Zomaar een blik in een Nederlandse huiskamer. Drie kinderen zitten frisgewassen achter de televisie, moeder roert ondertussen in de keuken in een grote pan met andijviestamppot. Dan komt vader binnen. Onmiddellijk komt het gehele gezin in actie. De comfortabele leunstoel wordt vrijgemaakt, moeder komt aanrennen met de krant en een biertje. Vader heeft immers de hele dag gewerkt. Vader krijgt om die reden straks ook het grootste stuk rookworst. Want vader heeft dat verdiend.
Achter het aanrecht
Een scene uit de jaren vijftig? Niet als het aan Bas van der Vlies ligt. De bebrilde roerganger van de Staatkundige Gereformeerde Partij (SGP) meent namelijk dat vrouwen achter het aanrecht behoren. Werkende vrouwen vindt hij maar niets. Want dat is niet Christelijk. Om die reden mogen vrouwen – hoewel ze tegenwoordig dankzij of desondanks de gratie Gods wel lid mogen worden van de partij – dan ook niet namens de SGP vertegenwoordigende of bestuurlijke zetels bekleden.
Dat vrouwen zich tegenwoordig überhaupt volwaardig SGP-lid mogen noemen, is overigens geenszins te danken aan de partij zelf. Integendeel, als het aan Van der Vlies en consorten had gelegen, was hun club gewoon een mannenbastion gebleven. Nogal vervelend dus, dat het Clara Wichmannfonds in samenwerking met een aantal andere maatschappelijke organisaties in 2005 besloot een rechtszaak aan te spannen tegen de vrome politici. Inzet: het stopzetten van overheidssubsidie voor de SGP. Een partij die vrouwen uit zijn gelederen weert, handelt daarmee immers in strijd met artikel 1 van de grondwet en dient daarvoor dus niet door de Nederlandse staat te worden gesubsidieerd.
Tot groot verdriet van de SGP-ers – ‘deze discussie is ons opgedrongen. Binnen de SGP leefde het totaal niet, de kritiek kwam van vrouwen buiten de partij’ – gaf de rechter de aanklagers op 7 september 2005 gelijk. En hoewel het stopzetten van de subsidie in latere rechtszaken weer werd verworpen, besloot Van der Vlies in 2007 eieren voor zijn geld te kiezen. Vrouwen mochten voortaan bij de Christenclub, zolang ze het maar niet in hun mooie hoofdje haalden ook namens de partij in gemeenteraden of de Tweede Kamer te kunnen plaatsnemen.
Knieval voor het atheïsme
Ondanks deze knieval blijft het vrouwenstandpunt de SGP sindsdien echter achtervolgen. De kans is groot dat de Hoge Raad ergens in de komende weken de partij zelfs zal verplichten Kamerzetels open te stellen voor vrouwen. En dus hebben de Godvrezende politici – die overigens ook fel tegenstander zijn van verderfelijke nieuwerwetse fratsen als abortus, euthanasie, het Nederlandse drugsbeleid en het homo-huwelijk – voor de komende landelijke verkiezingen in 2011 een list bedacht.
Want, zo vertelde SGP-voorlichter Menno de Bruyne afgelopen weekend tegen De Telegraaf: mocht de Hoge Raad in ons nadeel besluiten, dan zal de SGP bij de landelijke verkiezingen vrouwen toelaten op de kieslijst. Indien de volgelingen vervolgens ook daadwerkelijk op deze vrouwmensen stemmen, dan worden de dames simpelweg vervangen door lager op de lijst geplaatste mannen. Want toegeven dat vrouwen dezelfde rechten verdienen als mannen, dat is natuurlijk gewoon moreel verwerpelijk. Dan is liegen veel beter. En hartstikke geinig hoor, die Tien Geboden, maar wanneer uitdroging van de geldstroom dreigt, moet een beetje opportunisme best kunnen. Daar is God het vast roerend mee eens.
En zie daar: God blijkt ook nog van humor te houden. Menno de Bruyne’s snode wisseltruc om de wet te omzeilen was namelijk een grapje, zo vertelde hij vandaag aan HP De Tijd. Wij kijken ondertussen reikhalzend uit naar het moment waarop De Bruyne opbiecht dat de SGP-standpunten over homo’s, abortus en vrouwenrechten eveneens een lolletje waren. Dát zou pas echt geestig zijn.
