Op 2 november werden de zogenaamde midterm elections gehouden in Amerika. De Republikeinen wonnen fors, en daarmee heeft het politieke landschap opnieuw vorm gekregen. Het slagveld voor de presidentsverkiezingen van 2012 begint zich dus af te tekenen. Daarom besteedt De Jaap zeven donderdagen lang aandacht aan de voorspelling wie op 6 november 2012, na een heftige verkiezingsstrijd, een uitzinnige menigte mag toespreken als President-elect. Vandaag in deel 7, de epiloog.
Op 25 november begon deze serie met een uitleg van wat er tijdens de midterms die maand gebeurd was. Inmiddels hebben we uitgelegd hoe Sarah Palin de Republikeinse nominatie en zelfs het presidentschap in de wacht kan gaan slepen, hoe Obama het politieke discours weer naar zijn hand kan zetten en waarom wij denken dat Obama ook na 2012 nog vier jaar president zal zijn. Toch wordt het tijd voor een disclaimer, en wel in de vorm van dit nawoord.
Glazen bol
Hoewel de Amerikaanse verkiezingen heldere patronen kennen, bijvoorbeeld omtrent de rol van battleground states, moderates en Gerrymandering, zijn het vaak de onverwachte incidenten die bepalend zijn voor de uitslag. Een van de beste boeken over de verkiezingen in 2008, we verwezen er eerder naar, is Game Change van John Hielemann en Mark Halperin. Dit boek, dat buiten Amerika als Race of a Lifetime werd uitgegeven, dankt haar originele titel aan het idee dat het momenten zijn die het spel doen veranderen, die de uitkomst bepalen. Niemand had verwacht dat John McCain Sarah Palin als running mate zou kiezen, maar dat was een van die momenten die van grote invloed was op de campagne. Toen in 2008 de omvang van de kredietcrisis duidelijk werd dankzij het faillissement van enkele grote banken en verzekeraars, kenterde de hele retoriek van beide campagnes. Deze momenten zijn bepalend en helaas beschikken wij niet over een glazen bol om dergelijke momenten voor de komende twee jaar te voorspellen.
Er kan tussen nu en 6 november 2012 veel veranderen. Een nieuwe milieuramp zoals het olielek in de Golf van Mexico, aanslagen op Amerikaans grondgebied, een nieuwe recessie, een buitenechtelijke affaire van Obama, er zijn oneindig veel scenario’s te bedenken die de huidige president de das om kunnen doen. Even zoveel mogelijke presidenten zouden Obama kunnen opvolgen. Om redenen die we vroeg in deze serie hebben uitgelegd, zijn wij er vanuit gegaan dat Palin de uitdager zal worden van Obama. Het is echter nog allerminst zeker dat ze zich verkiesbaar stelt en dat de primaries zich ontwikkelen volgens de strakke lijnen van onze voorspelling. Natuurlijk zou het zomaar Huckabee of Romney kunnen worden. Misschien toveren de Republikeinen wel een hele andere troef uit de hoge hoed. Twee jaar voor de verkiezingen van 2008 dachten immers ook weinigen aan Barack Obama als serieuze kandidaat, ondanks zijn succesvolle speech op de Democratic National Convention van 2004 en zijn actieve endorsements tijdens de 2006 midterms. Wellicht staat er zelfs wel een geloofwaardige independent op om in het gepolariseerde debat tussen Obama en Palin alle gematigde kiezers naar zich toe te trekken.
Gek en links
De waarde van deze serie zit niet primair in de voorspelling zelf. Nee, we krabbelen niet terug. Wij denken dat Obama in 2012 de presidentsverkiezingen gaat winnen van Sarah Palin. Deze serie is echter vooral gegaan om de uitleg achter de voorspelling. Veel en vaak, ook in reacties op de verschillende stukken in deze serie, komen opmerkingen voorbij als “Sarah Palin is gewoon gek, daar stemt Amerika niet op” of “Obama is veel te links voor Amerika, hij wordt niet herkozen”. Wat wij hebben willen laten zien, is dat dit vrij simplistische benaderingen zijn van het Amerikaanse politieke systeem. Het klopt dat weinig mensen die in 2008 op Obama stemden, nu overtuigd kunnen worden om op Palin te stemmen, maar dat is nauwelijks een vereiste voor haar campagne. Het klopt dat een deel van de Amerikanen vindt dat Obama links is, zelfs een socialist of een communist, maar dat is nauwelijks bepalend voor het grote gematigde electorale midden dat verlangt naar politici die zichzelf dienstbaar opstellen.
