De laatste maanden ben ik veel in het nieuws geweest, iedereen heeft een mening over mij en wat ik doe, en dat is prachtig. Een ander onderwerp waar iedereen wel een mening over heeft is bont. Naast het feit dat ik erg van bont ben gaan houden gaat dit onderwerp voor mij over een wezenlijk principe en ik ga uitleggen waarom.
Of je nu kijkt naar serieuze onafhankelijke studies, of naar mijn bezoek aan een nertsen farm op RTV-NH (ik vergeef het je als je de zender niet kan vinden) de beestjes die in Nederland worden gehouden voor hun vachtje hebben het hier prima. Dat weet ook de politiek, links en rechts, en toch wordt er geprobeerd een verbod op het fokken van nertsen er door te krijgen. De discussie gaat dus ook niet meer over het welzijn van de dieren, want dat is ok, maar over ethiek. Is het ethisch verantwoord om een bontjas te dragen?
Eigen ethiek eerst
Wiens ethiek dan? Die van ons allemaal. En dat is iets waar ik mij zorgen over maak. Ik wil het voorbeeld van bont gebruiken om een groter probleem, waar iedereen elke dag mee te maken zal hebben te illustreren. Een overheid die bepaalt wat onze ethiek is, wat onze eerste levensbehoeftes zijn en dit bij wet vastlegt, is voor mij onacceptabel.
Natuurlijk weet ik dat wij in ons klimaat bont niet nodig hebben om onszelf warm te houden. In die zin is bont een absoluut luxeproduct. Tegelijkertijd is onze hele maatschappij, alles wat wij dagelijks doen en laten, gebaseerd op het principe van luxe. Hebben we 6 spijkerbroeken nodig, vier of misschien 40 paar schoenen, moeten we in de winter aardbeien kunnen eten en, best ironisch, met zijn allen miljoenen vleesetende huisdieren houden. Allemaal luxeproducten waarvan we kunnen zeggen dat we ze niet nodig hebben.
Duurzaam pur sang
Even terug naar bont, ik ken veel trotste bont bezitters, en de producten die wij van bont hebben zijn in onze kledingkast BY FAR de enige items die langer dan de gemiddelde modecyclus mee gaan. We hebben het dus over een product, mits van Europese bodem, dat bovengemiddeld duurzaam en verantwoord geproduceerd is.
Duurzame en verantwoorde producten worden over het algemeen door de overheid beloond, in tegenstelling tot andere gezellige zaken als bubbels en benzine. Maar bont niet. Ik vind het ook niet erg om de Binnenhof bv te steunen door wat extra’s neer te leggen voor m’n bont en bubbels, maar laat mij wel zelf beslissen of ik een goed gefokte nerts draag of niet. Net zoals ik graag zelf beslis of ik voor mijn avondeten een biefstukje eet, of toch nog een extra paar schoenen koop. Voer desnoods een belasting in voor mijn vijftiende paar schoenen, maar laat de keuze aan mij.
Leve de vrijheid
Dat is eerlijk, dat is begrijpelijke politiek. Maar een overheid die voor ons gaat bepalen wat eerste levensbehoeften en onze ethiek moet zijn is niet alleen voor de mode killing, maar voor onze complete alledaagse vrijheid waar wij als Nederlanders zo trots op zijn.
Mijn bezoek aan een nertsenhouder is hier terug te zien.
http://rtvnh.nl/programma/15/STV/7363
Joris Lam werd bekend met zijn optreden in het televisieprogramma Bij ons in de PC, gepresenteerd door Jort Kelder.
