Zondagavond 27 februari, Hollywood Californië. The A.M.P.A.S.’ 83rd Annual Giving Out of the Little Gold Naked Men®. Een show die als enige eis stelt dat je respect veinst voor een poppenkast waarbij de bovenlaag van de Tinseltown theatermakers elkaar 22 karaats veren in de reet schuiven terwijl je daarnaast een verdiende zondagnachtrust opgeeft om het spektakel nog live te kunnen volgen ook, laat zich eigenlijk maar op één manier verslaan. *Plop*
Begin januari verscheen op DeJaap een vroege voorspelling voor het prijzencircus van vannacht, op basis van de elf belangrijkste categorieën exclusief beste buitenlandse inzending. Het artikel had als disclaimer dat een prognose alleen interessant of in ieder geval nog enigszins sportief is, als de belangrijkste graadmeters voor de Oscars (de Golden Globes in Los Angeles en de BAFTA’s in Londen) nog op de kalender staan, en de nominaties van de Academy zelf nog niet bekend zijn. In de voorbij twee maanden zijn er immers een aantal zaken naar voren gekomen, die sterk van invloed (kunnen) zijn op die voorspelling.
The King’s Reach
De nominaties klopten weliswaar, en alle categorieën die ook bij de Globes aan bod kwamen betaalden uit, dus op papier is een honderd procent score nog mogelijk. In de praktijk zien we echter dat The King’s Speech zoals te verwachten (qua Brits) de BAFTA voor beste film won (niet de GG, die ging wel naar The Social Network), en maar liefst twaalf maal werd genomineerd voor de Oscars – tegen acht voor David Fincher’s Facebook Film. Nu is meer nominaties dan je voornaamste concurrent geen garantie in de Best Picture categorie (The Departed won er ooit vier uit vijf, directe tegenstander The Queen slechts één uit zes; al had een zekere Martin Scorsese op z’n zachtst gezegd nog wel wat tegoed van de Academy), maar de bookmakers verschoven desalniettemin massaal richting het koninklijke portret waar Colin Firth met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk Best Male Lead aan overhoudt. De onstuitbaar geachte opmars van The Social Network lijkt daarmee dan toch gestuit. Of..?
Daarnaast zien we dat de soundtrack die Nine Inch Nails frontman Trent Reznor met Atticus Ross maakte de afgelopen maanden significant meer prijzen pakte dan Alexandre Desplat’s score voor The King’s Speech, waardoor ook die keuze op losse schroeven komt te staan. En heeft Melissa Leo haar kansen als Best Supporting Actress mogelijk schade berokkend door haar enigszins controversiële Oscarcampagne (controversieel in puriteinse zin) – al is ze nog steeds een safe bet. In de categorieën Best Picture en Best Original Score wordt het om bovenstaande echter bijzonder waarschijnlijk stuivertje wisselen tussen The King’s Speech en The Social Network. Als je er deze week nog geld op had moeten zetten (I did), zou je er dus misschien goed aan doen Tom Hooper’s paradoxaal kleinschalige epos over een stotterende koning de hoofdprijs toe te schuiven (I have) en het duo Reznor en Ross met beste muziek laten sleeën.
Uiteindelijk is het in de loterij van de Academy Awards natuurlijk gewoon afwachten welke namen er daadwerkelijk uit de 24 door notaris PricewaterhouseCoopers verzegelde envelopjes gaan komen. En waarom nog voorspellen, als de show inmiddels bezig is. *Plop*
[live-modus]
Zondagnacht half drie, net op tijd om de flitsbare ellende op de rode loper te missen, een onderdeel dat op Mode.DeJaap ongetwijfeld beter en uitgebreider besproken kan worden. Voor iedereen niet geïnteresseerd in mode zijn drie of vier random tweets uit je timeline tussen één en twee vannacht (zoals deze, deze, deze en deze) voldoende om te weten dat je er ver vandaan moet blijven. De mannen droegen pakken, de vrouwen jurken, Helena Bonham Carter droeg dit, en deze opgezette pruim is Valentino Garavani. Showtime.
Vanaf de geslaagde (al zij het enigszins flauwe) openingsmontage is het duidelijk dat de presentatie dit jaar met James ‘Dean’ Franco en Anne Hathaway in betere handen is dan de voorgaande editie. Alec Baldwin is immers vooral hilarisch in een sterk gescripteerde rol (of als-ie dronken is) en Steve Martin verwaarloost de titel ‘komiek’ al decennia. Franco en Hathaway daarentegen blijken in eerste instantie een redelijk soepel en spontaan duo, net als Hugh Jackman twee jaar terug zichtbaar geamuseerd in hun rol. Al zien we uiteindelijk liever gewoon professionele komieken als Jon Stewart en Ricky Gervais. Ik blijf tot tien voor drie wakker.
Pauzescherm
Kwart over drie en de eerste marginale prijzen alsook de beeldjes voor Cinematografie en Vrouwelijke Bijrol zijn inmiddels uitgedeeld – redelijk onverwacht toch een enigszins belangrijke Oscar voor Inception (cinematograaf Wally Pfister) en geheel volgens verwachting actrice Melissa Leo voor The Fighter, die vooral zelf bijzonder verrast lijkt. Een minder grote verrassing? Beste Animatie voor Toy Story 3, wat natuurlijk niemand aan zag komen. Een volledig overzicht staat onderaan dit stuk, dus ik zal verder niet in details treden.
