“Met Bernard.”
“Met Agnes…”
“Eh. Hallo, hoe is’t?”
“Wat denk je? Wat denk JIJ nou? Hè? WAT FLIK JE ME GODVERDOMME NOU, KLOOTZAK? Ik had nog wel wat wisselgeld hoor. Ik wou wel een akkoord, eikel! Dan ga je toch godverdegodver geen persconferentie houden om te melden dat het allemaal mislukt is VOORDAT we begonnen zijn, godverdomme. Wat ben jij een ongelofelijke lul, zeg. En je zet me godverdomme grandioos voor lul met je “geen wezenlijke stappen”. Denk je dat ik er nog wel een gat in zag? Hè? Dacht je dat? “
“Nou, dan..”
“Nou kan Donner godverdomme doen wat ie wil. We zouden het toch spannend houden? Alsof we d’r BIJNA NIET uit konden komen? Dat hadden we toch afgesproken, klootzak? En dan vanavond samen een persconferentie met Donner erbij. Ik heb godverdomme vannacht expres niet geslapen om er nog vermoeider uit te zien. En nou flik je me dit!”
“Ja, maa..”
“En weet je wat ik nog het ergste vind? Dat ik godverdomme weer bij Donner langs kan. Dat is pas ECHT een lul. Daar kun je tegen lullen wat je wilt, maar hij luistert niet eens. Niks onderhandelen, gewoon een blok beton. Balkenende toont tenminste nog een beetje begrip, niet dat hij zich er verder iets van aan trekt.”
“Agnes, luister. Als ik…”
“Maar reken maar dat ik wraak neem, Bernard. Reken maar! We gaan jullie uitkleden bij de komende CAO’s. Tot op het bot. Schijt aan de crisis! Als jij oorlog wilt dan kun je het godverdomme krijgen!”
“Nou, nou, rus..”
*tuut, tuut, tuut*
