De kritiek die Ruud Gullit de afgelopen week ontving is niet mals. Zijn keus om trainer te worden van het Tsjetsjeense Terek Grozny kan rekenen op gefronste wenkbrauwen van menig een en veel aandacht in de Volkskrant. En die kritiek is begrijpelijk, maar toch een beetje overdreven. Ruud Gullit is als voetballer onomstreden. De geboren Amsterdammer kende een geweldige loopbaan, werd tweemaal gekroond tot Wereldvoetballer van het Jaar en was aanvoerder van het Oranje dat in 1988 het Europees Kampioenschap won.
In zijn tijd als voetballer won hij de sympathie van menig mensenrechtenactivist. Zijn gewonnen Gouden Bal droeg hij in 1987 namelijk op aan Nelson Mandela, die op dat moment gevangen zat op Robbeneiland. Mandela zei hier later het volgende over: “Tegenwoordig heb ik veel vrienden. Maar jij (Gullit) bent een van de weinigen die iets voor me heeft gedaan toen ik in de gevangenis zat”. Sindsdien staat Gullit bij het sportliefhebbende publiek als een groot geëngageerd sporter.
Gullit als trainer
Een fantastische loopbaan als speler betekent niet automatisch dat er een geweldige periode als trainer op volgt. George Best kon fenomenaal voetballen, trainen en coachen was niet voor hem weggelegd. Net als voor grootheden als Van Basten, Hagi en ga zo maar door. Gullit past in het zelfde rijtje. Begon bij Chelsea nog voortvarend door als eerste buitenlandse manager ooit beslag te leggen op de FA Cup, maar moest toch al snel vertrekken. Ook in Newcastle was het snel gedaan met Gullit. Vooral toen hij het aan de stok kreeg met de grote Alan Shearer was er voor Gullit geen houden meer aan. In 2004 kreeg hij bij Feyenoord een nieuwe kans, maar ook daar was het na één seizoen afgelopen. Koos daarna voor het grote geld in Los Angeles, maar, verrassend genoeg, was het ook daar na een jaartje afgelopen. Nee, Gullit is niet geboren voor het trainersschap. Geen ramp natuurlijk, hij bevind zich in prima gezelschap.
Afgelopen week werd bekend dat Terek Grozny hem een nieuwe kans geeft als trainer. Die club is in handen van de omtreden Tsjetsjeense president Kadyrov. Hij is waarnemend president van Tsjetsjenië en diverse mensenrechtenorganisaties zien hem als het pure kwaad. Zou verantwoordelijk zijn voor moorden, martelingen, verkrachtingen en ontvoeringen. Volgens de zaakwaarnemer van Gullit is dat geen enkel probleem voor Gullit: “De Tsjetsjenen doen alles om hun land weer op te bouwen, na de oorlog. President Kadyrov is alleen in naam voorzitter van Terek, en hij is ook geen eigenaar. Ruud heeft geen politieke agenda, alleen sportieve ambities. Het is belangrijk voor hem dat hij terugkeert als trainer. Als je vragen over politieke implicaties wilt stellen, moet je consequent zijn. Hebben jullie dat ook bij Guus Hiddink gedaan toen hij bondscoach werd van Rusland? Alsof Poetin onomstreden is.”
Engagement met de portemonee
En daar zit natuurlijk best wel wat in. De kritiek die de Volkskrant heeft ís ook overdreven. Liefst twee volle pagina’s, waarvan één met de kop “Engagement met de portemonee“. Dat neigt naar karaktermoord. Gullit heeft inderdaad nooit onder stoelen of banken geschoven dat mensenrechten hem aan het hart gaan. Maar wie heeft ooit gezegd dat iemand die in de sport werkt zich bezig moet houden met politiek? Beide dienen los van elkaar te staan. Die zelfde houding namen de Olympische sporters zich in 2008 aan toen er van de media vragen kwamen over hoe zij dachten dat het in Peking gestelt is met de mensenrechten. Marathonloper Camiel Maase was tegen de boycot (die caberatier Van Muiswinkel wilde), maar gaf aan dat er iets moest veranderen. Een goede stellingname. Sport en politiek moeten gescheiden blijven.
Natuurlijk kun je vraagtekens zetten bij de keus van Gullit. Je kunt je ook afvragen waar zijn geëngageerde gevoelens gebleven zijn. Maar of de beurs van Gullit goed gevuld wordt in Grozny is vooral zijn zaak. En een beetje die van Estelle. De loopbaan van Gullit als trainer is hoe dan ook na dit avontuur voorbij. Een goede trainer is hij niet en hij zal het ook nooit meer worden. Maar dat is eigenlijk geen nieuws.
Yelle Tieleman komt uit Sittard, waar hij ook niks aan kan doen, alwaar hij verliefd werd op Fortuna Sittard. Meer hierover op zijn weblog.
