Dat op twaalf januari dit jaar Haïti getroffen werd door een ramp van episch formaat zal niemand die niet sinds de jaarwisseling in coma ligt ontgaan zijn. Niet alleen omdat het een enorme ramp is, maar ook omdat de Nederlandse televisiemensen en andere al dan niet bekende BN-ers over elkaar heen struikelen om maar zoveel mogelijk te laten zien dat ze zo betrokken zijn. Haïtiaanse adoptiekindertjes zijn ook nog nooit zó populair geweest als een paar jaar geleden, toen de tsunamikindjes ineens hip werden. Voor een goed doel allemaal natuurlijk, maar het valt toch op.
Maar intussen op Haïti zelf leven ze niet in een studio of in een riante Vinex. Het aantal doden is minimaal tachtigduizend Haïtianen en zeven Nederlanders. Er is een tekort aan alles, behalve puin, doden en gewonden. Mensen zijn radeloos en gaan vechten om de hulpgoederen, militairen van de VN proberen dit op orde te houden. Kortom, de nood is hoog.
MAAR HALLELUJA LOOFT DEN HEERE!
Bijbels
Men is gered op het in puin liggende Haïti. De voodoo is verslagen. De duivel ook. Want wàt heeft men nodig? Medicijnen? Bedden? Onderdak? Bouwvakkers? Voedsel of drinkwater? Ja, dat ook. Maar veel belangrijker, men heeft bijbels nodig. Want ook die liggen onder het puin, zo meldt het Reformatorisch Dagblad (niet op zondag). En dus worden er door het Haïtiaans Bijbelgenootschap (HBS) met behulp van twee ontwikkelingsorganisaties en het Amerikaans Bijbelgenootschap 50.000 Creoolse en Franse bijbels bij de mensen ehr…thuisgebracht en storten ze 25000 dollar voor water en voedsel, maar vooral ook voor een nieuw kantoor en de verspreiding van eerdergenoemde vijftigduizend bijbels.
De mensen die nog steeds naast de half overeind staande puinhopen van hun huis bivakkeren zullen het bijbelgenootschap vast op hun blote knieën danken. En God erbij. Want het is wel zo prettig als je een beetje fatsoenlijk je reet af kan vegen na het schijten. Zeker als iets simpels (voor ons) als wc-papier daar inmiddels net zo moeilijk te verkrijgen is als een afhaalpizza, aspirine, pleisters of een reservering voor een hotelkamer.
Strijkstok
Ik besef me terdege dat de bijbelverspreiders het nog uit de grond van hun hart menen ook, maar gezien slechts 52.9% van de Haïtianen kan lezen, lijkt het mij persoonlijk een beter idee om het geld voor die bijbels, de verspreiding ervan én het nieuwe kantoor richting de échte hulpverlening te gooien. Wellicht blijft er dan ook een deel aan de strijkstok hangen, maar het eindigt in ieder geval niet voor de volle honderd procent op plekken waar het niet bedoeld was.
