Repetitive riff
MJ’s neef werd gisteren doodgeschoten in Cali, Colombia.
“An eye for an eye” zegt Marvi Joanna.
Ik zit op haar bed in haar kamer op de bloemenmarkt.
Zij hangt in haar stoel naast de koelkast en is dronken, stoned en droevig.
Ik ben wakker en kijk om me heen naar de spullen die Mj net door de kamer heeft gegooid.
Ik durf mijn vriendin niet alleen te laten en dus begin ik maar op te ruimen.
Terwijl ik lege blikjes en pakjes bij elkaar zoek opent zij het raam en begint iets naar buiten te schreeuwen in het Spaans.
Ze doet het raam weer dicht en zet Iron Maiden op.
Nooit eerder voelde ik mij zo Nederlands als nu.
Nooit eerder voelde ik mij zo naïef en lullig.
Mijn familie schiet niet met pistolen en viert geen sterfdag met Wiet, Hasj en Juan Lluis Guerra.
Mijn familie herdenkt de levenden in een zaal in Usselo, of Almelo met koffie en natte cakejes.
Ik vraag of Mj gelooft in ‘het hiernamaals’.
Ze vindt dit een slecht gespreksonderwerp en gooit een boek tegen de deur.
Dan staat ze op vanuit de bureaustoel en vraagt of ik een strijkijzer heb.
Ik heb geen strijkijzer.
Ze zegt dat vrouwen in Zuid-Amerika speciale strijk-cd’s kopen.
Die muziek heeft een repetitive riff en dat maak het strijken makkelijker en aangenamer.
Als je klaar bent met strijken mag je niet in de buurt van de koelkast komen.
Dan vraag je je man om een drankje voor je te pakken.
“Jij denkt natuurlijk dat dit bijgeloof is maar voor ons is het waar.”
“Als je je warme hand van het strijkijzer in een koude koelkast steekt, kun je doodziek worden”, zegt MJ met haar ogen dicht.
Het is nu vier uur ‘s nachts en ze stapt eindelijk in bed. Ik fiets naar huis en vind een slapende Danny in mijn bed.
Ik pak zijn broek van de grond, zet een pan op het gasfornuis en wacht tot de onderkant heet is.
Met de pan strijk ik de broek en denk aan Mj die met schoenen aan onder haar deken ligt.
Ik denk aan haar neef die ver weg ergens in een koelkast ligt.
Ik bedenk me dat alles nergens op slaat en dat dat niet erg is.
Het is niet erg om dronken te zijn of om met boeken te gooien.
Het is niet erg om kattenhaar en borsthaar op je kussen te vinden.
Het is niet erg om te huilen om iemand die je niet kunt zien.
Het is niet erg om Nederlands te zijn.
Dit verhaal verscheen eerder op TorpedoMagazine.nl.