Approval ratings
Ondanks deze disclaimer blijkt nu al dat er waarde zit in onze voorspellingen. In het eerste deel, toen op 25 november de rook van het slagveld net was opgetrokken en duidelijk werd welke klap Obama had gekregen, schreven we dat hij toch nog terug kan komen. Op 16 december voorzagen we toegenomen populariteit voor Obama, vooral omdat hij zijn imago als bipartisan president begon op te poetsen. Sindsdien loodste hij enkele controversiële wetsvoorstellen, met hulp van Republikeinen, door het Congres en stegen zijn approval ratings van 45 procent in de laatste dagen van december tot 50 procent een week later. Zijn ster is opnieuw rijzende en dat sterkt ons in het vertrouwen dat Obama nog zes jaar president zal zijn.
Leesvoer
Omdat er de komende jaren nog veel kan veranderen en omdat ook onze kennis vooral komt van het bijhouden van websites en het lezen van boeken, volgt hier tot slot een lijst van bronnen die de moeite waard zijn. Daar, en op vele andere plekken, zal de komende twee jaar duidelijk worden hoe het politieke landschap zich gaat ontwikkelen. Hier op DeJaap zullen wij uiteraard ook updates blijven geven die hopelijk vaak een hoog I told you so-karakter zullen hebben. We zullen zien.
Websites
Politico
Politiek nieuws en achtergronden. Het bewijs dat dode bomen geen alleenrecht hebben op goede journalistiek.
The New York Times
Een van de weinige kranten die ook online vernieuwend is. The Caucus en FiveThirtyEight zijn blogs die je niet mag missen.
Daily Kos
Een links/liberaal weblog met nieuws, opinies, achtergronden en satire, geschreven voor en door Democrats.
Townhall
Wat Daily Kos is voor de Democraten is Townhall voor de Republikeinen. Alleen neemt Townhall zichzelf iets serieuzer.
The New Yorker
Een soort van Amerikaanse Groene Amsterdammer maar dan wel relevant online. Vooral The Talk of the Town is vaak meer dan de moeite waard.
The Washington Post
Dode bomen met sterke opiniestukken. Al jaren toonaangevend. Je kunt je abonneren op de Editorial nieuwsbrief. Elke dag het beste van conservatieve én progressieve columnisten in je mailbox.
Gallup
Maurice de Hond maar dan in Amerika (en goed).
Real Clear Politics
Een onoverzichtelijke maar zeer complete verzameling van achtergronden, opiniestukken en peilingen van diverse media.
The Huffington Post
Begonnen als politiek blog, maar heeft ook nieuws over Lady Gaga. Wel leuk dat de sappigste politieke roddels tot in detail op de site te lezen zijn. De Democratische tegenhanger van FOX News.
Boeken
What’s the matter with Kansas
Thomas Frank
Voor wie wil weten waarom zoveel Amerikanen uit red states zich, tegen hun economische belang in, in de armen van Republikeinen laten drijven.
The Audacity to Win
David Plouffe
Geschreven door de campagnemanager van Obama in 2008. Een kijkje in de keuken van zijn politieke machine door de ogen van de winnaar.
Game Change
Mark Halperin en John Heilemann
Voor wie wil weten hoe de presidentsverkiezingen uit 2008 echt verliepen.
The Death of Conservatism
Sam Tanenhaus
De ontwikkelingen in het Amerikaanse conservatisme sinds de jaren vijftig in vogelvlucht. Geschreven door een redacteur van The New Yorker.
The Political Brain
Drew Westen
Een kijkje in het brein van kiezers, doorspekt met adviezen aan Democraten om vaker en beter een beroep op emotie te doen bij het verdedigen van progressieve principes.
(Hier staat het overzicht van de hele serie)
Adriaan Andringa is redacteur van DeJaap. Thijs Kleinpaste is D66-deelraadslid Amsterdam Centrum. Beide werken als politiek adviseur en zijn verslaafd aan Amerikaanse verkiezingen.
