Al in 2006, bij het begin van de Nederlandse missie in Afghanistan, waarschuwt NAVO-commandant Arie Vermeij dat de missie in Uruzgan geen vredesmissie zal gaan worden : ‘Zolang vanuit Pakistan telkens verse, goed getrainde Talibanstrijders worden aangevoerd, is de opbouwmissie ten dode opgeschreven’. De ambtenaren van de afdeling voorlichting op het ministerie van defensie leggen dan ook al de laatste hand aan een communicatieplan om de bevolking voor te bereiden op een gevechtsmissie: ‘De missie naar Uruzgan wordt naar verwachting een zware missie, met mogelijk diverse incidenten’. De Tweede Kamer wordt hierover ook geïnformeerd, achter gesloten deuren.
Het Nederlandse volk komt hier pas achter als de eerste soldaten sneuvelen. Op 20 april 2007 komt Korporaal Cor Stik om het leven. Hij stapt om een bermbom en overlijdt. Hij is niet de eerste Nederlandse soldaat die om het leven komt door een gevechtshandeling in Afghanistan. In het jaar daarvoor sterven al drie van zijn collega’s. Twee soldaten laten het leven als hun vliegtuig crasht en één soldaat berooft zich zelf van het leven in kamp Holland op 11 oktober 2006. Inmiddels staat de teller op 21 doden en wat we precies moeten bereiken in Afghanistan is nog steeds niet duidelijk.
‘Als we niets doen worden we het buitenbeentje’, antwoordt Jan Peter Balkenende op deze vraag. Het spel dat bij de NAVO wordt gespeeld gaat dan ook om hele andere belangen dan die van de levens van onze soldaten. Alsof er wel een paar meer bij kunnen blijft Balkenende hameren op een verlening. Hij wil het verzoek van president Obama honoreren onder meer vanwege ‘de goede diplomatieke betrekkingen’. Goede betrekkingen ? Of de zekerheid van een toekomstige baan?
Misschien wil het CDA wel afrekenen met de blunders van dit kabinet en de drie pogingen hiervoor en zoekt het nu een nieuw gezicht. Het lobbyen in Brussel heeft hem nog niet de baan opgeleverd die hij wilde. En de tijd dringt. En de stelregel die binnen het old boys network geldt niet: ‘Jij krabt mijn rug en ik die van jou als het straks nodig is’. Dat is dan ook precies waar Jan Peter Balkenende op hoopt.
Maar ja, hoe geruststellend is deze gedachte voor de eerst volgende soldaat die de dood in de ogen aankijkt?
CC-foto: Sgt. Johnny R. Aragon
