Op 2 november 2010 hadden in Amerika de midterm elections plaats. Het was voor Thijs Kleinpaste en ondergetekende aanleiding om in een zevendelige serie de implicaties van die verkiezingen, waarbij de Republikeinen onder aanvoering van de Tea Party Movement een spectaculaire overwinning voor Congress boekten, voor de presidentsverkiezingen van 2012 te behandelen. Daarmee werd DeJaap direct de website voor nieuws en achtergronden rond Amerikaanse verkiezingspolitiek. Nu, ruim een jaar en bijna 90 artikelen later, is het tijd voor een vooruitblik op 2012 in twee delen en twee dagen. Vandaag deel 1: de weg naar Super Tuesday.
Election day
De dag van 2012 waar iedereen met interesse in Amerikaanse politiek naar uitkijkt, is natuurlijk 6 november. Op die dag kiest Amerika één president, dertien gouverneurs, 33 senatoren en 435 afgevaardigden. Voor het zover is moet voor al die 482 beschikbare zetels, en voor de honderden zo niet duizenden functies die in allerlei lokale verkiezingen beschikbaar komen, vastgesteld worden wie de kandidaat van de verschillende partijen zal zijn. Een jaar lang zijn er dus constant voorverkiezingen door het hele land die mede bepalen hoe de komende jaren de politieke verhoudingen in Amerika liggen.
De eerste van die voorverkiezingen, de befaamde Iowa Caucuses die hier al vaak besproken zijn, hebben aanstaande dinsdag al plaats. Hoewel de meningen over de relevantie van die Caucuses uiteen lopen, vormen ze de eerste belangrijke hindernis die een kandidaat moet nemen om de Republikeinse presidentiële nominatie in de wacht te slepen. Als Newt Gingrich of Mitt Romney daar weet te winnen, zou voor beiden gelden dat ze algemene verwachtingen overtreffen wat ze een bijzonder goede uitgangspositie zou geven om de nominatie veilig te stellen. De winst van één van de andere (conservatieve) kandidaten zoals Ron Paul of, onwaarschijnlijker, Rick Santorum, Michele Bachmann of Rick Perry, zou vooral resulteren in een bloedige veldslag die enkele maanden kan duren alvorens de nominatiestrijd beslecht wordt. Het werkelijke resultaat dat een kandidaat boekt in Iowa is in ieder geval minder belangrijk dan hoe iemand presteert in verhouding tot de vooraf geldende verwachtingen.
New Hampshire
Na Iowa volgen de Republikeinse voorverkiezingen elkaar snel op. Een week later, op 10 januari, vinden de New Hampshire Primaries plaats. Waar Iowa het speelveld is voor conservatieve kandidaten, zijn het juist de gematigde Republikeinen die in New Hampshire een rol van betekenis spelen. Voor Mitt Romney en Jon Hunstman geldt daarom dat ze er moeten presteren om relevant te blijven, terwijl het voor conservatievere kandidaten de mogelijkheid biedt om te bewijzen dat ze een breed electoraat aanspreken. Als de rook van Iowa en New Hampshire is opgetrokken, zullen de eerste Republikeinen hun kandidatuur hebben beëindigd omdat hun campagne niet van de grond is gekomen. Met een kleiner veld volgen dan de primaries van South Carolina (21 januari) en Florida (31 januari) en nog eens zes in februari.
Begin maart komen de Republikeinse voorverkiezingen tot een climax met op de 3e de Washington Caucuses (de staat, niet de stad in D.C.) en vervolgens twaalf voorverkiezingen op Super Tuesday 6 maart. Op dat moment hebben Republikeinen in ongeveer de helft van de staten hun stem uitgebracht en kan één van de kandidaten zomaar de overwinning veilig gesteld hebben. Het kan echter ook een gevecht worden dat tot diep in de zomer duurt met alle gevolgen van dien. Wat die gevolgen zijn, en wat er buiten de presidentsverkiezingen allemaal op de agenda staat in 2012, is morgen onderwerp van deel 2 van dit vooruitzicht. Vast staat echter dat de mediastorm die vanaf dinsdag zal losbarsten, de aandacht van de laatste maanden voor de Amerikaanse politiek zal doen verbleken.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 regelmatig verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
