Peter Post, niet de postbode van de rode wagen die met z’n poes de kost verdient, maar de oud-wielrenner overleed 14 januari op 77-jarige leeftijd. Peter Post werd in de prehistorie bekend als koning van de zesdaagses. Vijfenzestig zette hij er op zijn naam. Hij won één keer Parijs-Roubaix met, dankzij een geweldige rugwind, het snelste gemiddelde ooit. Daarna maakte hij op geheel eigen wijze furore als ploegleider. Dat is waarschijnlijk zijn grootste bijdrage geweest aan het wielrennen.
Als ploegleider was hij de grote man achter de Nederlandse wielersuccessen eind jaren ’70 en begin jaren 80. Hij was de baas bij de TI-Raleighploeg (later Panasonic), bekend van namen als Gerrie Knetemann, Hennie Kuiper, Henk Lubberding en natuurlijk Joop Zoetemelk. Dankzij Post kon de TI-Raleigh ploeg twee dingen heel goed. Op de eerste plaats de ploegentijdrit. Deze prachtige discipline werd jarenlang gedomineerd door de mannen van Post. Op de tweede plaats kon de ploeg van Peter Post vooral winnen.
Eigenwijze ploegleider
Winnen, veel en vaak. Zo’n 1000 overwinningen harkte de ploeg bij elkaar in 10 jaar tijd. Kom daar nog maar eens om bij de huidige Raboploeg. Dat was het knappe van de Amsterdammer Post, hij wist een wielerploeg op te bouwen die ondanks een heel strak keurslijf, heel vaak wist te winnen. Dat terwijl Post volgens sommigen “iets te vaak op z’n hoofd gevallen was”. Een sloot renners wilde niet meer met hem werken. Want makkelijk was hij niet. Dat uitte zich ook in de gevechten die hij, als ploegleider, uitvocht met zijn voormalige pupil Jan Raas. Die was in 1983 uit de ploeg van Post weggegaan, omdat hij ruzie kreeg met Post. Fameus voorbeeld van de koppigheid van Post (en van Jan Raas) is de 17e etappe van de Tour de France 1992. Beide ploegleiders lieten hun renners verliezen, waardoor ene Jean-Claude Colotti er met de winst vandoor kon gaan.
Kijk vanavond ook vooral het In Memoriam op televisie, met ongetwijfeld Mart Smeets en Jan Raas en commentaar van Jean Nelissen. Peter Post was een goede wegrenner, een formidabel zesdaagserijder, maar vooral een legendarische ploegleider. Waarschijnlijk de beste (en misschien wel vervelendste) die Nederland ooit heeft gehad. Een monument voor de wielersport en dat zonder groot eigen wegpalmares.
