De grootste machine ooit ten bate van de wetenschap gebouwd, de Large Hadron Collider (LHC), is stuk en dat komt door God. Het staat in The New York Times dus is het waar. Of toch niet. Als er quotes in dat artikel staan als: “Craziness has a fine history in a physics that talks routinely about cats being dead and alive at the same time and about anti-gravity puffing out the universe”, dan weet je het wel: dit is voor een gewone sterveling niet te volgen. Dit is de wereld van de enorme getallen die het onzegbaar miniscule moeten uitdrukken. Dit is de wereld waar mensen in rond lopen die balanceren op de grens van genialiteit en waanzin.
Wat is er aan de hand? De LHC is in feite al een paar dagen na ingebruikname , eind 2008, stuk gegaan. Het ding, gebouwd om te experimenteren met de kleinste ons bekende materie, was in feite nog niet eens goed op gang.
Die materie, denk aan superkleine legosteentjes, wordt door de kilometers lange buis met supersonische snelheden, opgewekt met magneten, op elkaar af geschoten om frontaal te botsen. De wetenschappers hopen dat er zo nieuwe legosteentjes ontstaan waarvan het bestaan tot nog toe alleen theoretisch is aangetoond. Een paar van die magneten zijn doorgebrand. (Volgens aluhoedjes trouwens een zege, want zij vrezen voor het ontstaan van een zwart gat dat de wereld zal opslokken, maar dit terzijde. En als u dit niet meer begrijpt, haak gerust af. Ik begrijp het zelf ook niet.)
Deus ex machina
Enfin. Machines kunnen stuk gaan, ook als ze een gigantische omvang hebben, er jaren aan is gewerkt door de knapste koppen ter wereld en het apparaat vele miljarden heeft gekost. De theoretische natuurkundigen Holger Bech Nielsen en Massaao Ninomiya denken daar echter anders over. En nu komt het: zij herkennen in deze wetenschappelijke malaise de hand van God.
Hun hypothese richt zich op het Higgs-deeltje, een mysterieus deeltje dat alleen nog in theorie bestaat en andere deeltjes hun massa geeft, schrijft Nu.nl. “Door met behulp van de deeltjesversneller protonen op elkaar te laten botsen zou dit deeltje voor het eerst gevonden moeten worden. Nielsen en Ninomiya suggereren echter dat Higgs-deeltjes in staat zijn om terug in de tijd te reizen en te verhinderen dat de Large Hadron Collider ze zichtbaar maakt. Het proces zou vergelijkbaar zijn met een tijdreiziger die terug in de tijd gaat om zijn grootvader te doden, zodat hij zelf ook niet meer kan bestaan.”
Haat
Sabotage dus. Uitgevoerd door een slechts op papier bestaand legosteentje. “Het is onze voorspelling dat alle machines die Higgs-deeltjes produceren ongeluk zullen hebben”, zo verklaart Nielsen in de op zichzelf als gezaghebbend bekend staande New York Times. De wetenschapper denkt met zijn theorie zelfs te kunnen aantonen dat er een god bestaat. “Je kunt bijna zeggen dat we een model hebben voor God”, beweert Nielsen. “We vermoeden dat Hij Higgs-deeltjes haat en probeert om ze te vermijden.”
God haat het Higgs-deeltje en laat het door de tijd reizen om de grootste wetenschappelijke machine ooit gebouwd kapot te maken. Laat dit even op u inwerken. De mensheid bouwde de LHC in de hoop dichter bij het antwoord op het raadsel van de schepping te komen, een soort hedendaagse Toren van Babel, en God maakt hem stuk. Hoe kleinzielig van God. Hoe respectloos ook, deze oud-Testamentische ingreep van het Opperwezen.
Het wachten is nu op het bericht dat The Beagle van de VPRO is verdwenen in de Bermuda-driehoek.
