Maandag is de populaire KRO-presentatrice Yvon Jaspers op 38-jarige leeftijd overleden. Het liefste meisje van Nederland. Jaspers verbeterde de wereld door haar camera bij mensenschuwe boeren te posteren. Of bij terminaal zieke kinderen. ‘De kracht van zacht‘ noemde zij dat. Yvon Jaspers verdreef het cynisme uit de Nederlandse samenleving met de verkoop van vrolijk beschilderd servies. Voor slechts 19,95 euro kookt ook u minder cynisch met deze nostalgische aardewerken ovenschaal uit de serie ‘Kakelbont’ (alleen verkrijgbaar bij Marskramer en in de webshop van Yvon).
Voor ik aan mijn persoonlijke ervaringen met Yvon en de tragische doodsoorzaak toekom, wil ik haar in haar eigen woorden gedenken. “Ik ben een pittige tante”, zei ze dit weekend tegen Rick Nieman. Een pittige tante was ze. Uiteraard niet zo pittig als verkocht wordt in een eetstalletje in Bangkok. Meer AH stoommaaltijd “Kip Tandoori – Lekker pittig” pittig. Over Yvon Jaspers waren talloze marketingafdelingen heen gegaan. Ook tante Dini uit Boxtel – voor wie stokbrood al een culinaire wereldreis is – moest denken: ‘dès kei pittig, maor da gaot dr goe in’.
Yvon Jaspers was een uniek geconstrueerde smaaksensatie. Ik leerde Yvon kennen in haar wilde periode. De periode waarin zij experimenteerde met seks en drugs. Zij verbaasde ons met een indrukwekkende hoeveelheid dubieuze pillen. U moet weten dat wij pillen in die tijd vrijwel uitsluitend oraal gebruikten. We wisten niet beter. Van Yvon leerden we te hallucineren door pilletjes simpelweg op de juiste manier neer te leggen. In de vorm van een hartje bijvoorbeeld. Of een huisje met een schattig pluimpje rook.
Ook op seksueel gebied was zij veel verder dan ik. En eerder pittig dan zacht. Ik moest daar aan wennen. In het donker drukte ik mijzelf soms zacht tegen haar billen. Mijn vingers zochten langzaam maar zelfverzekerd hun weg naar haar katholieke borstjes en ik kuste haar nek. Fluks draaide zij zich om en nam het heft gretig in handen. Yvon Jaspers begon dan wild aan mijn geslacht te hengsten. Het maakte haar weinig uit in welke staat van opgewondenheid ik was. Zij keek met die grote ogen naar mijn steeds blauwer wordende ballen en bleef vragen: “Maar wat voel je daar nou bij?” Oprechte belangstelling, daar was ik zeker van. Na zo’n drie minuten seks schreeuwde ik dat wij voor die avond wel genoeg geëxperimenteerd hadden. Yvon Jaspers viel dan uitgeput in slaap. Ik sloop uit bed om mijn penis in een zelfgebakken appeltaart te ruste te leggen.
Hoe tragisch ook, Yvon stierf in het harnas. Zelfs in haar laatste minuten probeerde het liefste buurmeisje van Nederland de wereld er een beetje vrolijker op te maken. Yvon Jaspers overleed op het door haar zo geliefde platteland. Onder een koe van boer Teus. Ze had het beest vier schattige laarsjes aangetrokken en praatte zachtjes op hem in. “Waarom is bij jou alles zo zwart-wit? Kijk je daarom zo droevig, schatje? Ook jij hebt liefde, warmte en een beetje kleur in je leven nodig!” Yvon aaide het beest met de door haarzelf ontworpen ovenwanten uit de serie Kakelbont (slechts 2,99 euro per stuk). De koe schrok, wilde wegrennen, maar struikelde over de geestig bedrukte laarsjes. Ze viel met haar volle gewicht op de blonde presentatrice. Een cynische columnist zou hier een grap hebben gemaakt over ‘de kracht van zacht’, maar dat verdient Yvon Jaspers niet. Rust zacht, Yvon..
CC-Foto: Toonen-Wientjes 2007
