Al weken probeert het Amerikaanse Congress, de Senaat en het Huis van Afgevaardigden gezamenlijk, overeenstemming te bereiken over het federale budget. Waar de Republikeinen in november de meerderheid wonnen in het Huis van Afgevaardigden, hebben de Democraten nog altijd de meeste zetels in de Senaat. Daarmee moet er een begroting gemaakt worden die door beide partijen gesteund wordt, en die doelstelling blijkt al maanden onhaalbaar. Beide partijen zijn intern verdeeld en hebben de loopgraven ingenomen om elkaar vooral geen succes te gunnen. Zelfs het servies en bestek in de restaurants van Congress zijn onderwerp voor discussie.
Duurzaam of bezuinigen
Na de verkiezingen van 2008 besloten de Democraten, die behalve het Witte Huis ook een meerderheid in beide kamers van Congress hadden veroverd, dat de overheid het goede voorbeeld moest gaan geven wat betreft duurzaamheid. Het wegwerp servies en bestek in de restaurants op Captiol Hill werden biologisch afbreekbaar en tal van andere maatregelen werden genomen om de hoofdstad duurzamer te maken. Niet verrassend besloot het Huis van Afgevaardigden onder leiding van de Republikeinen om te bezuinigen op dergelijk beleid en dus is het plastic bestek weer terug in de regeringsgebouwen. Het lijkt slechts een bericht in de marge van het politieke schouwtoneel, maar het illustreert hoezeer Republikeinen en Democraten tot op de details van inzicht verschillen over de verantwoordelijkheden van de federale overheid. Hoewel beide partijen een noodzaak tot bezuinigen zien, willen Democraten blijven investeren in onderwijs, duurzaamheid, het klimaat en armoedebestrijding, terwijl Republikeinen geen heilig huisje ongemoeid willen laten om de historische staatsschuld van veertien biljoen dollar, veertien duizend miljard, weg te werken.
Binnen de beide partijen bestaan echter ook grote tegenstellingen. Vertegenwoordigers van de Tea Party Movement, de conservatieve volksbeweging die een belangrijk aandeel had in de verkiezingswinst van Republikeinen in november, houden dogmatisch vast aan hun eigen doelstellingen omtrent beperking van de staatsschuld, één van de absolute speerpunten van de beweging. Het sluiten van compromissen is voor hen nauwelijks een optie, terwijl ook bij de Democraten veel ideologische fanatici rondlopen die nauwelijks in lijken voor samenwerking across the aisle. Gematigde Republikeinen en Democraten proberen dus tot een werkbaar compromis te komen zonder hun extreme partijgenoten van zich te vervreemden.
John A. Boehner
Een bijzondere rol in de discussie rond het federale budget is weggelegd voor John A. Boehner. De Republikeinse vertegenwoordiger van Ohio in het Huis van Afgevaardigden is Speaker of the House, voorzitter van het Huis van Afgevaardigden en daarmee effectief partijleider. Als hij er niet in slaagt voor april een compromis te bereiken dat door beider kamers van Congress geaccepteerd wordt, volgt een zogenaamde Governement Lockdown. Dat betekent dat de overheid geen juridisch mandaat meer heeft om geld uit te geven, geen ambtenaren meer kan betalen of munitie kan kopen voor het leger, geen subsidies uitkeren of grote projecten kan uitvoeren. Hem rest daarmee de onmogelijke taak om een compromis te sluiten met de Democraten zonder dat het lijkt dat hij een compromis heeft gesloten met de Democraten.
De spotlight wat betreft de Amerikaanse politiek zal de komende twee jaar vooral gericht zijn op Obama en de Republikeinen die hem uit het Witte Huis willen krijgen. De kans is echter groot dat John A. Boehner beslissend gaat zijn voor die verkiezingen, zonder zelf een gooi te doen naar het presidentschap. “It’s the economy, stupid” sprak Bill Clinton ooit, en de vraag voor 2012 gaat zijn wie kan claimen dat de Amerikaanse economie bij hem of haar in goede handen is. Boehner probeert de bovenhand in die discussie naar de Republikeinen toe te trekken, terwijl Obama hetzelfde probeert voor de Democraten en daarin spelen zelfs de kosten van wegwerpservies een rol.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 twee wekelijks verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
