“The problem with people who have no vices is that generally you can be pretty sure they have some pretty annoying virtues.”
Elizabeth Taylor is overleden. De Brits-Amerikaanse actrice (1932-2011) leek lange tijd onsterfelijk; zo werd ze in de afgelopen 25 jaar een imposante honderd keer in het ziekenhuis opgenomen, onder andere voor een hersentumor, huidkanker, diabetes, longontsteking en een beroerte. ‘Dame Elizabeth’ leek er echter telkens weer bovenop te komen en verscheen binnen no time wederom stralend op de rode loper, meestal met een verse echtgenoot aan haar zijde. Want daar ging het de laatste jaren toch vooral over: haar schier oneindige rij mannen, met wie ze bij voorkeur allemaal in het huwelijksbootje stapte. Zeven weduwnaars uit acht huwelijken laat Liz achter – althans, op papier, want een deel van haar exen is zelf ook al uit de tijd. En een imposant film-cv, maar daar heeft eigenlijk niemand het meer over.
Dat La Taylor ooit de best betaalde actrice van Hollywood was (een miljoen dollar voor haar rol in Cleopatra)? Verdrongen door haar curieuze vriendschap met en steun aan kinderlokker Michael Jackson. Haar Oscars voor Butterfield 8 en Who’s Afraid of Virginia Woolf? Geheel vergeten dankzij haar eksterachtige liefde voor gigantische sieraden, pailletten, Swarovski-stenen en andere überkitsch. Zelf bleef de actrice echter indrukwekkend monter onder haar imago en vuistdikke ziekenhuisdossier. Toen vorig jaar een plan uitlekte om haar levensverhaal te verfilmen, beet ze zelfs flink van zich af: “No one is going to play Elizabeth Taylor but Elizabeth Taylor herself. Not at least until I am dead and at the moment I am having too much fun being alive. And I plan on staying that way. Happiness to all!”
Helaas, Liz. The time is now.
