De meeste recente virale verspreiding van boodschappen door het Nederlandse Twitterlandschap is een oproep om een twitterstilte te houden, tegelijk met de nationale twee minuten stilte. Zoals er vorig jaar avatars groen werden geverfd voor steun aan de oppositie in Iran, is dit een zeer gemakkelijke manier voor westerlingen met slechte gewetens zichzelf het gevoel te geven dat ze wat bijdragen. Het vergt zeer weinig tot geen moeite en je kan een statement maken. En nog beter, iedereen ziet dat je het doet. Dus je kan jezelf de hemel in prijzen met hoe meelevend je wel niet bent. Het gaat er meer over om aan te kondigen dat je een twitterstilte houdt, dan dat je even twee minuten niet twittert.
Groothartig
Als het zo belangrijk is om twee minuten stilte te houden, ga gerust je gang. Maar waarom ga je dan als kleuterjuffrouw de rest van de klas tot stilte manen? Ik neem aan dat jij die twee minuten niet eens naar Twitter kijkt, dus hoe kan je eigenlijk weten of een ander stil is of niet? Of gaat het inderdaad alleen om ego en anderen te laten zien dat jij wel de meest groothartige twitteraar van Nederland bent?
De bedoeling van een stilte is dat je nadenkt, reflecteert over hoe vreselijk het wel is dat er mensen doodgaan in oorlogen. Niet twitteren, is gewoon niet je vingers bewegen op een toetsenbord. Een echte stilte is actief iets doen, een twitterstilte is iets niet doen. En iets niet doen kan een effectief demonstratiemiddel zijn, als je bijvoorbeeld niet eet of schoonmaakt, maar niet twitteren is niet echt indrukwekkend. De meeste mensen twitteren sowieso het merendeel van de dag niet.
Betekenisloos
Maar laten we het eens over die twee minuten stilte an sich hebben. Hoeveel betekenis heeft een herdenking als hij verplicht is? Hoewel ik niet twijfel dat die twee minuten een grote betekenis hebben voor de veteranen, hoeveel betekent het voor Henk & Ingrid op het MBO? Die houden hun mond omdat het moet, of het doet hun niks en ze gaan gewoon door met lullen. En als die twee minuten de helft van de mensen alleen maar een hun mond houden omdat het moet, wat betekent zo’n moment van stilte nog?
Net als de twitterstilte is die twee minuten niets meer dan een methode om ons geweten te sussen. ’Oké, we hebben onze twee minuten stilte gehouden, nu hoeven we ons de rest van het jaar niet meer druk te maken‘. Het is het officiële moment om even verdrietig te zijn over het leed in de wereld en dan verder te gaan met de orde van de dag.
In plaats van dat we ons twee-minuten-verdriet-in-stilte hebben, moeten we het hele jaar lawaai maken. In plaats van braaf stil te zijn, doneer je – als het je echt wat kan schelen – je tijd of geld aan organisaties die daadwerkelijk bezig zijn met het beter maken van de wereld. Doe iets aan de problemen, maar ga niet alleen tot stilte manen en jezelf heel geweldig vinden omdat je denkt dat je je bijdrage hebt gedaan.
