Beschaving laat zich afmeten aan hoe er in een maatschappij met kwetsbare groepen wordt omgegaan. Kent Nederland überhaupt verworpenen? Elke politieke partij zet zich tegenwoordig in voor de gewone man, Ahmed Marcouch en Tofik Dibi springen in de bres voor Marokkanen en zelfs pedofielen kennen vertegenwoordiging via de Partij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit. Niemand durft het echter op te nemen voor hoerenlopers.
Integendeel; ze worden neergezet als perverselingen en uitbuiters. Voormalig prostituee Karina Schaapman: ‘Hoerenlopers willen voornamelijk goedkope en anonieme seks en ze zijn niet bereid meer te betalen’. Juist, Schaapman bepaalt wel even wat hoerenlopers denken en wat een marktconforme prijs is.
Hoerenlopers, ik beschouw ze als antihelden. De verliezers op de hedendaagse relatiemarkt, de slachtoffers van de veeleisende vrouw, zowel binnen, maar vooral buiten het huwelijk. Niet voor niets schreef de Franse auteur Michel Houellebecq: ‘Seksualiteit is een stelsel van maatschappelijke hiërarchie.’ Mijn sympathie ligt bij de groep mannen die wegens een gebrek aan status, uiterlijke kwaliteiten of liquide middelen voor seksuele bevrediging overgeleverd is aan het oudste beroep ter wereld.
Van alle kanten drijft men hoerenlopers tegenwoordig in het nauw. Op de Amsterdamse Wallen brengt de gemeente het aantal ramen terug. Zelfs een verbod op hoerenlopen, zoals in Zweden en Noorwegen, ligt op de loer. Minister van Binnenlandse Zaken Ter Horst broedt op een wet die gemeenten de mogelijkheid geeft prostitutie binnen hun grenzen te verbieden. Dekmantel bij al deze maatregelen: het bestrijden van vrouwenhandel en prostitutie onder dwang. Laat er geen misverstand over bestaan, dit zijn verschrikkelijke misdaden. Er dienen echter wel kanttekeningen te worden geplaatst.
Inzake vrouwenhandel weten ‘slachtoffers’ doorgaans donders goed welk lot hen wacht en zijn derhalve op z’n minst medeplichtig. Moderne communicatiemiddelen, een perfect ingestudeerd verhaal bij de vreemdelingendienst en ontsnapping uit opvanginstanties bewijzen dat de schuld niet enkel bij de mensenhandelaren ligt. Uit schaamte tegenover hun familie vertellen de vrouwen niet in welke sector ze werken. Komt de aap uit de mouw, dan is inzetten op vrouwenhandel hun best bet. Het verantwoordt hun situatie tegenover de buitenwereld en biedt goede kansen op een verblijfsstatus in het Westen.
Pressiegroepen uit christelijke en feministische hoek stellen dat de meerderheid van de prostituees tot hun werkzaamheden wordt gedwongen. Statistisch bewijs hiervoor is flinterdun en omstreden. Ongetwijfeld komen er misstanden voor, maar je sluit ook niet alle winkels na een overval. Een aantal prostituees doet het werk tegen haar zin, maar dat geldt eveneens voor caissières bij Zeeman en de Hema.
Anekdotisch bewijs telt in geen enkele situatie. Desondanks: een vriend van mij werkte een jaar lang als conciërge in de Utrechtse Harde Bollenstraat [raamprostitutie, KvdW]. Hij sprak de meeste vrouwen en deze gaven ongedwongen aan zelfstandig te opereren en zich vrijwillig te prostitueren.
Waar christelijke pressiegroepen gedreven worden door een, weliswaar stupide, maar oprechte geloofsovertuiging, onthullen feministische pressiegroepen niet de ware reden van hun moraalridderschap. Voor de duidelijkheid, het betreft hier feministen van de zogenaamde derde golf; de tweede golf beschouwde prostitutie juist als ‘bevrijdend’. Uitdragers: Myrthe Hilkens, Mildred Roethof, Sunny Bergman en de hele mutsenclub van Beperkt Houdbaar. Ze ageren vooral tegen ‘breezerseks’ [Er zouden meisjes zijn die ‘het’ doen voor een breezer. Dit bericht resulteerde in totale morele paniek, KvdW]. Dit houdt de prijs van seks laag, terwijl vrouwen juist belang hebben bij een hoge prijs. De facilitering van hun prinsessengedrag loopt gevaar! Publicist Renzo Verwer stelt terecht in zijn nog te verschijnen Liefdeshandboek voor de Moderne Man: ‘De emancipatie is pas voltooid wanneer vrouwen seks niet meer als machtsmiddel gebruiken.’
Let wel, een prostitutieverbod uitvaardigen is het domste wat de overheid kan doen. Evaluatie van de situatie in Zweden toont aan dat de scène ondergronds gaat, waardoor de vrouwen voor hulpverleners onbereikbaar worden. Vanwege het illegale karakter met zijn inherente spanning en criminalisering, nam zowel geweld tegen prostituees als tegen hoerenlopers toe. Ik zou mij eveneens kunnen voorstellen dat het aantal gevallen van huiselijk geweld en verkrachting stijgt; voor een kleine groep hoerenlopers is prostitueebezoek een uitlaatklep. De meeste vrouwen lijken ook gelukkig met het verschijnsel prostituee: dan hoeven zij het niet te doen.
CC-foto: Julica da Costa
