje is in de hemel en ondertussen een gruwelijke ziekte als aids in stand houden door condooms te verbieden. Wat denk je dan? Dat wij hier in de hemel die jurkdragende bidlippen een potje gaan zitten prijzen? Waar heeft Onze Vader de ratio eigenlijk voor geschapen, denk je? Om eenvoudiger de belasting te kunnen ontduiken?
Koekwausharses
Je bent dus een christen, een katholiek en een vrouw. Drie redenen waarom je sowieso al weinig recht van spreken hebt en toch haal je het in je koekwausharses om een gerespecteerd liberaal Kamerlid om de oren te slaan met gruwelijk persoonlijk leed dat persoonlijk had moeten blijven. Alsof die infantiele acties met foetuspopjes van onze huisjoker Bert Doorenbos niet voldoende was om een compleet Nieuw Testament voor de komende jaren belachelijk en ongeloofwaardig te maken.
Waarom toch is jouw soort altijd zo verbeten in het lastig vallen van anderen met jouw geloof? Laat andere mensen nou toch eens met rust! Ik val jou toch ook niet lastig met foto’s van babylijkjes? Laat ik het soms bebloede breinaalden regenen gewoon omdat het kan? Is er bij de MediaMarkt soms een extra foetus-opzetstukje voor de kruimeldief te koop, speciaal om gelovigen te stangen? Nee toch? Nou dan. Dat jouw obsessie met klompjes cellen en bloederige stukken menselijk weefsel uit de baarmoeder zo groot is dat je desnoods bereid bent tot het gebruik van terreur om jouw mening op te dringen, betekent nog niet dat je dat ook maar gelijk moet doen in Mijn naam. Ik bedoel: je mág wel alles zeggen, maar het hóeft niet.
Aleid Wolfsen
Tot slot: ik ben een vergevingsgezind man. Daar kun je me om beschimpen, ik heb wat dat betreft een olifantenhuid opgebouwd door de eeuwen heen, het is wel echt zo. Geef mij maar een Samaritaan of een graanoogstende Farizeeër op zondag. Daar kan ik tenminste wat mee. Mij kun je altijd wakker maken voor een kaakslag op de andere kant van mijn gezicht zal ik maar zeggen. Maar, nogmaals, ook ik heb grenzen. Dit is dus de laatste keer dat ik je vergeef. En als ik zeg de laatste keer, dan bedoel ik ook de laatste keer. Een man een man, een woord een woord. Zo ben ik. Ik ben heus geen Aleid Wolfsen. So read my lips: nog één keer zo’n geintje flikken in dat margenieuwsblaadje van je en ik vraag Youp van ‘t Hek of hij een twitteractie tegen Katholiek Nieuwsblad begint. Is dat duidelijk? Of moet ik Onze Vader vragen er nog wat plagen tegenaan te gooien? Je zegt het maar hoor. Voor dit soort zaken ben ik tot alles in staat. Wij allemaal eigenlijk. Dus ook de heilige geest, Maria, het lam Gods en de engelen met de schalen van gramschap. Om nog maar te zwijgen over Onze Vader die in de hemelen zijt en as we speak briesend in mijn nek staat te asemen.
Doe dus snel boete, Mariskapiska van me. Toon berouw, laat openlijk zien dat je wél snapt wat mijn Woord inhoudt. Ik geef toe dat het christendom, en al helemaal het katholicisme, echt niet meer te redden is, maar als je geen tweede T-Mobile wilt worden, doe je er goed aan je leven te beteren. Hosti, halleluja, vol van genade, amen, tot in Sint Juttemis als de bazuinen klinken.
Hartelijks,
Je Heiland
J.C.
