Zomaar een winterse zaterdag in december, 2007. In een zaaltje op het mediapark in Hilversum maken politici en journalisten zich op voor radio-uitzending rondom de verkiezing van de Politicus van het Jaar. Dankzij een grootscheepse internetcampagne onder zijn ‘volgelingen’ is SGP-voorman Bas van der Vlies erin geslaagd in de top 3 te belanden. Glunderend zit hij tussen de jongens en meisjes van de jeugdafdeling van zijn partij.
Alexander Pechtold maakt ontspannen grapjes met zijn woordvoerder. Hoewel zijn D66 in de afgelopen jaren in sneltreinvaart richting de afgrond denderde, gaat het sinds hij aan het roer staat eindelijk weer crescendo met de democraten. Daarbij zal hij tot runner-up van de verkiezing worden gekozen. Alle reden voor blijdschap dus. Rechts van hem zit de winnaar van de wedstrijd: Geert Wilders, zoals altijd omringd door imposante kleerkasten. Op de gang staan twee journalisten te klagen. ‘Vroeger mocht het journaille gewoon bepalen wie tot politicus van het jaar werd gekroond. Omdat de zender per se wilde dat er een publiekswedstrijd van werd gemaakt, heeft Wilders gewonnen. Een blamage.’
Monddood
Fast forward naar 13 december 2009. Alexander Pechtold, inmiddels in de peilingen van De Hond goed voor 21 Tweede Kamer-zetels, 18 meer dan de huidige 3, wint de Politicus van het Jaar verkiezing. Geert Wilders is uit de top 3 verdwenen. En dat is wonderlijk, zeker gezien het feit dat zijn Partij voor de Vrijheid volgens de peilingen kan rekenen op een zetel of 26. Wie de krantenberichten beter bestudeert, ziet echter al snel hoe de hoogblonde vrijheidsstrijder op de reservebank is beland: waar de Politicus van het Jaar twee jaar geleden nog voor 50% door het gepeupel werd bepaald, mochten nu alleen politiek journalisten hun stem uitbrengen. En de Vaderlandse Pers houdt niet zo van Wilders.
Dus negeren we gewoon het feit dat de PVV in ieder geval op papier – samen met het CDA – de grootste partij van Nederland is. Wat kan het ons schelen wie ‘Jan Modaal’ de beste politicus van Nederland vindt? Laat die sukkels in hun kansloze achterstandswijken maar kletsen. Wij weten het immers veel beter. Want wij zijn slim, goed geïnformeerd en eigenlijk gewoon op alle vlakken superieur. Logisch toch?’
Eigen schuld
Wilders zelf heeft ondertussen al ontelbare malen bewezen dat hij garen spint bij de vijandige houding van media en collega’s. Noemt Pechtold hem een racist? Wilders stampvoet als een klein kind en doet aangifte wegens belediging. Want een godsdienst tot achterlijk bestempelen moet kunnen, maar iemand tot racist bestempelen gaat echt alle fatsoensnormen te buiten. Wordt hem de toegang tot Engeland geweigerd? Wilders stapt toch in het vliegtuig en spreekt onderweg als een ware ridder van het vrije woord de massaal meegereisde pers toe.
Hoewel ze hem stiekem verfoeien, zijn de dames en heren journalisten namelijk doodsbang om – zoals eerder met Pim Fortuyn gebeurde –aansprakelijk te worden gesteld voor de ‘demonisering van een politicus’. Dus haalt elke ongenuanceerde opmerking van de PVV-roerganger de voorpagina’s. Wat kan het ons schelen dat het instellen van een ‘kopvoddentax’ wettelijk niet haalbaar is? Wilders spreekt, wij draaien.
En zo blijkt wederom dat politiek en media na 5 jaar PVV nog altijd niet weet wat ze met de populist aan moeten. Terwijl het eigenlijk niet zo ingewikkeld is. Een volk krijgt de leider die het verdient. Dat deze in het geval van Nederland best wel eens Geert Wilders zou kunnen zijn, is iets waar we ons voor mogen schamen, maar wel bij moeten neerleggen. Eigen schuld, dikke bult.
