Een enorme piepschuimen muur schuift langzaam over een langwerpig podium. In de piepschuimen muur zit een soort gat, maar dan in een rare vorm, met veel hoeken. Met wat fantasie lijkt het gat op het silhouet van een mens. Op het langwerpige podium staat een man wiens naam geen enkel belletje doet rinkelen. Volgens sommigen is hij “heel erg bekend in musicalland”, volgens anderen is hij alleen bekend omdat hij ooit een bijrol had in een musical van Albert Verlinde.
De man op het podium heeft een strak glimmend, rubberen pak aan. De man draagt ook een helm. De man lacht hardop als de piepschuimen muur dichterbij komt. Het publiek klapt en joelt en schreeuwt.
Als de piepschuimen muur heel erg dichtbij de onbekende bekende Nederlander in het glimmende pak is, wordt duidelijk waarom er zo’n raar gat in de piepschuimen muur zit. Het is de bedoeling dat de man in het glimmende pak zo’n houding aanneemt dat hij precies in dat gat past. Dat betekent dat hij zijn benen moet buigen en zijn armen moet strekken. Dat doet de man braaf, maar het mag niet baten. De man past net niet in het gat, ook al probeert de man dwars door het gat te springen zonder de vereiste houding aan te nemen. De piepschuimen muur duwt de man naar het einde van het langwerpige podium. Daar staat een zwembad. De man valt er in. Het publiek wordt helemaal gek. Ze klappen, joelen en schreeuwen dat het een lieve lust heeft. Het publiek gaat bijna kapot van de hilariteit.
De twee presentatoren heten Gerard en Beau. Zij hebben ook strakke glimmende rubberen pakken aan. Gerard is homoseksueel, daarom maakt Gerard voortdurend opmerkingen over de zichtbare uitstulpingen van Beau in zijn strakke glimmende pak. Beau speelt dat hij daar niets van moet hebben en zegt dingen als “Ga weg jij engerd!”. Telkens als Gerard Beau aanraakt, begint hij met een lange gierende uithaal te lachen. Na die gierende uithaal gaat het publiek weer helemaal door het lint. Na drie gierende uithalen van Gerard staat de zaal he-le-maal op zijn kop.
Eindeloos
De bewegende piepschuimen muur en het zwembad blijkt de enige inhoud van deze spelshow te zijn. Telkens schuift er weer een nieuwe piepschuimen muur met daarin een raar gevormd gat over het langwerpige podium. Telkens probeert iemand in een glimmend pak door het gat te klimmen. Vaak mislukt dat. Dan valt de persoon in het glimmende pak in het zwembad. Het publiek gaat los. Gerard haalt weer gierend uit. Beau doet alsof hij het echt heel grappig vindt.
Er komt maar geen einde aan: een piepschuimen muur, iemand die of door het gat klimt of in het water valt, weer een piepschuimen muur, weer iemand die in het water valt, het houdt niet op. Het publiek blijft kapot gaan van het plezier. Voor hen is elke piepschuimen muur weer heel anders. Het publiek blijft mensen in glimmende pakken die in een zwembad vallen helemaal te gek vinden. Ze kunnen eigenlijk geen genoeg krijgen van mensen in glimmende pakken die in zwembaden vallen. Ze gieren het weer uit. Met net zulke lange uithalen als Gerard.
Naar Hole in the Wall keken afgelopen zaterdag bijna 1,3 miljoen mensen. Te vrezen valt dat ook die kijkers zich thuis hebben vermaakt en met gierende uithalen hebben zitten lachen om mannen in glimmende pakken die in het water vielen.
Nederland is een ziek land. Zwaar ziek. Genezing is niet meer mogelijk. Euthanasie is het beste.
