Iowa, New Hampshire, Nevada en South Carolina. Het zijn de vier staten die herhaaldelijk genoemd worden zodra de Republikeinse voorverkiezingen voor het presidentschap aan bod komen. Zoals ook vaak op DeJaap uitgelegd is, zijn het die vier staten die vanwege het vroege tijdstip van hun voorverkiezingen bijzonder relevant zijn voor de nominatie van een presidentskandidaat. Wie succes boekt in die vier staten maakt kans op de nominatie en wie daar tegenvalt kan het Witte Huis vergeten. Daarom gedurende vier vrijdagen een profiel van de vier early states. Waar moet je op letten naarmate 2012 dichter bij komt? Vandaag deel 1: South Carolina, The Palmetto State.
Drie staten zijn reeds behandeld vanwege hun bijzondere rol als early state. Zoals ook is uitgelegd bij de behandeling van Nevada, vertegenwoordigen die vier staten de vier verschillende geografische en demografische gebieden van Amerika. South Carolina vertegenwoordigt de deep south en wordt gekenmerkt door een bijzonder sterk vertegenwoordigde christelijke gemeenschap. Aangezien je de Republikeinse nominatie niet in de wacht sleept zonder de evangelical base aan je te binden, is het niet verwonderlijk dat de winnaar van de South Carolina Republican Primary al sinds 1980 ook altijd de uiteindelijke presidentskandidaat werd.
Religie
Religie speelt in de Amerikaanse politiek een belangrijke rol. Een afro-amerikaan kan in uitzonderlijke situaties nog president worden en misschien een vrouw ook, maar voor een atheïst is in het Witte Huis geen ruimte. De Verenigde Staten zijn “one nation under God” en iedereen die een gooi wil doen naar het presidentschap moet zich daar bewust van zijn. Binnen de Republikeinse partij gaat die religieuze identiteit echter verder dan het af-en-toe bezoeken van een kerk; een groot deel van de moreel-etische standpunten moeten voor Republikeinen rechtstreeks op de bijbel gebaseerd zijn. Ruimte voor coulantie wat betreft abortus, euthanasie, het homo-huwelijk of verplicht onderwijs in de evolutieleer is er niet. De evangelische basis van de partij maakt op dergelijke onderwerpen de dienst uit en kandidaten die daarin niet mee gaan, zoals Mitt Romney die weigert een verklaring te tekenen dat hij als president een einde aan abortus zou maken, krijgen het heel moeilijk.
In South Carolina geeft 93 procent van de bevolking aan Christen te zijn. De overgrote meerderheid, 84 procent van de bevolking, is Protestants wat voor de Republikeinen de enige zuivere vorm van Christendom is. Hoewel het iedereen vrij staat om een eigen protestantse splinterkerk te beginnen op de bible belt, zijn protestanten binnen de Republikeinse partij wel superieure Christenen ten opzichte van bijvoorbeeld Mormonen of Katholieken. Het paaien van de Christenen in de deep south is dan ook een belangrijk doel voor elke presidentskandidaat en daarin ligt de primaire waarde van de South Carolina Republican Primary. Dominee Mike Huckabee deed het er in 2008 erg goed door vlak achter John McCain tweede te worden en was mede daarom een serieuze kandidaat voor de Republikeinse nominatie.
Herman Cain
Behalve door de dominatie van Protestanten, wordt South Carolina ook gekenmerkt door een bijzonder grote Afro-Amerikaans gemeenschap. Het was mede daarom niet verrassend dat Barack Obama er de Democratische voorverkiezingen overtuigend won. Hoewel het zeker niet zo is dat Afro-Amerikanen per definitie éénduidig stemmen, wordt het erg moeilijk voor een zwarte kandidaat om de nominatie in de wacht te slepen zonder de steun van de Afro-Amerikaans gemeenschap. Voor Herman Cain is South Carolina daarom in feite een must-win state, temeer omdat hij als enige kandidaat zelf uit de deep south, uit buurstaat Georgia, komt. Als Cain een serieuze kans kan maken, wat op dit moment verre van zeker is, zal hij hoge ogen moeten gooien in The Palmetto State.
Herman Cain kan dus alleen verliezen in South Carolina. Goed resultaat is een vereiste en als hij niet meedoet om de winst valt hij tegen. Datzelfde geldt eigenlijk voor meerdere kandidaten. Nu Mike Huckabee besloten heeft zich niet verkiesbaar te stellen en het verre van zeker is of de Texaanse gouverneur Rick Perry in de race zal stappen, is er geen kandidaat met een natuurlijke band met de evangelical south. Voor social conservatives als Rick Santorum en Michelle Bachmann is er dus wellicht wat te halen, maar niet presteren in South Carolina zou ook meteen het einde van hun kandidatuur betekenen. Van gematigder kandidaten als Mitt Romney en Jon Huntsman wordt ondertussen weinig verwacht in het zuiden, wat betekent dat voor hen elke stem mooi meegenomen is. Toch zullen ook zij het goed willen doen in South Carolina om duidelijk te maken aan de evangelical base in andere staten dat ze een serieuze optie zijn. Als de laatste van de relevante early states zal na South Carolina de strijd terug gebracht worden tot slechts twee of drie kandidaten. Wie is tegen gevallen in het begin kan een gooi naar het Witte Huis vergeten en wie vriend en vijand verbaasd heeft mag zijn campagne nog even doorzetten. Of het heel democratisch is dat slechts vier staten zo’n bepalende rol hebben in de Amerikaanse presidentsverkiezingen valt te bezien, maar fascinerend is het in ieder geval wel.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 regelmatig verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
