Verontrustende post in onze mailbox vandaag. Iemand heeft ons anoniem een email [PDF] gestuurd om te vertellen dat hij/zij (paniek!) hiv heeft opgelopen (paniek!) en dat hij/zij nu denkt dat DeJaap dat ook heeft (driedubbele paniek!). Wij van de redactie hadden geen idee dat ons project zomaar onveilige seks aan het hebben was met (een) meisje(s) en/of jongen(s). Sterker nog, we hadden nooit durven dromen dat DeJaap nu al self aware zou worden. Overigens dachten wij ook dat cyberseks veilig was. We hebben DeJaap direct naar de GGD gestuurd voor een alles-in-een onderzoek (sssst!).
Er is natuurlijk ook een – zij het aanzienlijk kleinere – kans dat we hier te maken hebben met een grappenmaker. Wat, zegt u, een anonieme grappenmaker op het internet?! Die grappen maakt over seksueel overdraagbare aandoeningen?! Het moet niet gekker worden. Waar blijft dat hek?!
Afgelopen woensdag lanceerden drie reclamejongens de website SOA Alarm, vanwaar je anoniem je sekspartners op de hoogte kunt stellen van de soa die je hebt. In de berichtgeving werd er direct op gewezen dat de makers zo de deur wel erg open zetten voor grappenmakers. Een van de initiatiefnemers zegt op nu.nl dat dat niet erg is: ”Het maakt je bewust van soa’s als je zo’n e-mailtje krijgt”. Bewustwording is natuurlijk uiteraard zonder twijfel ontzéttend belangrijk, maar het probleem is dat je nooit weet of iemand serieus is met haar chlamydiamail, of dat iemand jou genitale wratten toewenst. De reclamejongens kunnen in ieder geval in hun handen wrijven: het kan niet anders dan dat hun site als een malle bezocht wordt.
