cc: Chrkl
Vorige week berichtte de Telegraaf over een onderzoek (pdf) naar drugsoverlast op scholen. Kluisjes moeten volgens ondervraagde ouders opengebroken worden, urinetests uitgevoerd en “een ruime meerderheid vindt dat klasgenoten met naam en toenaam bekend moeten worden gemaakt, als zij om drugs worden geschorst”. In de Telegraaf van vanochtend gaf minister Opstelten aan zichzelf wel in deze plannen te kunnen vinden. “Jongeren die dingen verkeerd doen, moeten nadrukkelijk zichtbaar zijn” aldus de minister. Politiek voor de bühne, omdat relevantie niet meer telt.
Statistieken
Eerst eens kijken naar de uitkomsten van het onderzoek. 51 procent van de ondervraagde ouders gaf aan zich “ernstige zorgen” te maken “over drugsgebruik en –handel in en rond scholen”. Slechts 4 procent gaf echter aan dat hun kinderen “regelmatig” drugs gebruiken en maar 17 procent van de kinderen zou überhaupt wel eens drugs hebben gebruikt. Met andere woorden, angst en realiteit lijken niet echt op elkaar aan te sluiten. Bovendien werden kinderen gemakshalve gekwalificeerd als ‘tussen 12 en 19 jaar’ terwijl het gebruik van softdrugs vanaf 18 jaar is toegestaan. Ook die “ruime meerderheid” van ouders die voor naming and shaming zouden pleiten, blijkt wel mee te vallen; veel creativiteit is vereist om 48 procent als een meerderheid aan te duiden. Statistiek was nog nooit zo gemakkelijk.
Het lijkt dan ook onwaarschijnlijk dat minister Opstelten de moeite heeft genomen de resultaten van het onderzoek door te nemen, alvorens te reageren. De Telegraaf roept iets en dus moet de minister daarin mee gaan. Op deze manier wordt de Telegraaf voor de VVD wat FOX News in Amerika is voor de Republikeinen: het huismedium waarbij de waarheid ondergeschikt is aan de boodschap maar dat desondanks niet tegen gesproken mag worden. Het bewust manipuleren van statistieken ligt er hier alleen wat dikker boven op dan bij het Amerikaanse voorbeeld van Rupert Murdoch.
Rationaliteit
Opstelten had ook kunnen zeggen dat hij het gebruik van alle verslavende middelen onder minderjarigen streng wil aanpakken. Leeftijdsgrenzen bestaan omdat kinderen de consequenties op lange termijn van hun handelen niet altijd kunnen overzien, ze bestaan omdat kinderen lang niet altijd rationeel handelen. Drugs onder minderjarigen is een probleem, evenzeer als drank of tabak. Het gebruik van dergelijke middelen vereist immers dat je begrijpt wat op termijn de consequenties zijn. Aan de andere kant, laten we het ook niet groter maken dan het is. Een jointje op zijn tijd, een biertje of een sigaret, zal ook een vijftienjarige de das niet om doen. Als inderdaad 17 procent van de jongeren tussen de 12 en de 19 wel eens een jointje opsteekt, verkeert onze schoolgaande jeugd bepaald niet op de rand van de afgrond. 36 procent van de ondervraagde ouders gaf zelf aan ook wel eens geblowd te hebben en ook zij waren nog in staat een enquête in te vullen, toch?
Schandpaal
Daarnaast mag je van een liberaal terughoudendheid in naming and shaming verwachten. Het was al bekend dat Opstelten het niet zo nauw neemt met privacy, maar moet een nieuwsgierig kind van vijftien dat een keer een jointje probeert, publiekelijk aan de schandpaal genageld worden? Moet het collectief geheugen dat internet heet ook tien jaar later bij de sollicitatie van deze jongen nog melding maken van zo’n jeugdzonde? Bovendien, hoe hypocriet zijn we als met publiek geld een programma over drugsgebruik voor jongeren op tv wordt gebracht, om vervolgens een zeventienjarige puber die een jointje rookt aan de hoogste boom te knopen?
Opstelten voert politiek voor de bühne. Alles draait om publieke perceptie en rechts Nederland likt nou eenmaal haar vingers af bij stoere woorden over strenge straffen. Of er een probleem is? Niet relevant. Of er een oplossing ligt? Niet relevant. Wat de consequenties van beleid zijn? Niet relevant. Als het stoer klinkt is Opstelten van de partij en dat is een treurige conclusie voor iemand die als burgemeester wel aanzien genoot.
