Ook na The Smiths was er dus een leven als muzikant voor de heren Marr en Morrissey. De twee overige bandleden mochten beide tien procent van de royalty’s verdelen. Dit toont dan ook de aard van The Smiths aan: het draaide allemaal om Marr en Morrissey. Het was vooral Morrissey zelf die dit meermaals beaamde.
Racist
Morrissey was nooit de beroerdste om zijn mening te spuien. Zo bekritiseerde hij openlijk muzikanten als Madonna, Elton John en George Michael voor hun slappe teksten en vond hij dat dit soort muzikanten meer bezig was met hun roem dan met het maken van goede muziek. Ook tijdgenoot Robert Smith van The Cure kreeg er vaak van langs. Deze pareerde Morrissey door te stellen: “Als Morrissey zegt dat vlees eten niet mag, dan ga ik vlees eten; dat is hoeveel ik Morrissey haat.” Ondanks deze onenigheid in opvattingen hebben Smith en zijn bassist Tolhurst wel aangegeven Morrissey’s muziek te kunnen waarderen.
Morrissey is door de jaren heen meerdere keren beschuldigd van racisme, vooral vanwege zijn teksten die vaak op verschillende wijze konden worden opgevat. Of het hem nu te doen was om te choqueren of dat het misinterpretaties zijn, is na al die jaren nog steeds niet geheel duidelijk. Het ene moment laat Morrissey op zeer eloquente wijze doorschemeren dat hij walgt van sommige subculturen en hun uitwassen, het andere moment laat hij mensen weer in het duister tasten door zich fel uit te spreken tegen discriminatie. Zo doneerde hij 28.000 pond aan de organisatie Love Music Hate Racism, die het bedrag later weer terug stortte omdat Morrissey Chinezen beschouwt als een ondergeschikt ras vanwege hun wreedheid tegen dieren.
Tegen dierenleed spreekt Morissey zich nog het meest uit. Het album Meat Is Murder is daar het perfecte voorbeeld van. Hij is erelid van dierenorganisatie PETA en zijn mening is dat mensen die dieren pijn doen, zelf pijn gedaan moeten worden omdat geweld blijkbaar de enige taal is die zij verstaan. In 2009 verliet hij het podium tijdens een optreden op het Coachella festival, omdat hij de geur van kokend vlees van de kraampjes niet kon verdragen.
Politiek
Als het om politieke kwesties en autoritaire figuren gaat, is Morrisseys opinie vrij makkelijk terug te vinden in zijn songteksten aan . Het album The Queen Is Dead spreekt natuurlijk voor zich. Ook Margaret Thatcher, Tony Blair en George W. Bush moesten het vaak ontgelden. Over de ‘Iron Lady’ had hij in een interview met Melody Maker het volgende te zeggen: “Zij is maar één persoon. Ze kan worden vernietigd. En dat is de enige oplossing voor het land op dit moment.” Op zijn eerste solo-album staat in niet mis te verstane bewoordingen het nummer ‘Margaret On The Guillotine’.
In juni 2004 sprak Morrissey tijdens een show in Dublin zijn publiek toe over de dood van Ronald Reagan. Hij vond het jammer dat het niet George W. Bush betrof in dit geval. Zowel de Amerikaanse als de Britse overheid hebben huiszoekingen gedaan en hebben hem verhoord om te zien of Morrissey als bedreiging voor beide naties kon worden beschouwd. De huidige Britse premier, David Cameron, had in 2010 in een interview aangegeven dat hij groot fan was van The Smiths. Hierop plaatste Johhny Marr een tweet waarin hij de premier verbood The Smiths leuk te vinden. Morrissey steunde Marr in deze opvatting, omdat Cameron een fervent jager is, wat Morrissey als overtuigd vegetariër tegen het zere been stoot.
Al met al, zijn zowel The Smiths als Morrissey van onschatbare waarde voor de muziek-industrie. Hun aparte geluid, de poëtische teksten en de manier van presenteren zijn van grote invloed voor velen. Grote, kale mannen die normaal gesproken elk weekend andere grote, kale mannen in elkaar slaan onder het mom van clubliefde, sluiten elkaar in de armen en huilen als kleine kinderen wanneer Morrissey zijn stem verheft. Alle controverse die hij met zich meedraagt is hem vergeven, wanneer hij doet waar hij goed in is: mensen entertainen. En dat al drie decennia lang.
Levi Boitelle kon ten tijde van The Smiths nog niet eens fatsoenlijk praten, maar zou natuurlijk geen goede hipster zijn als hij ze niet als groot voorbeeld zou beschouwen. Deel een, twee en drie zijn hier terug te vinden, volgende week is het slot.
.
