Vorige week was er weer een hoop openbare rouw te beleven om een BN-er. Deze keer was het Antonie Kamerling die gestorven was. Nu is gerouw om BN-ers vaak overdreven. Honderden, duizenden mensen die actief bezig zijn met verdrietinflatie. Laat dat verdriet aan de echte nabestaanden. Maar goed, zo gaat dat blijkbaar. Kamerling besloot zelf uit het leven te stappen. Dan is het vreemd te merken dat zelfmoord nog steeds als extra erg wordt beschouwd. Erger dan gewoon doodgaan. Hetzelfde was te zien toen laatst iemand op Twitter aankondigde dat hij zichzelf van kant ging maken. Een hausse aan hulp ontstond. Want zelfmoord, dat zouden we niet moeten laten gebeuren! Dat allemaal terwijl Nederland meer dan behoorlijk geseculariseerd is en er er een heleboel mensen voor het recht op een fatsoenlijke zelfmoord zijn. Dat lijkt tenminste zo.
Natuurlijk is het lastig om te accepteren dat iemand niet meer verder wil leven. Al helemaal als het iemand is die nabij je staat. Dan heb je het gevoel dat je gefaald hebt, dat je “iets” of “meer” had moeten doen. Want het hoort niet. Dat hebben we althans in onze cultuur zitten door eeuwenlange christelijke moraal. Of misschien is het wel gewoon heel erg menselijk. Zelfmoord is in heel weinig culturen normaal. Toch zijn er in Nederland massa’s mensen die niet tegen zelfmoord zijn.
Eigen keuze
Zelfmoord is immers je eigen keuze. Het is de ultieme liberale daad. Jijzelf en niets of niemand anders maakt uit wanneer je sterft. Okay, zelf bepalen wanneer je geboren wordt is nog beter, maar biologisch wat minder haalbaar. In Nederland is het recht op zelfbeschikking bovendien aardig geaccepteerd. Je hebt een vereniging voor zelfmoord en zelfs politieke partijen hebben er wel oren naar. De VVD, D66 en de Partij voor de Dieren zijn expliciet vóór zelfbeschikking op dit punt. GroenLinks en de PvdA zijn er nog niet helemaal uit, maar neigen richting absoluut zelfbeschikkingsrecht. Nee, ze willen niet dat iedereen zich maar van kant maakt, maar je moet het wel fatsoenlijk kunnen doen. De overheid zou het dus moeten faciliteren of minimaal niet tegengaan.
Dit alles maakt dat er een boel hypocrisie is rondom zelfmoord. Want waarom is zelfmoord (euthanasie met wilsverklaring heet dat dan) alleen min of meer geaccepteerd als je lichamelijk helemaal in gruzelementen ligt? Waarom zoveel commotie als iemand zelf besluit om uit het leven te stappen? Uit de reacties blijkt dat veel mensen zelfmoord echt heel erg vinden. Zij vinden dus eigenlijk dat het niet hoort. Veel van die mensen stemmen vrolijk voor partijen die zelfmoord prima vinden. Anderen vinden zelfmoord blijkbaar prima in het algemeen, maar vinden het wel erg heel bij BN-ers. Dat zijn rare tegenstellingen. Je hoeft niet blij te zijn met zelfmoord, maar accepteer het of doe er iets tegen. Maak een keuze.
