De roep om integratie klinkt uit alle kampen. Van extreem rechts tot extreem links, men spreekt over integratie. Daaronder ligt de verwachting dat ‘zij’ wel worden als ‘ons’. De goed geïntegreerde moslim knielt dan wel zoveel maal daags voor Allah, toch is het een Nederlander met ‘Nederlandse’ opvattingen. Het gaat er niet alleen om dat zij zich aan de Nederlandse wet houden, de verwachtingen zijn veel hoger gespannen. De overheid spreekt in dat verband vooral van ‘meedoen’ ( in ‘de boel’ die uiteraard ‘bij elkaar gehouden moet worden’.) De meeste allochtonen weten en voelen dat met integratie eigenlijk assimilatie wordt bedoeld. In dat opzicht is de ‘aanpassen of oprotten’ mentaliteit van Wilders heel eerlijk. Iedereen weet waar hij of zij aan toe is. Het publieke debat moet minder hypocriet.
Vrijheid
Maar als een bepaald type moslim de vrijheid belijdt die wordt beloofd, dan komt iedereen in opstand. ‘Hier accepteren wij namelijk homoseksuelen.’ ‘Hier is de vrouw gelijk aan de man.’ ‘Hier hebben kinderen het recht zelf de eigen huwelijks partner te kiezen.’ Hier geven mannen vrouwen gewoon een hand.’ In een samenleving die echt vrijheid van alle burgers nastreeft, mogen moslims belijden en zeggen wat ze willen. Als ze zich willen hullen in volledig zwarte gewaden die alleen hun ogen prijsgeven, dan moet dat geen probleem zijn. Willen ze vrouwen geen hand geven, pech dan maar. Vinden sommigen de Holocaust een fabel; laat het ze zeggen. Willen ze sharia en jihad? Geef ze een podium. Beweer niet dat je een vrije samenleving nastreeft als je mensen dat recht ontzegt.
Goed geïntegreerde moslims zijn Nederlanders zoals we ze graag zien. De Tofik Dibi’s, de Ahmed Marcouches, de Afshin Elians. Dat zal niet alleen de PVV beamen, maar evengoed Groen Links (’Slinger die hoofddoek toch af!’). Liever dat dan de Mohammed Bouyeri’s, de Mohammed Faizel Enaits en, om een recent voorbeeld te noemen, Izz Ad-Din Ruhulessin. In Nederland is er alleen godsdienstvrijheid voor hen die gematigd zijn. Roepen om integratie is een diplomatieke manier om opvattingen en gedrag van een ander af te keuren, en ze desnoods met dwang te veranderen. ‘Uw opvattingen zijn ongewenst meneer, wilt u zo snel mogelijk integreren?’ We moeten niet langer doen alsof we mensen zichzelf willen laten zijn, en ondertussen toch assimilatie verlangen. Vrijheid en tolerantie impliceren namelijk volledige vrijheid en tolerantie.
Publieke debat
De opgave in het publieke debat is eerlijkheid op oprechtheid. Wat willen we nu echt? Als we willen dat biculturele Nederlanders volledig integreren, en typisch westerse denkbeelden (gelijke rechten voor mannen, vrouwen, homoseksuelen, andersdenkenden, persvrijheid etc.) omarmen, dan kunnen we niet langer een beroep doen op vrijheid. Stiekem wil bijna niemand echte vrijheid voor een minderheid andersdenkenden, en dat is verdedigbaar. Het levert namelijk ook veel gevaar op voor de gewenste ideologie, omdat je allerlei ‘dissidente’ elementen vrijelijk zichzelf laat zijn. De kans op militant verzet, politieke moord en nieuwe verzuiling is geen angstig onderbuikgevoel maar realiteit. Waar opvattingen lijnrecht tegenover elkaar staan, is strijd, en die strijd kan zich verplaatsen van debat naar maatschappij. Sterker nog, die woedt allang ook buiten het publieke debat, maar dat is een andere kwestie. De minste wrijving is er in een monoculturele maatschappij waar alle neuzen dezelfde kant op staan.
Op slot
Willen we vooruitkomen in het publieke debat, dat is iedereen gebaat bij meer eerlijkheid. Zij die hartstochtelijk pleiten voor ‘integratie’ zullen goed bij zichzelf te rade moeten gaan, en dan komen ze onvermijdelijk tot de pijnlijke conclusie dat ook zij niet voor volledige vrijheid zijn. Waarom zetten ze anders in op allerlei inburgeringcursussen en trainingen om het gedachtegoed te veranderen?
Misschien zit het publieke debat daarom wel op slot, omdat maar weinig mensen durven toe te geven dat ze een ideaaltype allochtoon voor ogen hebben. Geef mensen de vrijheid ongewenste opvattingen te koesteren, of doe er wat aan. Een tussenweg is niet alleen hypocriet, we komen er ook geen stap verder mee.
