De centrale vraag tijdens het CDA-congres was of het CDA in een coalitie moest stappen met de VVD gedoogd door de PVV. In de weken voorafgaand aan het congres is mij vaak gevraagd of ik al wist wat ik ging stemmen. Mijn antwoord was elke keer ‘nee, ik ken de inhoud van de akkoorden nog niet.’ Uiteindelijk stemde 68 procent van de aanwezigen voor. Ik ook. Waarom?
Niet de inhoud
Na donderdag de akkoorden eindelijk gelezen te kunnen hebben, concludeerde ik dat de inhoud geen reden was om tegen te stemmen. Er stonden wat zaken in die bij mij vragen opriepen (wanneer wordt de krijgsmacht gezamenlijk met de politie ingezet?), die mij de wenkbrauwen deed fronsen (animal cops?!) of waar ik vraagtekens zette bij de uitvoerbaarheid (immigratiebeleid). Ook miste ik bij het verbod van hoofddoeken voor de rechterlijke macht de andere religieuze uitingen. Maar alles bij elkaar kon ik mij vinden in de akkoorden. Dus zou je denken een gefundeerd ja.
En toch aarzelde ik. Waarom? De keuze zou zaterdag niet gaan over de inhoud van de akkoorden. Daar was niet zo veel mis mee. Nee, het gedogen door de PVV van Wilders, dat was het hete hangijzer.
Belediging
Als ik terug denk aan de belediging aan de Marokkaanse gemeenschap tijdens één van de verkiezingsdebatten, word ik weer naar. Wilders werd gevraagd of er iets was waar hij spijt van had. ‘Ja’, was zijn antwoord. Hij wilde excuses maken aan de Marokkaanse gemeenschappen. Marokkaanse jongeren kwamen niet 5 maal meer voor in de misdaadcijfers dan autochtone, maar 6 keer meer. De problemen die ik en veel CDA’ers hebben met Wilders is dat hij een groep mensen over één kam scheert. Moslims. Ze zouden in wezen allemaal uit zijn op het invoeren van het kalifaat en de sharia in Nederland. Daarmee is volgens Wilder de Islam een politieke ideologie.
Anderen, waaronder het CDA bij monde van Maxime Verhagen, stellen dat het een religie is. Volgens mij is de Islam beide. Het ligt er net aan welke moslim je spreekt. De moslim die geïnspireerd door zijn geloof bepaalde privékeuzes wel of niet maakt, daarvoor is de Islam een religie. Voor de imam die pleit voor het invoeren van de sharia is het een ideologie. Deze islamitische wetten moeten immers ingevoerd worden voor iedereen in Nederland . En hoewel de boodschap naar deze laatste een boodschap moet zijn van ‘onacceptabel, uitgesloten, niet in Nederland’, is het goed ons te realiseren dat er slechts 850.000 moslims in Nederland wonen. Dat is 5 procent van onze bevolking.
Uitsluiting
Ik heb de afgelopen weken oeverloos lopen wikken en wegen, commentaren en opinies van andere gelezen en met mensen gesproken en ben uiteindelijk alles afwegend tot de conclusie gekomen dat ik vandaag voor ging stemmen. Waarom? Alles afwegend kwam ik elke keer weer uit op het woord uitsluiten. Wanneer je uitspreekt dat de PVV en daarmee de PVV-stemmer onacceptabel is, doe je in feite hetzelfde als dat waar je Wilders van beticht, namelijk het in een hoek zetten van een groep mensen. En ik vind dat iedereen er toe doet.
Of deze coalitie zal werken, moet de toekomst leren. Hoe dan ook, er zal antwoord moeten komen op grote vragen in onze samenleving. De PVV-stemmer herkent zich niet meer. Zij vinden dat Nederlandse waarden en normen verloren gaan. En ik vermoed dat het er veel meer dan 1,5 miljoen zijn die dat min of meer vinden. Buitenlanders vragen zich af wat zij moeten doen om als volwaardig gezien te worden. Anderen kijken vertwijfeld naar het debat.
Eendimensionaal goed en kwaad
In dit kader wil ik aandacht vragen voor het verhaal dat Martin Sommer vorige week hield in de Volkskrant. Zijn pleidooi kwam neer op de noodzaak een helder, modern verhaal over goed en kwaad te formuleren. Wilders weet een aansprekend verhaal te houden. Maar zijn boodschap is eendimensionaal en biedt geen perspectief op een tolerant Nederland.
De CDA-fractie en toekomstige CDA-bewindspersonen zullen elke keer dat een PVV’er dat negatieve verhaal houdt daar tegenover een inspirerend verhaal moet houden. Een verhaal waarbij een perspectief wordt geboden op een Nederland waar iedereen die een toekomst wil, die kan nastreven en bereiken. Hardwerkend, ruimte biedend aan andersdenkenden en anderslevenden, sociaal voor de zwakkeren en voor mijn part de wereldzeeën weer bevarend. Ongeacht afkomst/ herkomst op weg naar die toekomst. Voor mijn kinderen, die van Fatima en die van Ingrid.
Mona Keijzer is wethouder voor het CDA in Purmerend.
