Een week of drie geleden beleefde ik m’n highlight van de maand maart. Het was Fashion Week in Parijs en ik was compleet met flaphoed, acht paar schoenen, zes tassen, iPad, iPhone en chauffeur afgezakt naar de Franse hoofdstad. Ik moest er (van de ene vage show naar de andere vage show) keihard aan de bak maar had ook één wens: de show van Christiaan Dior bijwonen, het modehuis waar John Galliano tot voor kort hoofdontwerper van was. Want, wat wil het feit, één dag voor mijn Parijs-reis is de beste man, na het maken van antisemitische opmerkingen, per direct ontslagen. Hoewel het de wintercollectie betrof, wist ik dat ik niet heel warm van de outfits zou worden. Het was de sensatie die me trok, want daar in Parijs werd geschiedenis geschreven en ik moest en zou daar bij zijn. Voor wie nog steeds denkt dat Galliano een pastagerecht is, hier alle feiten op een rijtje.
24 februari
De ontwerper heeft in een café in Parijs allerlei racistische, beledigende en antisemitische uitingen gedaan tegen een koppel. Niet veel later verschijnt er op YouTube een filmpje, met daarin een dronken Galliano die zich met dubbele tong lovend over Hitler uitspreekt.
28 februari
Dior laat weten Galliano te hebben geschorst. Galliano laat op zijn beurt weten geschokt te zijn door de beslissing.
2 maart
Omdat er links er rechts steeds meer getuigen opduiken, besluit Dior om Galliano in zijn schorsingsperiode te bedanken voor zijn thans bewezen diensten. Met andere woorden: Galliano wordt ontslagen. Van een gouden handdruk is geen sprake.
3maart
De modeontwerper heeft inmiddels zijn excuses aangeboden: “Ik neem verantwoordelijkheid voor de omstandigheden waarin ik mijzelf bevond, dat ik me op deze manier heb getoond, op de meest verschrikkelijke manier. Ik kan alleen mezelf verwijten maken, ik moet mijn eigen falen onder ogen zien en hard werken om het vertrouwen en de compassie van de mensen terug te winnen. Mijn hele leven heb ik gevochten tegen vooroordelen, intolerantie en discriminatie. Mijn inspiratie kwam altijd uit het verenigen van mensen van elk ras, geloof en seksuele voorkeur door het vieren van deze culturele en etnische verschillen in de mode.”
4 maart
Rondom het Musée Rodin verzamelen zich pers, modemensen, ramptoeristen en een fraai geklede activist. Ik word bijna verdrukt door de menigte en sta te knikken op m’n knieën omdat ik van plan ben zonder uitnodiging met mijn 180 centimeter de portiers voorbij te lopen. Op deze manier heb ik vele shows bijgewoond, maar vele ook niet. In mijn beste Frans verkondig ik dat ik op de lijst sta, maar dat zet weinig zoden aan de dijk. Ik word geweigerd maar loop rokend richting achteruitgang om na de show een re-see van celebs en modellen te bekijken. Als ik me later uit de menigte heb weten te wroeten en een plek in de ondergrondse heb bemachtigd loop ik een groots journaliste tegen het lijf, die me in een notendop vertelt wat ik allemaal gemist heb. Het bleek kleur, heftige lagen, veel hoeden, een klein gevoel voor dramatiek, onder andere Karlie Klos als een van de modellen en een speech en buiging van het gehele atelier aan het einde van de show. Verser kon ik het nieuws niet krijgen.
6 maart
Vandaag stond de show van Galliano zelf (Hu,h hij deed toch Dior? Ja, ook. Elke ontwerper die bij een groot modehuis zit ‘doet’ ook nog een collectie onder zijn eigen naam) op het program maar een dag eerder werd al bekend dat dit feestje niet door zou gaan. Toch wilde Big Boss Sidney Toledano de nieuwe ontwerpen van Galliano niet onder het stof laten verdwijnen en besloot de catwalkshow in te ruilen voor een piepkleine presentatie. Te zien waren André Leon Talley en Grace Coddington van de Amerikaanse Vogue en een enkele inkoper van een groot warenhuis. Opmerkelijk was dat een van de modellen tijdens de presentatie gesierd was met een tattoo van een Davidster.
10 maart
Dior laat weten dat de inkoopcijfers van de laatste collectie niet tegenvallen. Mensen stoppen misschien met het steunen van Galliano, maar nooit met Dior. Ook ondergetekende laat zich verleiden door een paar schoenen van Dior. Galliano is een gedenkwaardig persoon, zowel in denken als in doen, en omdat ik persoonlijk erg van souvenirs gecharmeerd ben, leek me deze aankoop een must.
15 maart
John vertoeft inmiddels in rehab en moet zich klaarmaken voor zijn rechtszaak die tussen april en juni plaatsvindt. Wanneer de 50-jarige ontwerper schuldig wordt bevonden aan antisemitisme, hangt hem zes maanden in de bak en een flinke geldsom aan boetes boven het hoofd.
23 maart
Wie zal er vanaf nu de modescepter zwaaien bij Dior? Er wordt continu gespeculeerd, variërend van Riccaro Tisci (Givenchy) en Phoebe Philo (Céline) tot Marc Jacobs (Louis Vuitton) en Peter Dundas (Emilio Pucci). Toevallig allen werkzaam voor het overkoepelende bedrijf, LVMH.
Beeld: Peter Stigter Team
