“Ik ben op een missie, ik twijfel niet.” Was getekend, Fleur Agema, kopstuk van de Partij Voor de Vrijheid. Agema tekende ook voor 24 uur eenzame opsluiting met Wilfried de Jong in zijn prima interviewprogramma 24 uur met. Of Agema daar lang over heeft moeten nadenken of daar over heeft moeten discussieren met Geert Wilders is onbekend, maar een verstandige beslissing was het wel. Niets kan een PVV-politicus zoveel goed doen als 24 uur voor de “linkse hobbyzender” Vpro met Wilfried de Jong opgesloten te zitten. In electoraal opzicht dan.
Want bij de persoon Fleur Agema viel ook voor Wilfried de Jong, die doorgaans moeiteloos navigeert door de mist over de stille wateren en diepe gronden van de menselijke ziel, weinig te halen. Agema is ronduit saai. Een behoudende en gereserveerde grijze muis, maar zonder dat zulks een belediging is. Zelf zegt ze tegen De Jong: “Ik ben wat dat betreft gewoon heel ouderwets. Het grootste misverstand over mij is ook dat ik een wildebras zou zijn in seksueel opzicht, of dat ik het met Geert zou doen. Ik heb drie jaar lang alleen geslapen!”.
Calvinistisch vermogen
Dat ascetische leven, het haast calvinistische vermogen om volledig te gaan voor een passie, in dit geval de politieke ideologie van de PVV, is het leven van Fleur Agema ten voeten uit. Haar koelkast is altijd leeg, koken doet ze vrijwel nooit, haar bed is net zo leeg als haar koelkast en zelfs de antwoorden op vragen van De Jong stellen qua inhoud weinig meer voor dan haar dagelijkse magnetronmaaltijd. Er is alleen maar dat heilige vuur, die haast religieuze passie voor de partijideologie. Noem het woord “islam” en Agema is het gekooide dier dat zich net heeft bevrijd uit haar ketenen en gretig op onderzoek uit gaat in de nieuw veroverde wereld.
Sterker nog, de islam hoeft niet eens te worden genoemd. Zelfs een gesprek over de 4 mei-viering en het denken over fascisme is voldoende. Volgens de merkwaardige logica “fascisme -> angst en onderdrukking -> macht = islam” trekt Agema al snel haar eigen vergelijkingen. Die ze, terecht, met evenveel vuur verdedigt. “Mag ik mijn eigen vergelijkingen trekken?”, bijt ze De Jong toe als hij hardop zijn vraagtekens zet bij deze verregaande manier van vergelijkingen maken.
Zelfcensuur
Maar toch, juist dat gereserveerde, dat afstandelijke en koele met tegelijkertijd die passie en standvastigheid voor haar politieke werk, maakt van Agema een bijzonder politicus. Ze is zichtbaar kwetsbaar en breekbaar, valt met geen mogelijkheid op leugens en verdraaingen te betrappen. Of het moet haar zelfcensuur zijn die ze toepast wanneer het Koran-verbod en de rechtszaak van Wilders ter sprake komt. In alles lijkt ze even oprecht als transparant te zijn. Op Agema inzoomen gaat moeiteloos. Ze heeft geen rimpel of vlek te verbergen. De camera en de kijker is van harte uitgenodigd in haar leven, wat valt er immers te verbergen? De liefde voor de strijd tegen de islam, wat die strijd dan ook moge zijn, is diep in haar hart verankerd. Alhoewel ze ooit anders in het leven stond: “Als ik destijds had moeten kiezen voor mijn geliefde of voor de politiek dan was het mijn geliefde geworden”.
Niemand kan haar nu nog ontmenselijken. Geen tegenstand of verzoek tot twijfel zal haar van haar ideologie afbrengen, maar de liefde kende ook zij. Een politicus als echt mens, een echt mens als politicus. Een zeldzame, onwerkelijke combinatie.
Het is dat wat de PVV-politicus kenmerkt: een eenvoudig nuchter mens, wars van overdreven gedoe of hol geblaat (al zal in de politieke arena niet iedereen het met dat laatste eens zijn), met hard werken als grootste zegen. Geen elite maar ook geen uitschot, het leven nooit meer dan gemiddeld. Dat zal het zijn waar elke PVV-stemmer uiteindelijk voor valt. Die authenticiteit van zo’n levensechte politicus. Geen zakkenvuller, immer oprecht, recht uit het leven, altijd dichtbij.
Ondanks het feit dat een dergelijk interviewprogramma een politicus evengoed kan breken, weet Agema feilloos de juiste weg te bewandelen om de kiezer via het medium televisie te bekoren. Dat zullen maar weinig politici haar kunnen nadoen. Alhoewel dat voor de democratie een zegen zou zijn: iedere politicus verplicht 24 uur eenzame opsluiting met Wilfried de Jong.