Het publiek thuis ondertussen, wordt om de tien minuten geplaagd door een pauzescherm van Film1 waarin vreemd genoeg louter positieve tweets te lezen zijn; ondanks het feit dat de timeline eerder niet bijzonder te spreken was over Bridgets rondje langs de rode loper en het duo Franco & Hathaway inmiddels voornamelijk erg flauw is. Het feit dat de zelf ook voor een hoofdrol genomineerde Franco vervolgens als Marilyn Monroe opkomt, verbetert daar logischerwijs weinig aan. Ook daar lees je op het pauzescherm van Film1 niets over. Al waren er af en toe wel degelijk intelligente tweets te bespeuren.
Scorsese’tje
Terwijl de show langzaam en bijzonder weinig verheffend voortkabbelt, wordt de nachtbraker eigenlijk nauwelijks beloond voor zijn gemiste slaap. Op een handvol na zijn de speeches weinig inspirerend – met uitzondering van Christian Bale, die bijna in tranen zijn vrouw bedankt en zelf schrikt van die ontroering, en deze pruik die het betreurt niet naar de kapper te zijn geweest, alvorens zijn moeder te bedanken voor de catering tijdens zijn winnende short God of Love. Daarnaast worden er echter nauwelijks grappen gemaakt die de uitzending geslaagde televisie maken (laat staan op dit tijdstip), en zijn de mateloos irritante onderbrekingen niets anders dan een verzameling vervelende tweets en een pauzeklokje die minuten van potentiële slaap wegtikt.
Tot overmaat van ramp doet de Academy tegen het einde van de uitzending een Scorsese’tje, en gaat de Oscar voor Best Director niet naar David Fincher, maar naar Tom Hooper. Niemand weet welke film hij in godsnaam nog moet maken om dat beeldje een keer wel mee naar huis te mogen nemen. Christopher Nolan kan het hem in ieder geval niet vertellen, want die wordt al net zo lang onbegrijpelijk genegeerd. Wat uiteindelijk het meest blijft hangen van deze Oscareditie, is dan waarschijnlijk het feit dat twee van de grootste namen in de zaal, David Fincher en Christopher Nolan, het voorlopig nog zonder beeldje moeten stellen, terwijl ze met stip de meest genoemde namen zijn in de acceptance speeches van vanavond – beiden herhaaldelijk en uitgebreid door hun crew geroemd om hun bepalende rol in ieder onderdeel van het filmmaken.
Bring back Billy
Dat en het feit dat een hip, jong duo als Franco & Hathaway een lange show als de Academy Awards toch ook niet interessant kan maken. Sandra Bullock toont in haar eentje een prettiger en vele malen minder gekunsteld gevoel voor humor bij het uitreiken van één van de Oscars en als achtvoudig presentator Billy Crystal een categorie op zich neemt, krijgt de komiek nog voor hij z’n eerste grappen maakt meer applaus dan de uiteindelijke winnaars die hij aan mag kondigen. Bring back Billy!
Kwart voor zes in de ochtend in Nederland dan, kwart voor alcoholgelardeerd buffetfestijn in het Kodak Theater in Los Angeles. Het slotstuk van de avond, kunnen we eten/naar bed: Ladies and gentlemen, the 2011 Academy Award for Best M-M-Motion Picture of the Y-Y-Year goes to… The King’s Speech! *clapclapclap*
Volledig en eindeloos klikbaar overzicht van de winnaars:
Best Motion Picture of the Year
The King’s Speech (2010): Iain Canning, Emile Sherman, Gareth Unwin
Best Performance by an Actor in a Leading Role
Colin Firth for The King’s Speech (2010)
Best Performance by an Actress in a Leading Role
Natalie Portman for Black Swan (2010)
Best Performance by an Actor in a Supporting Role
Christian Bale for The Fighter (2010)
Best Performance by an Actress in a Supporting Role
Melissa Leo for The Fighter (2010)
Best Achievement in Directing
Tom Hooper for The King’s Speech (2010)
Best Writing, Screenplay Written Directly for the Screen
The King’s Speech (2010): David Seidler
Best Writing, Screenplay Based on Material Previously Produced or Published
The Social Network (2010): Aaron Sorkin
Best Animated Feature Film of the Year
Toy Story 3 (2010): Lee Unkrich
Best Foreign Language Film of the Year
Hævnen (2010): Susanne Bier (Denmark)
Best Achievement in Cinematography
Inception (2010): Wally Pfister
Best Achievement in Editing
The Social Network (2010): Kirk Baxter, Angus Wall
Best Achievement in Art Direction
Alice in Wonderland (2010): Robert Stromberg, Karen O’Hara
Best Achievement in Costume Design
Alice in Wonderland (2010): Colleen Atwood
Best Achievement in Makeup
The Wolfman (2010): Rick Baker, Dave Elsey
Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score
The Social Network (2010): Trent Reznor, Atticus Ross
Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Song
Toy Story 3 (2010): Randy Newman(“We Belong Together”)
Best Achievement in Sound Mixing
Inception (2010): Lora Hirschberg, Gary Rizzo, Ed Novick
Best Achievement in Sound Editing
Inception (2010): Richard King
Best Achievement in Visual Effects
Inception (2010): Chris Corbould, Andrew Lockley, Pete Bebb, Paul J. Franklin
Best Documentary, Features
Inside Job (2010): Charles Ferguson, Audrey Marrs
Best Documentary, Short Subjects
Strangers No More (2010): Karen Goodman, Kirk Simon
Best Short Film, Animated
The Lost Thing (2010): Shaun Tan, Andrew Ruhemann
Best Short Film, Live Action
God of Love (2010): Luke Matheny
