De Eindhovense burgemeester Rob van Gijzel zat er onlangs danig mee in zijn maag, de kwestie Sytze van der Velde. Was het hem eindelijk gelukt de Brabantse pedofiel een stadsverbod op te leggen, stookte de Telegraaf de rel weer op met de onthulling dat de burgervader – mits Van der Velde zich in een andere gemeente vestigt – bereid is met terugwerkende kracht diens uitkering te betalen.
Daarin had de Telegraaf natuurlijk gelijk. Het is immers een schande om zo’n peuterneuker op kosten van de staat van een inkomen te voorzien. Wordt ‘meneer de kinderverkrachter’ ook nog beloond voor zijn verderfelijke gedrag. Zelfs met psychische hulp is een dergelijke smeerlap natuurlijk niet te genezen. Ze zouden hem in plaats daarvan zijn ballen moeten afhakken. En zelfs dát is eigenlijk nog te goed voor zo’n varken.
Schuim der aarde
Dat er over het algemeen zo fel wordt gereageerd op pedofilie, is niet verwonderlijk. Kinderen zijn onschuldig, puur, onbezoedeld: wie opgewonden raakt van zo’n schattig snoetje, móet toch wel het schuim der aarde zijn. Bovendien: uit onderzoek blijkt dat de kans op recidive bij pedofielen aanzienlijk is. Maar liefst 1 op de 8 pedoseksuelen vervalt binnen vijf jaar na de veroordeling in het oude gedrag, ondanks intensieve therapie. Nogal logisch dus, dat de gemiddelde Nederlander direct in de paniekmodus schiet zodra hij er lucht van krijgt dat een veroordeelde kindermisbruiker van plan naar zijn wijk te verhuizen. ‘Een verkrachter! In de buurt van mijn kinderen! Belachelijk!’
Burgemeesters zijn steeds vaker gevoelig voor dit argument. Zo schoof de Utrechtse burgervader Aleid Wolfsen vorig jaar aan bij Pauw & Witteman omdat ook hij de terugkeer van een pedofiel naar zijn oude flat – op steenworp afstand van het huis van zijn slachtoffertje – wilde voorkomen.De PvdA-er vond zelfs dat er een wetswijziging nodig was om te voorkomen dat pedo’s zich na hun gevangenisstraf weer in hun oude woning kunnen vestigen. En hoewel dat plan werd afgeschoten kreeg Wolfsen wel deels zijn zin: als een pedofiel wordt vrijgelaten, wordt dat door justitie aan de burgemeester gemeld.
Eigen kind eerst
Voortaan weet een stadsbestuurder het dus direct wanneer een veroordeelde kinderverkrachter het in zijn ranzige hoofd haalt zich na het uitzitten van zijn straf in zijn oude gemeente te vestigen. Een hele opluchting. Of misschien ook wel niet. Want wat hebben we daar eigenlijk aan? In het geval van Sytse van der Velde eigenlijk weinig. Sinds diens vrijlating vorig jaar zwerft de ‘goede man’ namelijk door heel Nederland. Behalve door Eindhoven, want daar mag hij alleen nog in als hij een enkelband draagt. De Eindhovense kindertjes zijn dus veilig voor Van der Velde’s grijpgrage vingers, maar in alle andere steden en dorpen mag de jeugd wel op zijn tellen passen. Echt veel is de wereld er dus niet mee opgeschoten.
En daar ligt exact het probleem. Zolang er geen adequate oplossing is voor de pedofilieproblematiek – bij voorkeur eentje die niet tornt aan de elementaire rechten van de mens – blijven de aangedragen antwoorden beperkt tot symboolpolitiek. Bedoeld om de bühne tevreden te stellen, maar nauwelijks nuttig bij de aanpak van de kwestie an sich. Sytze van der Velde heeft zijn straf uitgezeten. Tegen de daarop volgende ondertoezichtstelling van vijf jaar is hij in beroep gegaan. Dat betekent dat het voorlopig wettelijk niet mogelijk is om hem in de gaten te houden. Vervelend, maar zo zit het Nederlandse strafrecht nou eenmaal in elkaar. En dat geldt ook voor kinderverkrachters, hoe graag de Telegraaf en een groot deel van Nederland het anders zouden willen zien. We zullen de steniging dus nog even moeten uitstellen. Echt jammer.
