Het schijnt dat het ongelofelijk onverstandig is een artikel aan Israël-Palestina te wijden omdat je dat de rest van je leven in je gezicht terugkrijgt, maar enfin, toch een korte reactie op het Hamas-stuk van woensdagmiddag. Er zijn velen die oeverloos willen discussiëren over het bestaansrecht van Israël, of juist van de Palestijnse staat. Documenten in de meest dode talen moeten erbij gehaald worden om vierkante meters te bevechten. Men kan boeken volschrijven over mogelijke what if scenario’s en verkeerde keuzes uit het verleden. Ik zou willen pleiten voor een wat pragmatischer politiek.
Die twee landjes liggen er nu. En er groeien jongeren op aan beide kanten van de muur die geen centimeter schuld hebben aan hoe die situatie tot stand is gekomen, maar wel allebei recht hebben op hun grond. Net als dat kinderen van migrantenouders met een Nederlands paspoort hier ook niet terug gestuurd hoeven worden omdat er bij de migratie van hun ouders fouten zijn gemaakt.
Af en toe een steentje
We moeten ons ook realiseren dat mensen aan beide kanten van de muur nogal radicaliseren door de situatie waar ze zich bevinden. Opgegroeid, zeker aan de kant van de Palestijnen, met enorm veel (joden)haat is het kids niet kwalijk te nemen dat ze af en toe een steentje gooien, hoe fout dat ook is. Net als dat het gehele Israëlische volk ook geen holocaust bedrijft op het moment dat er een muur gebouwd wordt en de nederzettingenpolitiek doorgevoerd wordt, hoe fout dat ook is. Het zijn uiteindelijk allemaal mensen waarvan de grote meerderheid uiteindelijk een vreedzame oplossing wil, maar in een structuur zit waar politiek enorm foute keuzes gemaakt worden. We doen het dus voor die mensen die wel willen.
Iedereen moet een toekomstig scenario, langs weet ik veel in welk jaartal afgesproken lijnen, accepteren en daar naar gaan handelen. Heel simpel en anders komt er gewoon een internationale vredesmacht. Verder gaan we Gaza weer wat opengooien, want die mensen daar hebben het niet heel gemakkelijk en daar worden ze echt niet vredelievender van. Terroristische acties worden afgezworen, en terroristen niet langer meer bejubeld. Anders doe je niet meer mee. Collateral damage accepteren we ook niet meer. Ja, het is heel oneerlijk dat ze menselijke schilden gebruiken, maar het zij zo en dan moet je maar andere tactieken gebruiken.
Sharia
Ook moeten we ons neerleggen bij democratisch gekozen partijen. Het uitsluiten van extremisten is in de rest van de Arabische wereld (bijvoorbeeld Egypte) een geliefde tactiek en lijkt wellicht handig, maar het is funest voor elke vorm van democratische legitimiteit. Uiteindelijk kiezen mensen niet voor die Sharia, maar door ze uit te sluiten groeit de steun overal. Dus als Hamas gekozen wordt gaan we met ze praten. Tres simple. En ze tegenspreken elke keer als ze foute opmerkingen maken. En ze bestraffen als ze foute politiek voeren. En ze voor het hof slepen als ze mensen martelen. Zo drijven we Hamas ook niet in de handen van Hezbollah, die als respectievelijk soennitisch en sjiitisch helemaal niet zoveel gemeen hebben als we in eerste instantie zouden denken.
Tot slot gaan wij ons voortaan internationaal wat meer focussen op Darfur en andere conflictgebieden, waar de afgelopen jaren ongelofelijk meer slachtoffers zijn gevallen dan in al die jaren ‘heilig land’.
CC-Foto: Al Jazeera
