José Mourinho heeft een miljoenencontract getekend bij Real Madrid. Hoe kan het ook anders bij de club van goud? Bankbiljetten staan centraal in de kolossale Spaanse stad. Los Blancos veranderde in de afgelopen decennia in een fabriek waar clubliefde geen rol meer speelt. Het gaat alleen nog om het winnen van prijzen. Bij voorkeur met attractief voetbal.
Glamour
Gelukkig ambieert de nieuwe Portugese oefenmeester geen mooi voetbal. Het gaat bij hem alleen om winnen. Zijn basis is een dichtgespijkerde verdediging gecombineerd met messcherpe aanvallers. Een ijzersterke tactiek waarbij fysieke kracht onmisbaar is. Hiermee was hij eerder succesvol bij Inter en FC Porto.
Hij heeft bewezen met vedetten om te kunnen gaan. De vraag luidt of hij dit ook kan met de Madrileense glamourboys. Normaliter zijn die toch van een heel ander kaliber. Nog wat extremer, nog wat theatraler. Maar ik vertrouw op Mourinho. Ik heb een zwak voor hem. Zo ongelofelijk stoïcijns, het is haast onvatbaar.
Finale
Twee momenten staan in mijn geheugen gegrift. Ze staan werkelijk op mijn netvlies gebrand. Ik zal ze nooit vergeten en ik hoop er later nog veel over te lezen. Allereerst het moment van euforie na de beladen halve finalestrijd tussen FC Barcelona en Internazionale. Zijn ploeg overleefde met tien man de aanvalsvuren van Barça en bereikte hierdoor de finale van de Europa Cup I.
Het eindsignaal van de scheidsrechter was voor de Portugese trainer aanleiding om te beginnen aan een ererondje. Volledige ontlading in Nou Camp. Hij sprintte richting de meegereisde Italiaanse supporters. Hij zwaaide, lachte en wist zich nauwelijks te beheersen. Pure blijdschap, maar ook provocatie. Even jennen met heel Barça. Het was zijn goed recht. Zijn onverslaanbare tactiek leidde Inter naar de winst over twee wedstrijden.
Intens
Het andere legendarische moment is na de gewonnen Europa Cup I-finale. Hij wilde in een gecharterde auto wegrijden bij Estadio Santiago Bernabeu om vervolgens een dag later om de tafel te gaan met bestuursleden van Real Madrid om de arbeidsvoorwaarden overeen te komen. Hij reed tien meter weg toen de taxichauffeur vol op de rem moest trappen.
De befaamde tacticus stapte uit de auto onder het oog van veel camera’s. Hij zag in een zijstraatje de spelersbus van Inter staan. Clubicoon Marco Materazzi stond bij de bus met het thuisfront te telefoneren. Mourinho bedacht zich niet en vloog de Italiaanse cirkelzaag om zijn nek. Een prachtig intense ontmoeting tussen twee beesten. De ene in het veld, de andere er net buiten.
De emotieloze Mourinho liet zelfs tranen. Niet één, niet twee, maar hij gaf ze volledig de vrije loop. Het had een zwembadje vol kunnen zijn. De leraar huilde in de armen van zijn leerling. Hij had in zijn succesvolle Inter-periode nauwelijks beroep gedaan op de snoeiharde verdediger want zijn beste tijd was wel geweest. Maar deze ontmoeting was er een tussen vrienden. Twee mensen die zo veel mooie momenten met elkaar gedeeld hebben. Een afscheid tussen mensen die elkaar alles gunnen.
Droom
De Portugese trainer tekende namelijk bij Real Madrid. Ik haat clubs die teren op belachelijk veel miljoenen. Maar ik hoop van ganser harte dat José Mourinho gaat slagen in Madrid. Ik hoop dat zijn droom uitkomt: de Champions League winnen met drie verschillende ploegen. Marco Materazzi hoopt met mij mee, ik weet het zeker.
