Deze ochtend verscheen ik wat chagrijnig op het werk. Ik was te laat naar bed gegaan, omdat ik een lang en openhartig gesprek had met mijn vriendin. Zulke gesprekken zijn schering en inslag sinds zij een lesje powerfeminisme heeft gehad bij Petra Grijzen. Mijn geliefde had van haar geleerd dat het belangrijk is om open en eerlijk te zijn. “Mannen zeggen soms niet wat ze denken”, had Grijzen haar voorgehouden. Daarom was het belangrijk om heel directe vragen op elkaar af te vuren. “Openheid is toch heel belangrijk?”, vroeg mijn vriendin doordringend. “Ja, natuurlijk”, mompelde ik. Hier nam zij geen genoegen mee. “Openheid is toch belangrijk”, zei ze nu op bitsere toon en met kortere stiltes tussen haar woorden. De vragende toon was vervangen door een stellingname. “Ja”, zei ik licht geïntimideerd.
Vreemdgaan
Dit gesprek bleek een voorbode te zijn voor een radicale wending in mijn relatie. Mijn vriendin besloot geen genoegen meer te nemen met een half antwoord. Niet langer was ik de wederhelft van een vlotte studente met academische ambities. Ik had nu de jeugdige versie van Chazia Mourali met een voorliefde voor de Zaanse verhoormethode aan mijn zijde. Op een gegeven moment kwam ik thuis, kreeg ik een ferme handdruk en vervolgens de klassieke vraag “Zou je ooit vreemdgaan?”. Ik gaf het enige juiste antwoord dat een man kan geven in zo’n geval. Uiteraard herhaalde ze de vraag. Nogmaals gaf ik het juiste antwoord, maar voegde “natuurlijk niet schat” aan de repliek toe. Het mocht niet baten. Een derde maal werd de kwestie voorgeworpen, inmiddels in de vorm van een dreigement. “Nee, natuurlijk niet schat. Je bent de liefste, intelligentste en mooiste vrouw op aarde.” Dit antwoord was aanleiding om oude koeien op te dreggen.
Toen zij enkele weken geleden van haar hockeytraining thuiskwam, zat ik met een vriend tv te kijken. Wij hadden niet opgemerkt dat ze in de keuken met haar smartphone aan het spelen was. Toen Doutzen Kroes door het beeld schuifelde, merkte ik op dat ik voor haar wel een weekje ruzie met mijn vriendin voor zou overhebben. Destijds had mijn vriendin er geen acht op geslagen. “Mannenpraat”, zal ze gedacht hebben. Nu onze huiskamer echter in een verbale versie van Temptation Island was veranderd, dacht ze er heel anders over.
Jillz-mannen
“Klopt het dat jij vreemd zou willen gaan met Doutzen Kroes als dat maar een week ruzie zou opleveren?” Wederom zei ik onder geen beding met een ander te willen slapen, zelfs niet als Doutzen spontaan voor de deur stond. “Dat is geen antwoord op de vraag”, hield ze vol. “Luister schat, natuurlijk bedoelde ik dat niet letterlijk. Ik wilde alleen maar aangeven dat Doutzen een mooie vrouw is. Gewoon als mannen onder elkaar. Jij en je vriendinnen kijken toch ook met plezier naar de Jillz-mannen? Bovendien heeft Doutzen het hartstikke leuk met Sunnery en de kleine.” Wederom was het antwoord ontoereikend. “Ik vroeg zou je, in de wetenschap dat je niet meer dan zeven aaneengesloten dagen ruzie met mij hebt, vreemdgaan met Doutzen Kroes?”
Ik besloot het erop te wagen. “Natuurlijk zou ik vreemdgaan met Doutzen Kroes als dat maar zeven aaneengesloten dagen ruzie met jou oplevert! Zeven dagen ruzie met jou is niet leuk, maar potverdomme wat is die Doutzen Kroes een lekker wijf. Geen enkele gezonde heteroseksueel wijst haar af. Bovendien is het een prachtverhaal voor in de kroeg waar ik, al verhuizen we naar een doorzonwoning in Lelystad, nog jaren op kan teren. Bovendien, hoe vaak heeft een man de kans om het bed te delen met een vrouw met 280.000 volgers?” Mijn vriendin werd stil en knikte zachtjes. De Grijzen-tactiek had gewerkt, doorvragen totdat er een akelig precies antwoord was gegeven dat minutieus aansloot op de vraagstelling.
De vijf W’s
Toen ik deze ochtend op mijn werk was aangekomen, ontving ik een sms van mijn vriendin. Of ik zin had in een avondje bankhangen met rode wijn en goede gesprekken. “Sorry allerliefste, vanavond ga ik met Kris wat eten bij Juliette thuis. Wij gaan voor haar koken in verband met die verloren weddenschap. Fiets daar direct uit werk heen en kom om 23.00 thuis”. De journalistieke vijf W’s zijn inmiddels heilig geworden in mijn sms-gedrag. Mijn telefoon piepte. “Is goed schat. Veel plezier en doe ze de groetjes. Xx p.s. Ik zal geen rare vragen meer stellen, maar wil je mij alsjeblieft zeggen dat ik voor altijd de allerliefste en allermooiste ben?”
Tim Jansen is politicoloog, schrijft columns voor diverse websites en zit op Twitter.
