“Het gebeurt me niet meer zo vaak dat ik getroffen word door een grote stoot adrenaline. Als het gebeurt, denk ik altijd aan het advies van mijn vader: ‘Als iets je heel erg opwindt, bedenk dan of het over drie maanden nog zo zal zijn’. In dit geval twijfel ik daar niet aan. De verkiezingscampagne gaat over enorme bezuinigingen die meer kapot maken dan ons lief is, vooral als ze armoede, achterstand en uitsluiting vergroten. De negatieve gevolgen daarvan voor opvoeding, schooluitval, verslaving, overlast en criminaliteit, gezondheid en werkloosheid zijn groot. Die problemen zullen op lange termijn de samenleving misschien wel meer geld kosten dan de bezuinigingen opbrengen.”
Marcel van Dam (108) weet het in de Volkskrant zeker: Een slechte opvoeding, spijbelen, verslaafd zijn aan drugs (!), irritant rondhangen voor een winkelcentrum, crimineel worden, ziek zijn (!) en geen werk hebben is ALLEMAAL de schuld van bezuinigingen. Kortom, bezuinigen mág helemaal niet van oudlinkse sociologen die in 1972 zijn blijven hangen. Onze vraag aan u: hoe moet de staatsschuld dan worden opgelost als er niet bezuinigd mag worden?
