Het tijdperk van de degelijke schoen is afgelopen. Degelijke schoenen worden niet langer gewaardeerd in onze beschaafde samenleving. Eén merk heeft alle degelijke schoenen in één klap van tafel geveegd. Dat merk heeft in één windvlaag alle vrouwen veranderd in wat men hipsters noemt: Vans. Vans heeft al het vrouwelijk volk in wannabe-hipsters veranderd. Waar is de degelijke schoen gebleven?
Ik herinner mij het tijdperk van de degelijke schoen nog goed. De schoen voor iedereen. Tijdloos, dacht ik. Simpel doch in honderden soorten en maten. En werd op miraculeuze wijze altijd goed gedragen. Vans waren slechts voor een kleine, alternatieve elite; de hipsters, de alto’s, in een enkele uitzondering ook voor een semi-gothic. Het was een uitje om Vans te kopen. Ik ging wel eens mee met een vriendinnetje. Een dagje Utrecht was het dan. Een select groepje wist waar de Vans Store zat. Het was ook altijd rustig in de winkel. Op een alternatief clubje na. Een jongen met een gemilimeterd hoofd en een moeilijke bril. Een piercing in zijn oor. Een meisje met een ringetje door haar neus en roodgeverfde haren en een boel oogpotlood. Mijn vriendinnetje wilde ook alternatief zijn. Niet zo alternatief, maar wel een beetje alternatief. Ze kocht Vans. Vroeger. Toen de Vans nog alternatief en voor een kleine groep wereldbevolking bedoeld was.
Dat tijdperk is over. Er is een nieuw tijdperk aangebroken. Een tenenkrommend tijdperk. Men kan het hoofd niet meer draaien of er staat weer een Vans-meisje voor de neus. Zo’n retehip modemeisje dat er met hakken dubbel zo leuk en veel aantrekkelijker had uitgezien. Een meisje met een leuk koppie, maar dankzij haar Vans niet te onderscheiden van de rest van het Vans-dragende, vrouwelijk volk op straat. De Vans, die eeuwige Vans. De straten lopen er van over. De Vans-meisjes. De meisjes met een pilotenbril van de Hema, een t-shirt met een vintageprintje erop van de Primark en natuurlijk het korte broekje met de zwarte panty. En daaronder de Vans. Op iedere hoek van de straat. Minstens twee. Er is geen ontkomen aan. Het verblindende straatbeeld. En dat is niets positiefs.
Het ergste zijn niet de Vans op zich. Nee. Het ergste is dat al die Vans-meisjes er hetzelfde uitzien. Je kunt ze niet meer uit elkaar houden. Het maakt me in de war. Ik denk steeds hetzelfde meisje te zien. Pardoes. Alweer voor mijn neus. Het is niet zo. Het zijn er zoveel dat ik niet eens meer weet of ik haar al eerder heb gezien. Ze zijn allemaal hetzelfde. Ze hebben allemaal de klassieke versie van de Vans, in het zwart. Een kort rokje met een zwarte panty. Wat ik al eerder zei. De vintage T-shirts. Vaak nog lange sluike haren erbij, weggestoken met een speldje. Waar is de degelijke schoen gebleven? En de échte modemeisjes? De meisjes die zichzelf durven te onderscheiden? Waarom ziet ieder meisje er tegenwoordig hetzelfde uit? En wáárom allemaal op die Vans? Geloof me, Vans-meisjes. Met een paar hakken zouden jullie er een stuk beter uitzien. En eindelijk eens vrouwelijk.
